งักฮุย

นักสืบ ไร้อันดับ

เมื่อนกสิ้นเขาดันเกาทัณฑ์ซ่อน
เมื่อถึงตอนหมดเนื้อก็เบื่อหมา
ไร้ประโยชน์โทษทัณฑ์พลันตามมา 
ไร้คุณค่าเขาสิ้นความยินดี 
            ---------------
ลานประหารดาบเปรอะยังเลอะเลือด
ร่างถูกเชือดเฉือนสิ้นเหนือดินนี้
เคยพลุ่งพล่านลำพองก้องธานี
กับวลีคืนถิ่นแผ่นดินมา

ยอดนักรบงักฮุยตะลุยศึก
ไม่เคยนึกหวาดหวั่นประจันหน้า
นำกองทัพทหารในบัญชา
เข้าตีฝ่าข้าศึกไม่นึกกลัว

บุกตะลุยยึดแผ่นดินแดนกลับ
ทัพขยับคืบหน้าดังฟ้ารั่ว
ใต้กลศึกสงครามติดตามตัว
เสียงกลองรัวรุมเร้าบุกเข้าไป

ภายใต้กฎทหารเชี่ยวชาญศึก
เหล่าประชาสำนึกรู้สึกได้
ทัพงักฮุยเดินผ่านหมู่บ้านใด
ห้ามมิให้ทำร้ายประชาชน

ยามทหารป่วยหนักมาพักเยี่ยม
น้ำใจเปี่ยมมีให้ในทุกหน
รวมน้ำใจถ้วนทั่วทุกตัวคน
ยอดขุนพลยิ่งใหญ่ในแผ่นดิน

สิบสองม้าป้ายทองละอองฟุ้ง
เลิกรบพุ่งนำทัพแล้วกลับถิ่น
คือคำสั่งส่งมาน้ำตาริน
การศึกสิ้นหยุดทัพต้องกลับเมือง

ถูกใส่ตรวนจองจำเหมือนทำผิด
พรมลิขิตนักรบต้องจบเรื่อง
ปิดตำนานผู้กล้าจนฟ้าเคือง
อยู่ใต้เบื้องพระบาทผู้ขาดธรรม

เพราะฉินไคว่อำมาตย์ประกาศโทษ
ฮ่องเต้โปรดอำมาตย์ประกาศย้ำ
แม่ทัพงักจะต้องถูกจองจำ
เพราะกระทำความผิดมีติดตัว 

ลอบสังหารให้ตายที่ในคุก
ให้หมดทุกข์กังวลเหล่าคนชั่ว
หากนำทัพผงาดน่าหวาดกลัว
ยึดคืนทั่วแม้ถิ่นแผ่นดินเดิม

เพราะฮ่องเต้ซ้งเหนือที่เหลืออยู่
ไม่ควรคู่มานั่งบัลลังก์เสริม
หากกลับมาอาจคิดจิตเหิมเกริม
จึงต้องเริ่มตัดช่องปิดร่องทาง

ยอดขุนพลงักฮุยเคยลุยศึก
ในส่วนลึกของใจใครรู้บ้าง
เสียสละอุทิศชีวิตวาง
แต่ถูกอ้างเป็นกบฎจนหมดลม

ลานประหารดาบเปรอะยังเลอะเลือด
กายถูกเชือดเฉือนสิ้นแผ่นดินขม
เมื่อเขาได้ดินแดนแสนรื่นรมย์
จึงตัดปมเงื่อนช่วย "ด้วยความตาย"
         -------------------
               (ไร้อันดับ)