22 พฤษภาคม 2549 19:26 น.
นัฐรัญ
รวงข้าวสวยสีทองทั่วท้องทุ่ง
ชาวนานุ่งม้อฮ้อมพร้อมเคียวข้าว
เกี่ยวด้วยแรงกายท่วมเหงื่อเลือดเขียวคาว
แปรเป็นข้าวเม็ดพราวให้สูกิน
ไอ้พ่อค้าหน้าเลือดเชือดใจข้า
โก่งราคาโกงกำไรเพิ่มหนี้สิน
มันกินเหลารสเลิศละมุนลิ้น
ส่วนกูรินน้ำปลาคลุกข้าวร่ำไป
นี่นะหรือความเท่าเทียมมนุสสา
จงบอกมาว่ามีในชาติไหน
ที่ไม่มีเลยคือแผ่นดินไทย
เพราะไอ้พวกมือถือสากปากถือศีล
ก่อนจะนั่งเก้าอี้พูดดีเลิศ
พอได้นั่งคอก็เชิดทำตัวหีน
แม้กำแพงทำเนียบสูงกูจะปีน
แล้วเอาตีนกูเตะมันตกตมตาย
เคียวโค้งคมลับไว้ใช้ทุกเมื่อ
เกี่ยวโดนเนื้อเลือดพุ่งออกเป็นสาย
เหมือนพวกมันกดขี่ทั้งใจและกาย
แทบมลายทั้งที่ยังมีลมปราณ
ลูกหลานเอ๋ย อย่าขายสมบัติข้า
อย่ามัวคิดแต่ราคาไม่สืบสาน
ฤาจักกินขนมปังทุกวันวาร
ลืมสิ้นงานเกี่ยวข้าวของยายตา
กูก็ยังเกี่ยวข้าวดำนาอยู่
ส่วนสูไปสนฮอทดอก แฮม พิซซ่า
พวกนายทุนทำหัวหมุนปั่นราคา
ผู้แทนที่ข้าเลือกไว้ไม่สนใจ
กูยากจนค้นแค้นแสนสาหัส
อัตคัตสิ้นเส้นทางแสนสดใส
กายกูโทรมใจกูทรุดเจียนบรรลัย
เคียวของกูจะไล่ทุกข์ที่โศกตรม
กูจะเอาเคียวเกี่ยวคอทรราช
ให้สมความแค้นอาฆาตคาวขื่นขม
ที่ทำกูชาวนาไทยทุกข์ระทม
ฆ่ามันจมธรณีด้วยคมเคียว
18 พฤษภาคม 2549 15:57 น.
นัฐรัญ
orchid is beautiful among many flowers
the butterflies like to have sweet drink
orchid likes a valuable ring
orchid likes the king in the dark forest
orchid likes the girl
likes the pearl in the ocean
men wanna be the companions
because the enchanting of the virgin
all girls, you should to be the orchid
beautiful, intricate, terrific
not gullible, not promiscuous and not feign
you must to do as a refined girl
16 มกราคม 2549 22:04 น.
นัฐรัญ
กว่า...จะก่อเกิดกำเนิดเป็นชีวิต
กว่า...ดวงจิตจะแน่วแน่มีความหวัง
กว่า...กายที่อ่อนล้าจะมีพลัง
กว่า...ความฝันจะเรืองรังเป็นความจริง
กว่า...วิถีความเป็นครูจะบรรเจิด
กว่า...ลูกหมาจะเกิดใหม่เป็นลูกสิงห์
กว่า...จะยั้งศิษย์มิให้เป็นลูกลิง
กว่า...เด็กจะมีที่พิงอย่างอุ่นใจ
กว่า...จะสอนก็ต้องเตรียมงานอย่างหนัก
กว่า...จะพักใจก็ล้าเป็นไหนไหน
กว่า...จะตรวจการบ้านเสร็จเจ็บฤทัย
กว่า...จะคิดหาทางให้ศิษย์เปลี่ยนแปลง
กว่า...ศิษย์จะก้าวสู่ทางแห่งฝัน
กว่า...ศิษย์จะมองหันเห็นทางแห่งแสง
กว่า...ศิษย์จะไปตามทางแห่งแรง
กว่า...ศิษย์จะไปตามทางแห่งรัก
กว่า...ศิษย์จักรู้ระลึกว่าครู "หนัก"
กว่า...ศิษย์จักรู้ว่าครู "ไม่เคยพัก"
กว่า...ศิษย์จักเห็นรู้ว่าครู "รัก"
กว่า...ศิษย์จักได้เห็นว่าครู "ดี"
คุรุดูทะลุถึงเนื้อในศิษย์
ศิษย์รักเห็นซึ่งจิตและศักดิ์ศรี
ความเป็น "แม่พิมพ์" แห่งปถพี
ศิษย์ยอบหัตถ์กราบความดี "ศรีแผ่นดิน"
บูชาผู้เป็น "ครู" ของข้าพเจ้า
ผู้สอนเหล่าศิษย์ให้รู้ให้มีสิน
สินทรัพย์แห่งปัญญาช่วยเลี้ยงชีวิน
และสอนให้รักถิ่นรักสถาบัน
นัฐรัญ
วัน ๒ แรม ๒ เดือน ๒
๑๖ มกราคม ๒๕๔๙
15 ตุลาคม 2548 13:31 น.
นัฐรัญ
.....ประเทศไทยแผ่นดินทองของผองข้า
มีมารดาเป็นคงคาชลาศัย
แม่หล่อเลี้ยงชีพลูกเผ่าพงศ์ไทย
ให้ลูกได้ใช้ทำกินบนถิ่นทอง
.....แม่พระธรณีค้ำจุนเกื้อ
พระแม่เอื้อให้ดินไทยทั้งผอง
ให้ทำมาหากินตามทำนอง
แม่รองรับเหล่าไทยให้ยืนยง
.....รวงข้าวที่ชูช่อเต็มท้องทุ่ง
แม่โพสพมุ่งให้ลูกตามประสงค์
ประทานเสบียงแก่ลูกให้อยู่คง
พร้อมดำรงบูรณะประเทศไทย
.....มาบัดนี้แม่ของลูกเจ็บปวดนัก
เพราะลูกรักทำแม่น้ำตาไหล
ลูกไทยเสียสิ้นสามัคคีไป
เป็นเหตุให้พระแม่ไทยนั้นโศกา
.....แม่น้ำที่เคยไหลนิ่งสงบแท้
บัดนี้กระแสเชี่ยวกรากมากหนักหนา
ไม่เป็นเหมือนสายน้ำเก่าที่เป็นมา
ดั่งน้ำตาของแม่ที่ไหลริน
.....จากผืนแผ่นแดนประเทศอันปรองดอง
แผ่นดินผองบัดนี้นั้นแตกสิ้น
โอ้แผ่นดินที่เปรียบดั่งแดนอินทร์
แผ่นดินไทยเปลี่ยนไปเป็นแดนยม
.....เม็ดข้าวแต่ละเม็ดที่กินไป
ลูกไทยกินทิ้งกว้างแม่ขื่นขม
ยิ่งลูกเหยียบย่ำข้าวแม่ยิ่งตรม
แม่ระบมทรวงในน้ำตานอง
.....เร่งรีบเร้าเร็วรวดเถิดลูกไทย
อย่าละเลยปล่อยให้แม่เศร้าหมอง
ปฏิบัติสุจริตตามครรลอง
จงตริตรองตามภาษิตพุทธองค์
.....ให้แม่น้ำกลับมาใสสะอาด
ดั่งราษฎร์ไม่ทุจริตคิดผิดหลง
ให้แม่น้ำกลับมานิ่งสงบลง
ให้แม่คงคาภูมิใจไม่มีคลาย
.....ให้แผ่นดินไทยสมัครสมาน
แม่ธรณีสราญดั่งใจหมาย
ขอให้ไทยไม่มีจิตคิดทำลาย
เราทั้งหลายจงช่วยกันเกื้อกูล
.....ให้ลูกไทยนั้นรู้จักคุณค่า
รักษาทรัพยากรมิให้สูญ
ให้พระแม่โพสพสุขเพิ่มพูน
ให้ชาติไทยจำรูญมุทิตา
.....แม่คงคาอยากให้ลูกสงบ
แม่โพสพอยากให้ลูกรู้คุณค่า
แม่ธรณีอยากให้ลูกรักษา
ความสมานฉันท์ในหมู่ไทย
.....ลูกจักปกป้องสมบัติของชาติ
จักทำนุให้วิลาสพิสมัย
จักเคารพแม่ทั้งสามตลอดไป
จักรักในบ้านเกิดแดนนอนตน
.....น้ำจะไหลนิ่งสงบไม่เชี่ยวกราก
แผ่นดินจะไม่ถูกถากล้างกุศล
ทรัพยากรของไทยยังน่ายล
เพราะคนไทยทุกคนสามัคคี
.....แม่คงคาทรงหล่อเลี้ยงลูกเลิศล้ำ
แม่ธรณีค้ำจุนลูกสุขศรี
แม่โพสพทรงการุณย์ลูกรุจี
ท่านทั้งสามนี้คือ แม่ของแผ่นดิน
12 สิงหาคม 2548 15:27 น.
นัฐรัญ
......มือใคร ที่อุ้มเจ้า......ยามเยาว์
กายใคร เจ้ารับเอา.......ไออุ่น
เสียงใคร ที่คอยเล่า......เรื่องกล่อม
ใครฤา ที่เกื้อหนุน........แก่เจ้าเสมอ
......คือ มือแม่ที่อุ้ม........ประคอง
คือ กายแม่สนอง..........ความสุข
คือ เสียงแม่ร่ำร้อง........สอนสั่ง
แม้ลูกจักเป็นทุกข์........แม่ช่วยรักษา
......บุญคุณแม่ล้นพ้น...คัณนา
อย่ามัวปล่อยเพลา........ให้เปล่า
เร่งแทนคุณมารดา.......เสียเถิด
หรือต้องมีเหตุเศร้า......จึ่งรู้แทนคุณ
หน้าส่วนตัว
1576
