11 มิถุนายน 2546 21:11 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
หมอกสวยอุษาสาง จะสล่างสะอาดตา
นิ่มนวลยะยวนฟ้า ดุ จ ธา ร เบื้องบน
น้ำค้างกระจ่างใส ก็ไสว ระยับปน
สีรุ้งจรุงล้น วร เพชร ระยิบพราว
แสงทองจะทอส่อง นภผ่อง ประภัสขาว
แจ่มจ้าสว่างราว ดุ จ เทียบ สิ ทองทา
เสียงนกวิหกร้อง บ ท ก้องสะท้อนฟ้า
ร้องรับอรุณพา ฤดิชื่นระรื่นรมย์
ชีวิตลิขิตเริ่ม ก็ประเดิมณจินต์สม
สุขสันต์สวรรค์พรหม จะประดับ ณ แดนดิน
4 มิถุนายน 2546 17:09 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
พิ รุณหยาดฝน เกาะ บนใบข้าว กระจายแวววาว ส กาวกอไกว
ช ลาจากฟ้า ก็ซ่าสาดใส ระยิบวิบไว ละ ม้ายเพชรพราว
ซะซัดสาดซ่า ก็ พาอกครื้น ฤ ทัยแช่มชื่น ระรื่นห้วงหาว
ประหนึ่งเสียงเพลง ประเลงเรื่องราว อ มรร้องป่าว ละเล่นเต้นรำ
วะแว่วคางคก กระดกลิ้นร้อง ตะโกนเสียงก้อง ก็ดูน่าขำ
กระโดดไปมา ณ ใต้ฝนพรำ พิ ภพชุ่มฉ่ำ ข จีไพรพงษ์
ประดาไม้หมู่ ละลู่ลมลิ่ว สะบัดใบพลิ้ว ประดุจปีกหงส์
จะพิศคลับคล้าย ณ กายอนงค์ สะโอดอ่อนองค์ จะลงรำร้อง
ชลาฟ้าแรก ก็พลันซาอ่อน สุวาโยผ่อน จะ ลาเพื่อนผอง
ฆิฆัมพรแจ่ม ชะแล่มแสงทอง ระยับจับต้อง ณ ท้องทุ่งนา
1 มิถุนายน 2546 17:01 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
ศศิธรผ่อนแสงสว่างหล้า
แต้มนภาราตรีมิให้เหงา
อาบพิภพทบทาบเป็นเหลือบเงา
ด้วยแสงเศร้าสีนวลยวนอารมณ์
เมื่อเจ้าเห็นเพ็ญจันทร์นั้นลอยเด่น
ก็เปรียบเช่นจักษุอันขยม
คอยเฝ้าดูคู่เคียงเหมือนยามชม
ก่อนพระพรหมจะพรากให้จากกัน
แสงบุหลันนั้นเป็นเช่นสายเนตร
คอยสังเกตุทุกพบจบสวรรค์
มิให้มีสิ่งใดมารอนรัน
จนเจ้านั้นต้องเจ็บฤๅรำคาญ
ขอสายลมพรมจูบแทนตัวข้า
ช่วยนำพาฤทัยไปเป็นสาร
ส่งความรักคิดถึงซึ่งนงคราญ
ตราบเท่านานจนกว่ามาพบกัน
12 พฤศจิกายน 2545 20:51 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
ราตรี ประดับดาว สุสกาวประดับใจ
ส่องแสงสว่างใส ดุจเพชรระยับตา
ดั่งเทพประทานพร จิ ต กร ระบายฟ้า
แต่งแต้ม ณ ดารา สุ สว่าง ส ถิตทรวง
เก็จแก้วพะแพ้วผ่อง รุจิส่อง ธ แดนสรวง
มีจันทร์ สุ วรรณยวง ม ธุ สี ส คราญใจ
แพรฟ้า ณ ราตรี บท คลี่ กระจายไป
แผ่นฟ้า น ภาใส ร วิ ส่อง จะ มาแทน
ลาแล้วบุหลันล่วง ร พิช่วง ส ลับแสง
ถึงกา ล ฟ้าแปลง ก็สว่าง ธ กลางวัน
10 พฤศจิกายน 2545 13:57 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
ลมเอื่อยเฉื่อยเรื่อยไล้ลงผิวอ่อน
หลับตานอนผ่อนตามเรื่องความฝัน
มีแต่เราเฝ้ามองส่องแสงจันทร์
พาใจมั่นปั้นเป็นเช่นจันทรา
แม้ยืนเด่นบนฟ้านภากาศ
ก็ผงาดมีดาวพราวแน่นหนา
เป็นเพื่อนแก้วแพรวระยับทุกเวลา
มีกระต่ายบนฟ้าเคียงคู่กัน
ไม่อยากเป็นเช่นดั่งดวงอาทิตย์
อิทธิฤทธิ์แรงเร่าเผาสวรรค์
มิมีใครจักกล้าท้าตาวัน
ส่องประชันแสงสรรหวั่นฤดี
สุริยันนั้นเจ้าไม่เหงาหรือ
ส่องแสงดื้อถือแรงแห่งศักดิ์ศรี
ไม่มีเพื่อนเตือนใจในชีวี
ฤ เจ้ามีความสุขเช่นนั้นเอง
หน้าส่วนตัว
2003
