กลางลานกว้าง

นักสืบ ไร้อันดับ

เสียงออดดังกังวานกลางลานกว้าง
ระเบียงทางทอดยาวสีขาวหม่น
สนามหญ้าม้าหมุนมีฝุ่นปน
เสียงสับสนอลหม่านกังวานมา

หลังเลิกเรียนออดดังต่างฟังรู้
เด็กวิ่งกรูจากห้องแล้วมองหา
รอพ่อแม่บุญปลูกรับลูกยา
จูงมือพากันกลับจนลับไป

เด็กที่เหลือต่างเล่นจนเย็นย่ำ
ใกล้พลบค่ำทยอยกลับไปหลับใหล
ก่อสำรับกับข้าวใต้ราวไฟ
อบอุ่นในดวงจิตทุกนิทรา

หลากอาหารวางกับสำรับข้าว
เล่าเรื่องราวผ่านกันแม้วันล้า
ช่วยปลุกปลอบดวงใจไร้มารยา
ที่โรยราให้ชื่นและรื่นรมย์

เด็กกำพร้ายืนคว้างกลางลานกว้าง
น้ำตาพร่างในอกมีรสขม
ไร้พ่อแม่ญาติมิตรที่ชิดชม
ได้แต่ตรมตรอมอยู่เพียงผู้เดียว

บนลานกว้างเขาเล่นอย่างเป็นสุข
ส่วนเจ้าทุกข์ท่วมใจมีใครเหลียว
เด็กกำพร้ามองฟ้าสีหน้าเซียว
รอผ่านคืนเปล่าเปลี่ยวอย่างเดียวดาย........
             --------------------
              (ไร้อันดับ)