26 พฤษภาคม 2553 16:14 น.
นัฐชา
ใจคนคอยหงอยเหงาเศร้าทั้งดวง
ลาลับร่วงดวงจิตหมดสิทธิ์คว้า
สิทธิ์ที่ได้มีเพียงคราบน้ำตา
รอวันเวลาของตัวมัวหมองใจ
เมื่อไหร่หนาถึงคราวันที่รอ
สุดเกินท้อรอเกินดวงลวงหมองไหม้
โอ้ใจเอ๋ยเมินเฉยบ้างได้ไหม
รอแล้วหายแล้วหายกับสายลม
นั่งนับดาวที่ร่วงห้วงเวหา
ตกกี่คราจึงมาหาสุขสม
คงหมดหวังไขว่คว้ามาดอมดม
คงอกตรมขมขื่นกลืนน้ำตา
บอกสายลมให้รู้คู่ห่างหาย
วานฝากสายลมหนอขอเถิดหนา
หวนมามองคนร้องนองน้ำตา
อย่าเมินหน้าหนีเลยคนเคยลวง
18 พฤษภาคม 2553 11:49 น.
นัฐชา
คนดีที่คิดถึง
เฝ้าคำนึงอยู่ไม่หน่าย
แอบนึกถึงมิคลาย
สุขมากมายคิดถึงเธอ
คนดีที่คิดถึง
อีกใจหนึ่งหวั่นเสมอ
ใครกันที่ใกล้เธอ
ปล่อยฉันเพ้อละเมอครวญ
คนดีที่คิดถึง
เธอเป็นหนึ่งในใจล้วน
ในใจนี้คิดหวล
ภาพเธอเย้ายวนจิตใจ
คนดีที่คิดถึง
วันนี้ซึ้งนึกถึงไกล
คนดีจากฉันไป
พบคนใหม่ไม่หวลคืน
10 พฤษภาคม 2553 16:01 น.
นัฐชา
อย่ามารักฉันเลยคนเคยหวาน
อย่ามาทำให้รำคาญใจได้ไหม
อย่ามาทำร้ายกันด้วยความจริงใจ
อย่ามาทำให้ต้องรักชะงักงัน
อยากบอกให้รู้ดูดีเสียก่อน
แล้วค่อยเอ่ยคำอ้อนเว้าวอนกับฉัน
อย่ามาทำให้วุ่นวายเช่นนั้น
เพราะคนเช่นฉันนั้นไร้หัวใจ
6 พฤษภาคม 2553 16:28 น.
นัฐชา
เคยรักกันสัญญาว่าจะรัก
กาลนานนักตลอดจนลมสุดท้าย
เคยอิงแอบแนบซบทั้งใจกาย
แต่สุดท้ายกลายเป็นขมลมปากลวง
ใช่สินะฉันโง่เง้อ..งมงาย
ใช่สินะสุดท้ายน้ำตาร่วง
ใช่สินะฉันนั้นสมองกลวง
ใช่สินะ..หลอกลวง ลวงทั้งใจ