ช่วยเกี่ยวตระกองกอด ให้ตลอดทั้งร่างกาย ชื่นชมอารมณ์หมาย เพียงคลายเศร้าเหงาอกตรม รักเพียงแค่กายข้า ที่ต้องตาฤทัยสม ทอดกายให้เชยชม รื่นภิรมณ์เพียงชั่วคราว กอดข้าแทนใจเขา ประโลมเล้าในคืนหนาว ฟ้าพร่างน้ำค้างพราว เป็นเรื่องราวชั่วข้ามคืน อย่าหมายได้ใจแก้ว เพียงพอแล้วไม่อยากฝืน ดั่งฝันอันหวานชื่น เมื่อยามตื่นน้ำตาพราว เสพสิ้นสวาทรัก ดั่งศรปักสลักร้าว เลือดรินประดุจราว น้ำตาหลั่งจากดวงใจ