18 พฤษภาคม 2548 20:52 น.
นัฐรัญ
สุ ตมยปัญญาคือฟัง
จิ นตมยปัญญังตั้งใจหนา
ปุ จฉาถามซักไซร้แต่สาระนา
ลิ ขิตไว้ให้ตรึงตราในกมล
ผู้ใดที่มีสุจิปุลิครบ
ย่อมเรียนจบทะลุโปร่งทุกปัญหา
แต่คนที่การเรียนไม่นำพา
ย่อมระทมอุราตลอดไป
ปรัชญานี้เป็นลักษณ์ของนักปราชญ์
แต่ถ้าปราชญ์พลั้งพลาดหลงทางผิด
"เป็นคนเก่งเห็นแก่ตัวบ่อนชีวิต
ก็ย่อมติดเป็นคนชั่วของแผ่นดิน"
17 พฤษภาคม 2548 15:10 น.
นัฐรัญ
น้ำตาเป็นเพียงแค่น้ำหยดหนึ่ง
แต่ความหมายมันซึ้งเป็นหนักหนา
เมื่อคนใดได้เห็นคราบน้ำตา
ของผู้เป็นมารดาแล้วเศร้าใจ
15 พฤษภาคม 2548 21:21 น.
นัฐรัญ
ณ พิษณุโลกานคร
พระองค์อรทรงประสูติหน่อพระขวัญ
ลักษณ์รูปรามนามสมองค์เทวัญ
องค์ราชันย์ในอนาคตกาล
"พระนเรศวร" พระทรงเดช
จำต้องเข้าเขตขันธ์เมืองหงสา
เปนบุตรบุญธรรมเกตุมราชา
ทรงศึกษารามัญพิชัยสงคราม
ปีพ.ศ.๒๑๒๗
ธ เสด็จออกหงสาอย่างเหี้ยมหาญ
ประกาศอิสรภาพตลอดกาล
แล้วเข้าไหว้บังคมพระบิดร
พระมหาธรรมราชาดีใจยิ่ง
ลูกแก้วจักเป็นมิ่งแผ่ไพศาล
ลูกกล้าจักทลายม่านให้แหลกลาญ
จักประกาศบริบาลปวงประชา
ครั้น ๑๘ มกรา ปี ๓๕
มหาอุปราชาเมืองหงสา
ผจญศึกบุกเข้าตีอโยธยา
พระนริศ ธ หาญกล้าบุกประจัญ
ประจัญจานหาญนักพระจักรกฤษดิ์
รังสฤษดิ์ท้าทายยุทธหัตถี
มังรายกะยอชะวาฉุนวจี
จึ่งออกเอ่ยวาทีท้าประลอง
มังสามเกียดฟันง้าวเข้าใส่ทรงศักดิ์
ละล้ำละลั่กกลางชนทหารกล้า
อุปราชฟันโดนพระมาลา
แต่ทรงไทยพระองค์ฆ่าจ้าวเมืองมอญ
ในครานั้นพระนันทบุเรงสลด
จึ่งออกพจวาจาฆ่าชาวสยาม
แล้วสร้างเสริมสรรพกำลังประกาศนาม
จักไปหยามชาวโยเดียให้แหลกไป
ฤทธิ์สุราพาหทัยจ้าวหงสา
เข้าสู่หน้าพระตำหนักพระจอมขวัญ
ใช้กำลังอาวุธเข้าฟาดฟัน
พระสุพรรณกัลยาพระพี่เธอ
ด้วยความแค้นแสนเจ็บปวดรวดร้าวนัก
พระทรงจักรจึ่งประกาศสู้หงสา
ทรงตีแผ่ขยายเมืองทุกอาณา
รอบพาราต่างสยบเป็นข้าไทย
๑๕ พฤษภา ๒๔๑๘
ธ ทรงแผดพระอานุภาพทั่วหล้า
ทรงเสด็จไปเผด็จศึกเมืองพม่า
แต่มิทันถึงพาราก็ประชวร
พระเอกาน้องยาปรนนิบัติ
แต่อาการกษัตริย์ยิ่งทรุดหนัก
ณ เวียงแหงไทยต้องสูญเสียองค์ภักดิ์
พระทรงจักรเสด็จนฤพาน
๔๐๐ ปีแล้วผองไทยที่รัก
๔๐๐ ปีที่ประจักษ์เป็นศักดิ์ศรี
๔๐๐ ปีที่เกีตรติคุณความดี
๔๐๐ ปีที่ไทยยังจดจำ
จักขอตั้งสัจจะอธิษฐาน
จักขอเปนบริวารพระทรงศรี
จักขอเปนพลเมืองที่ดี
จักขอยึดพระจักรีเปนแรงใจ
จักธำรงเกียรติศักดิ์ของไทยไว้
มิให้ใครมาหยามเหยียดเมืองสยาม
จักมิให้วิญญาณองค์พระทรงนาม
ต้องสิ้นไปตามกาลเวลา
15 กุมภาพันธ์ 2548 21:26 น.
นัฐรัญ
หนังสือรุ่น...ไม่มีในโรงเรียนฉัน
หนังสือรุ่น...อะไรนั้นไม่รู้จัก
หนังสือรุ่น...โรงเรียนเขามาทัก
หนังสือรุ่น...พักนานจางโรงเรียนเรา
๖ ปีที่พี่เราต้องทนทุกข์
๖ ปีที่พี่แกล้งสนุกกลบเกลื่อนเศร้า
๖ ปีที่พี่เริ่มสู้ใจเพื่อพวกเรา
๖ ปีที่พี่จะเอากายทุ่มเท
พลังพี่มาแล้วรุ่นน้องเอ๋ย
พวกพี่ไม่ละเฉยแล้วน้องอย่าเฉ
พี่มาแล้วต่อสู้ไม่เกเร
ไม่ปรวนเปรจะสู้เพื่อหนังสือเรา
ด้วยศรัทธา ม.๑ ยังมีน้อย
ม. ๒ ค่อยเพิ่มพลังทวีเข้า
ม. ๓ ใกล้จะออกก็เร่งเร้า
ม. ๔ เอาใจกายใส่ลงไป
ม. ๕ ต้องเป็นพลังให้พวกพี่
ม. ๖ นี้พี่จะทุ่มมิเผลอไผล
เราทั้งหมดต้องเดินต้องก้าวไป
ด้วยหัวใจและศรัทธาที่มั่นคง
เมื่อศรัทธาของพวกเรามาเป็นหนึ่ง
มันตราตรึงทั้งพี่น้องตามประสงค์
พวกเราจึงพร้อมใจร่วมเจตน์จำนงค์
ดั่งเส้นตรงทะยานสู่เพื่อดวงดาว
เส้นตรงนี้ จะไปสู่จุดที่ฝัน
เส้นตรงนี้ จะฝ่าฝันสู้ร้อนหนาว
เส้นตรงนี้ จะจรัสเป็นแสงพราว
เส้นตรงนี้ อยู่กลางหาวอย่างยั่งยืน
เส้นตรงนี้ จะตรงไปไม่ลดละ
เส้นตรงนี้ จะไม่รู้สึกขมขื่น
เส้นตรงนี้ จะจรัสทุกค่ำคืน
เส้นตรงนี้ เหมือนฟืนร้อนทุกคืนวัน
ศรัทธานี้ บังเกิดบรรเจิดรัก
เราพร้อมพรรคกันร่วมแรงให้แข็งขัน
ใครจะขวางใครจะกั้นก็ช่างมัน
เพื่อสุขสันต์ทั้งชีวิตของพวกเรา
และสิ่งที่มิคาดฝันก็เกิดขึ้น...........................พบกัน ภาค ๒
2 กุมภาพันธ์ 2548 21:32 น.
นัฐรัญ
จะเด็กแนว เด็กไอที เด็กแถวหน้า
จะคนกล้า คนเก่ง คนขยัน
อย่ามัวแต่ นอนหลับ ทับสิทธิ์กัน
กุมภาพันธ์ วันที่หก เลือกตั้งเทอญฯ
หน้าส่วนตัว
3996
