19 พฤศจิกายน 2548 22:07 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
ช่วยเกี่ยวตระกองกอด ให้ตลอดทั้งร่างกาย
ชื่นชมอารมณ์หมาย เพียงคลายเศร้าเหงาอกตรม
รักเพียงแค่กายข้า ที่ต้องตาฤทัยสม
ทอดกายให้เชยชม รื่นภิรมณ์เพียงชั่วคราว
กอดข้าแทนใจเขา ประโลมเล้าในคืนหนาว
ฟ้าพร่างน้ำค้างพราว เป็นเรื่องราวชั่วข้ามคืน
อย่าหมายได้ใจแก้ว เพียงพอแล้วไม่อยากฝืน
ดั่งฝันอันหวานชื่น เมื่อยามตื่นน้ำตาพราว
เสพสิ้นสวาทรัก ดั่งศรปักสลักร้าว
เลือดรินประดุจราว น้ำตาหลั่งจากดวงใจ
20 เมษายน 2548 10:46 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
อกแปลบแสบทรวงร้าว ดิ้นแดด้าวคราวมลาย
รักสิ้นสวาทหาย ประหนึ่งคล้ายมีดกรีดทรวง
เยื่อใยใครนั้นเล่า เคยรักเจ้ากว่าทั้งปวง
เจ้าหลอกบอกรักลวง ให้ข้าห่วงหวงสุดใจ
คำหวานปานน้ำผึ้ง ที่ตราตรึงซึ้งทรวงใน
แท้เทียบเปรียบกับไฟ สุมอกไหม้มวยฤดี
ท้ายเหลือเพียงถ่านเถ้า ฟืนกองเก่าและทุลี
จำเจ็บชั่วชีวี ว่ารักนี้ทำร้ายใจ
23 มิถุนายน 2546 22:39 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
ราตรีประดับดาว รติพราวตระกานใจ
แวววับระยับใส จะสล่างสว่างดิน
ดูดวงบุหลังล่อง รุจิส่องกระทบหิน
โค้มฟ้า ณ แดนอินทร์ ก็ชะแล่มยะยวนตา
ดาวคู่ศศิธร จิตกรสะท้อนฟ้า
แต่งแต้มสุจินดา วรเพชราพราว
ลมเอยจะเชยเอื่อย ปะทะเรื่อยสะท้านหนาว
ยินคล้าย ณ เพลงดาว บ ท กล่อม ธ ราตรี
ขอบฟ้าก็พลันผ่อง รวิต้องสุวรรณสี
แผ่ซ่าน ณ อินทรีย์ รชนีก็พลันลา
19 มิถุนายน 2546 21:43 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
ลมเอ๋ยเชยไม้ลิ่ว ปลิดลง
ใบร่วงละลอยตรง สู่พื้น
คลุกคลีเศษฝุ่นผง โรยร่วง
ฝันใฝ่หมายจักฟื้น กลับต้นตนนา
ใต้แสงอาทิตย์กล้า สาดแดง
เผาแผดแดดร้อนแรง ลุกล้ำ
ไร้ผองเพื่อนพ้องแห่ง ตนอยู่ คู่นา
เหงาสุดเหงาชอกช้ำ ชีพย้ำคืนเรือน
มองแสงที่สาดสู้ ฟ้าไกล
หวังบั่นบากกลับไป ที่ต้น
หากก็แต่ถอดใจ เหนื่อยอ่อน แล้วนา
นอนสงบหลับหลุดพ้น ที่พื้นผืนดิน
สิ่งใดฤๅดิ้นแข่ง สังขาร
ก็ย่อมพ่ายต่อกาล แน่แท้
สักวันก็ปลิดปราน ดุจดั่ง ไม้เฮย
กลับสู่ธุลีแพ้ กลับเข้าวังวน
17 มิถุนายน 2546 22:03 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
พ่อจ๋าพ่อคือดวงใจ ของลูกผู้ไร้
ซึ่งความสามารถนานา
พ่อคอยปกป้องลูกยา ดูแลรักษา
หวังลูกก้าวหน้าด้วยดี
แต่ลูกมิได้อย่างที่ พ่อตั้งหมายนี้
โอ้พ่ออย่าพึ่งเสียใจ
ถึงลูกมิได้เป็นใหญ่ เป็นหมอก้าวไกล
หรือมากด้วยสินเงินทอง
ลูกหาได้หวังซึ่งสิ่งของ ลาภยศมากอง
ฤๅทรัพย์ชื่อเสียงอื่นใด
แต่พ่ออย่าได้ห่วงไป ตัวลูกนี้ไซร้
จักขอให้คำสัญญา
ถึงลูกจะอยากท่องป่า บุกพงพนา
ศึกษาโลกกว้างทางไกล
ทำตามฝันปั้นใจ แม้อาจจะไร้
ซึ่งลาภทรัพย์นับหลายตรา
จะไม่ให้พ่อนี้หนา เหน็ดเหนื่อยกายา
ทำงานลำบากตรากตรำ
ลูกนั้นขอยึดมั่นคำ จะใช้คุณธรรม
ดั่งที่พ่อพร่ำสอนมา
ลูกจะอยู่สู้ชีวา ไม่ยอมอ่อนล้า
จนกว่าสำเร็จด้วยดี
และเลี้ยงพ่อชั่วนานปี ให้พ่อเป็นศรี
มิ่งขวัญลูกตลอดไปเอย
หน้าส่วนตัว
2378
