3 กันยายน 2551 16:47 น.
นักเขียนริมถนน
เราจักอยู่ ผืนดินใด ในไทยนี้
เราก็เลือด น้องพี่เดียวกัน ไม่ใช่หรือ
จะเข่นฆ่าไทยด้วยกันให้ร่ำลือ
ท้ายสุดคือ ความเจ็บปวด ร้าวรวดใจ
ถอยมาเถิดพี่น้องไทยถอยสักนิด
ช่วยกันคิด ตริตรอง อย่าสงสัย
ไม่มีใครถูกผิดดีเลวเกินกว่าใคร
อยากเห็นไทย สงบสุข ถอยออกมา
พันธมิตร นปก. รัฐบาล
อย่าสร้างมาร ในจิตใจ กันเลยหนา
จงเห็นแก่ ทุกข์ลำเค็ญ มวลประชา
อย่าดาหน้า อ้างแต่ชอบ ใส่ตัวตน
ไม่มีใคร ทำลายชาติ เท่านี้แล้ว
ไทยมิแคล้ว จักบรรลัย ทุกแห่งหน
ลืมคุณค่า ในหน้าที่ ความเป็นคน
ไร้เหตุผล เอาอัตตา ว่ากูดี
เป็นเช่นนี้ มีแต่ท่าน ที่ทำลาย
หากยังหมาย อวดอ้าง แห่งศักดิ์ศรี
ปลุกระดม คนในชาติ ให้ต่อยตี
จะอัปรีย์ จัญไร ในภายหน้า
ไทยร่วมรัก สมัคร สมานฉันท์
ร่วมแบ่งปัน น้ำใจ ให้รักษา
รู้หน้าที่ รู้วินัย รู้ธรรมมา
รู้คุณค่า แห่งความดี เป็นศรีไทย
มองดูภาพ เบื้องบน ให้เราคิด
ช่วยพินิจ ใคร่ควรดู รู้บ้างไหม
หยดหยาดเหงื่อ ของพ่อนั้น เพียงเพื่อใคร
พ่อหวังให้ ไทยร่มเย็น นิรันดร์กาล
อย่าเป็นลูก อกกตัญญู ทรพี
ทำอัปรีย์ คิดล้างชาติ ว่าอาจหาญ
ทรยศ บ้านเมือง เป็นสันดาน
แล้วลูกหลาน จะอยู่ กันเยี่ยงไร
แม้หากใจ คงรักชาติ ศาสน์กษัตริย์
อย่ายืนหยัด ตามอารมณ์ พิสมัย
ยอมลดรา วาศอก ถอยออกไป
ขอเห็นแด่ พ่อหลวงไทย ของไทยเรา
จักเสียเลือด เสียเนื้อ เพื่อใครกัน
ที่ฆ่าฟัน ก็คือไทย อย่าได้เขลา
คนทั้งโลก จะหัวเราะ ประณามเอา
เพียงสูเจ้า คิดต่างกัน ก็บรรลัย
อย่าลืมคำ ว่าหน้าที่นั้น สำคัญนัก
พึงประจักษ์ กว่าสิทธิ์ฉัน จะได้ไหม
เสียสละ แบ่งปัน เพื่อผองไทย
ยืนหยัดไว้ รู้หน้าที่ ที่ดีงาม
3 กันยายน 2551 16:32 น.
นักเขียนริมถนน
เราจักอยู่ ผืนดินใด ในไทยนี้ เราก็เลือด น้องพี่เดียวกัน ไม่ใช่หรือ
จะเข่นฆ่าไทยด้วยกันให้ร่ำลือ ท้ายสุดคือ ความเจ็บปวด ร้าวรวดใจ
ถอยมาเถิดพี่น้องไทยถอยสักนิด ช่วยกันคิด ตริตรอง อย่าสงสัย
ไม่มีใครถูกผิดดีเลวเกินกว่าใคร อยากเห็นไทย สงบสุข ถอยออกมา
พันธมิตร นปก. รัฐบาล อย่าสร้างมาร ในจิตใจ กันเลยหนา
จงเห็นแก่ ทุกข์ลำเค็ญ มวลประชา อย่าดาหน้า อ้างแต่ชอบ ใส่ตัวตน
ไม่มีใคร ทำลายชาติ เท่านี้แล้ว ไทยมิแคล้ว จักบรรลัย ทุกแห่งหน
ลืมคุณค่า ในหน้าที่ ความเป็นคน ไร้เหตุผล เอาอัตตา ว่ากูดี
เป็นเช่นนี้ มีแต่ท่าน ที่ทำลาย หากยังหมาย อวดอ้าง แห่งศักดิ์ศรี
ปลุกระดม คนในชาติ ให้ต่อยตี จะอัปรีย์ จัญไร ในภายหน้า
ไทยร่วมรัก สมัคร สมานฉันท์ ร่วมแบ่งปัน น้ำใจ ให้รักษา
รู้หน้าที่ รู้วินัย รู้ธรรมมา รู้คุณค่า แห่งความดี เป็นศรีไทย
มองดูภาพ เบื้องบน ให้เราคิด ช่วยพินิจ ใคร่ควรดู รู้บ้างไหม
หยดหยาดเหงื่อ ของพ่อนั้น เพียงเพื่อใคร พ่อหวังให้ ไทยร่มเย็น นิรันดร์กาล
อย่าเป็นลูก อกกตัญญู ทรพี ทำอัปรีย์ คิดล้างชาติ ว่าอาจหาญ
ทรยศ บ้านเมือง เป็นสันดาน แล้วลูกหลาน จะอยู่ กันเยี่ยงไร
แม้หากใจ คงรักชาติ ศาสน์กษัตริย์ อย่ายืนหยัด ตามอารมณ์ พิสมัย
ยอมลดรา วาศอก ถอยออกไป ขอเห็นแด่ พ่อหลวงไทย ของไทยเรา
จักเสียเลือด เสียเนื้อ เพื่อใครกัน ที่ฆ่าฟัน ก็คือไทย อย่าได้เขลา
คนทั้งโลก จะหัวเราะ ประณามเอา เพียงสูเจ้า คิดต่างกัน ก็บรรลัย
อย่าลืมคำ ว่าหน้าที่นั้น สำคัญนัก พึงประจักษ์ กว่าสิทธิ์ฉัน จะได้ไหม
เสียสละ แบ่งปัน เพื่อผองไทย ยืนหยัดไว้ รู้หน้าที่ ที่ดีงาม
30 สิงหาคม 2551 08:58 น.
นักเขียนริมถนน
ใช้สติ ตริตรองเถิด พี่น้องไทย
ดูอีไอ้ จัญไร สันดานชั่ว
ปลุกระดม ปวงประชา มาเพื่อตัว
มอมเมามัว ยกตัวเป็น ศาสดา
กอปรด้วย ตัวมหา บ้าทุศีล
เสพสังวาส เกลือกกลั้วกิน ปดมุสา
ไอ้ชาติชั่ว จีนกบฎ ตัวจัณฑาล์
สร้างกุ้ยมา ก่อกวน ให้ป่วนไทย
ตั้งชื่อก๊วน เพราะพริ้ง เป็นนักรบ
นามบรรจบ ลือเลื่อง ศรีวิชัย
เป็นแนวหน้า ปะดะฉะ จะเกรียงไกร
แท้จริงไซร้ ไอ้ระยำ อันธพาล
ณ ที่สถานีโทรทัศน์
พวกเดรสัตว์ ใช้กำลังเข้าประหาร
ทุบทำลาย ปล้นทรัพย์สิน รัฐบาล
เผยสันดาน คนชาติชั่ว ตัวอัปรีย์
ใช้กฎหมู่ อยู่เหนือ ซึ่งกฎหมาย
อ้างว่าตาย เพื่อชาติได้ น่าบัดสี
เอาหัวมุด ซุกหว่างขา ของสตรี
ยังมีหน้า ยิ้มระรื่น ช่างขื่นขม
26 สิงหา' 51 วาระชาติ
ทรราชย์ ประกาศชัย แสนสุขสม
มวลหมู่ไทย กลับเศร้าใจ ทุกข์ตรอมตรม
เจ็บระบม พี่น้องไทย มาฆ่ากัน
ไทยคือไทย รวมเลือดเนื้อ ชาติเชื้อไทย
ไทยร่วมใจ รักสงบ สร้างสุขสันต์
ไทยคือไทย ไม่เคยแตก แยกเผ่าพันธุ์
แต่ใครนั้น จักทำลาย ให้คิดดู
บ้านมีกฎบ้าน เมืองมีกฎเมือง ให้เคารพ
จักน้อมนพ วิถีธรรม มาค้ำชู
เดินตามรอย พ่อหลวงไทย ไว้เป็นครู
พึงหมั่นรู้ ซึ่งหน้าที่ ในตัวตน
อย่าอ้างได้ เอาแต่สิทธิ์ ที่ตนชอบ
อ้างระบอบ เอาแต่ได้ มาเป็นผล
หลบหลีกเลี่ยง หนีอาญา ด้วยเล่ห์กล
เอามวลชน เป็นกำบัง ช่างน่าอาย
หากเป็นดั่ง เลือดเผ่าไทย ซึ่งไทยแท้
ขอพ่อแม่พี่น้องไทย สมานรัก เป็นมั่นหมาย
ร่วมแรงรัก สามัคคี น้อมใจกาย
ทูลถวาย คุณความดี แด่องค์พระจักรา
ถอยมาเถิด พี่น้องเอย ถอยกลับบ้าน
เราลูกหลาน เชื้อชาติไทย ด้วยกันหนา
จิตวิญญาณ หล่อหลวม เป็นสัญญา
อย่ามัวฆ่า รบรากัน จะบรรลัย
ชาติไทยเรา เคยร่วมรัก สมัครสมาน
อย่าให้มาร คอยชี้นำ ให้สงสัย
เปลี่ยนความแค้น เป็นความรัก ความเข้าใจ
เราก็คือ สายเลือดไทย เช่นเดียวกัน
คุณก็รัก ฉันก็รัก แผ่นดินไทย
มาร่วมใจ สร้างสังคม เติมความฝัน
สมานรัก สามัคคี ร่วมแบ่งปัน
เธอกับฉัน อยู่ใต้ผืน แผ่นดินเดียว
28 สิงหาคม 2551 08:45 น.
นักเขียนริมถนน
เพื่อนนี้ที่ร่วมโลก ช่วยแบ่งโศกให้หายเหงา
ลืมวันอันแสนเศร้า มาแบ่งเบาทุกข์ร่วมกัน
น้ำใจที่ได้เห็น ไม่ยากเย็นหากแบ่งปัน
มีให้ทุกคืนวัน ไม่ว่าฉันไม่ว่าเรา
อย่าอ้างสิทธิ์ชอบธรรม แล้วรุกล้ำสุขของเขา
ต่อสู้อย่างโง่เขลา ทำหูเบาเชื่อคำลวง
ไอ้คนที่นำหน้า เป็นเหมือนหมาที่คอยหวง
รับรู้ไว้ทั้งปวง มันกีดขวางเพียงเพื่อมัน
ไม่มีใครดีเลว อย่าลงเหวเชื่อพวกนั้น
ตัวฉันเป็นของฉัน ยืนหยัดมั่นในตัวตน
อย่าให้ใครจูงเดิน มาเผชิญด้วยเล่ห์กล
เจ็บปวดไทยทุกคน ด้วยเหตุผลไอ้จัญไร
ตั้งสติเถิดเพื่อนเอ๋ย อย่าละเลยความเป็นไทย
มากล้วนด้วยน้ำใจ มีอภัยให้แก่กัน
คิดถึงพ่อในหลวง ท่านทรงห่วงทุกคืนวัน
หยุดเถิดความดื้อรั้น มาแบ่งปันน้ำใจแทน
ไม่ได้เข้าข้างใคร แต่เพื่อไทยที่หวงแหน
สามัคคีรักแน่นแฟ้น ลบความแค้นมีต่อกัน
28 สิงหาคม 2551 08:32 น.
นักเขียนริมถนน
ฟ้ากำหนดให้เราได้เกิดมา
แต่ว่าฟ้า จะลิขิต ชีวิตหรือ
เงินทอง ความรัก ชื่อเสียง คำร่ำลือ
มีแต่สอง มือเรานั้น สร้างบรรเลง
คิดอะไร ดูอะไร ทำไปเถิด
ทุกสิ่งเกิด ตามกรรม ที่ทำเอง
ดูไป บ่นไป อย่างเซ็งเซ็ง
อย่าเส็งเคร็ง กับชะตา เป็นบ้าบอ
จะดีเลว ก้าวหน้า อยู่ที่ตัว
หากคิดชั่ว ไม่ทำดี มีไรหนอ
สองมือสร้าง ย่างไป อย่างไม่ท้อ
จะสานก่อสิ่งใดเชื่อใจตน
อย่าเป็นบ้า งี่เง่า เพราะทายทัก
อย่าแบกหนัก ไว้บนบ่า จะสับสน
จงดีใจ ได้เกิดมา เป็นหนึ่งคน
จงเชื่อผล ที่ตัวทำ ขอย้ำเตือน
หน้าส่วนตัว
1100
