30 เมษายน 2553 16:01 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
บนแผ่นดินขวานไทยรวมใจหนึ่ง
ขวานที่ซึ่งคบกริบเมื่อหยิบใช้
เป็นขวานทองเปี่ยมค่าประชาไทย
รวมน้ำใจเป็นหนึ่งที่พึ่งพา
ไม่มีแบ่งแยกกันในวันก่อน
แม้หนาวร้อนร่วมกันเคยฟันฝ่า
หลายกลุ่มคนชนเผ่าล้วนเข้ามา
ปวงประชาสุขแสนดินแดนไทย
เชื้อชาติไทยจีนแขกไม่แตกต่าง
อยู่กันอย่างถ้อยทีที่อาศัย
บรมโพธิสมภารกังวานไกล
สถิตในเหนือเกล้าชาวประชา
ธงไตรรงค์คงพัดสะบัดพลิ้ว
แลละลิ่วปลิวลมดูสมค่า
สีน้ำเงินขาวแดงแห่งศรัทธา
ผูกใจข้าแผ่นดินทุกถิ่นคน
มาบัดนี้ขวานเรามีเงาแตก
จะแบ่งแยกทำไมไร้เหตุผล
เปลี่ยนประชาผาสุขเป็นทุกข์ทน
แล้วปวงชนอยู่ได้อย่างไรกัน
บนแผ่นดินขวานไทยรวมใจหนึ่ง
คิดแบ่งครึ่งขวานไทยใครอย่าฝัน
ดินเศษเสี้ยวสักแหล่งคิดแบ่งปัน
ไม่มีวันยอมให้ผู้ใดเลย....
----------------
(ไร้อันดับ)
11 เมษายน 2553 08:34 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
แล้วเมื่อไทยคนไทยถูกไทยฆ่า
คราบน้ำตาคราบเลือด ฤ เหือดแห้ง
ราชดำเนินเมินหน้ายามฟ้าแดง
อาบด้วยแสงควันปืนที่ยืนยง
อีกกี่ศพพับล้มระงมร้อง
พรากพี่น้องเทือกเถาสู่เถ้าผง
พ่อกับลูกใครผิดถูกปลิดปลง
มือถือธงใครหรือจะถือตาม
คนประชาธิปไตยหัวใจแกร่ง
วิญญาญแห่งนักสู้ไร้ผู้หยาม
จงหลับเถิดเทิดเกล้าทุกเหล่านาม
ฟ้าสีครามโอบอุ้มจงคุ้มภัย
แล้วคนไทยฆ่าไทยเมื่อไหร่หยุด
ให้ไทยช้ำไทยทรุดคิดหยุดไหม
บรรพบุรุษกู่ก้องอย่างหมองใจ
กูรักษาแผ่นดินไว้ให้ใครกัน......
------------------
(ไร้อันดับ)
4 เมษายน 2553 10:34 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เพราะรักหรอกบอกเจ้าทุกเช้าค่ำ
กระซิบคำย้ำเตือนอย่าเคืองขุ่น
ถ้อยคำบอกออกไปไม่ละมุน
แต่อบอุ่นด้วยรักและภักดี
อาจไม่หวานถ้อยคำอาจจำกัด
เธออาจวัดไม่ได้ด้วยใจนี้
แต่สักวันคิดกลับจับวลี
เธออาจมีจิตรับจับประเด็น
ว่ายังมีคนหนึ่งซึ่งยังอยู่
ยังเฝ้าดูติดตามทุกยามเห็น
ด้วยสายตาซื่อซื่อที่ถือเป็น
ไม่อาจเร้นใจหลบยามสบตา
เมื่อเธอเปิดใจพร้อมเพื่อยอมรับ
จะเริ่มนับถอยหลังและหวังว่า
ทุกนาทีที่ผ่านเนิ่นนานมา
ตีราคาค่างามทุกความจริง
แต่ใจหวั่นเพราะถ้อยน้อยแถลง
อาจไม่แฝงใจจดหมดทุกสิ่ง
คำที่เอ่ยออกไปไม่ไหวติง
เธอยังนิ่งไม่เอ่ยเฉลยความ
กระซิบคำย้ำเตือนแม้เคืองขุ่น
รักอบอุ่นมีให้หัวใจถาม
หากเปิดใจยอมรับกับนิยาม
รักงดงามซ่อนหลบคงพบเจอ......
---------------
(ไร้อันดับ)