10 สิงหาคม 2550 11:26 น.
นักเลงเพลงยาว
สุดภพสุดโลกสิ้น สุดฟ้า
บ่มิสุดคุณมารดา เขียนได้
เพียงหยดหนึ่งขษิรา ดูดดื่ม ฉ่ำแฮ
ฉ่ำชื่นจบภพไซร้ กี่หล้าฤๅสลาย
ที่หวานตาลอีกอ้อย กลับขม
สุดจะเทียบเปรียบน้ำนม แม่ให้
จากใจจิตผสม รักมั่น
คั้นทิพย์สายน้ำฟ้า จากเทพเทวัญ
โอ้ละเห่เห่ร้อง กล่อมเรา
เรากุมาราเยาว์ หลับฝัน
ฝันเพ้อละเมอเคล้า เสียงแม่ จับใจ
โอ้แม่ลูกจำหมั้น แต่นั้นบ่มิกลาย
ทวาทศมฤกษ์ วันแล
ศุุภมัสดุแด่ แม่ข้า
บุตรประณตประนมแล้ นบบาท มารดา
ประดับมิ่งศิระข้า สุขสวัสดิ์พิพัฒน์เทอญ
3 สิงหาคม 2550 20:10 น.
นักเลงเพลงยาว
๏ อนิจจาชะตาคนช่างป่นปี้
ไม่คงที่โทมนัสวิบัติสลาย
ครั้นทำพลาดมาตรแม้นถึงแดนตาย
จักต้องกลายเป็นสัตว์อนัตตา
จงกระทำตามคำพระธรรมสอน
ให้สังวรณ์ชีวังและสังขาร์
ประพฤติชอบประกอบเนตรด้วยเมตตา
แล้วเทวัญชั้นฟ้าจักปรานี
อย่ากลัวตายตายคือมิตรสนิทเนื้อ
เป็นดั่งเชื้อร่วมวงศ์พงศาศรี
ไม่ไกลตัวกลัวแต่ใจจักไกลที
คงบ่มีใครพ้นสักคนแล ฯ
หน้าส่วนตัว
1345
