31 กรกฎาคม 2552 15:45 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ริมหน้าต่างที่ติดชิดเตียงตั้ง
คนป่วยนั่งมองผ่านหน้าต่างนั้น
เขาเล่าเรื่องเบื้องนอกบอกแบ่งปัน
ให้เพื่อนกันป่วยหนักพักอีกเตียง
จากห้องนอนคนป่วยหนักที่พักอยู่
สองเตียงคู่คนละฝั่งได้ฟังเสียง
จากคนหนึ่งสู่คนหนึ่งซึ่งนอนเคียง
ด้วยสำเนียงเหงาเศร้าคละเคล้ากัน
ข้างนอกนั้นแลริ้วเห็นทิวหญ้า
เห็นท้องฟ้าสวยงามดุจความฝัน
เห็นสายธารไหลผ่านดังม่านควัน
เห็นตะวันอบอุ่นละมุมละไม
มีถนนทอดยาวเข้าตัวตึก
เป็นซอยลึกผู้คนล้นขวักไขว่
มีสนามเด็กเล่นเห็นแต่ไกล
ชิงช้าไกวม้าหมุนละมุนตา
มีไม้ดอกสวยงามยามฟ้าใส
ต้นไม้ใหญ่ใบบังพรั่งพฤกษา
มีฝูงนกผกผินบินไปมา
มีดารายิ้มเยือนเป็นเพื่อนจันทร์
แล้ววันหนึ่งถึงคราคนลาจาก
ความตายพรากคนป่วยที่ช่วยฝัน
เขาเคยวาดภาพแสงแห่งตะวัน
เตียงใบนั้นพลันว่างร้างสำเนียง
คนที่เหลือขอเปลี่ยนเวียนเตียงตั้ง
ขอมานั่งมองภาพทราบจากเสียง
เขาจะเง้อมองดูอยู่บนเตียง
เห็นแต่เพียงกำแพงอิฐปิดบังตา
----------------
(ไร้อันดับ)
24 กรกฎาคม 2552 23:42 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
หากฉันผ่านคืนนี้นะที่รัก
ฉันจะควักใจเผยเอ่ยให้รู้
ความรู้สึกจากในใจพรั่งพรู
จนเธอดูรู้เห็นว่าแก่นใจ
ฉันจะผ่านคืนนี้ไปอย่างไรนะ
ด้วยพันธะแห่งจิตผูกติดไว้
ความอ้างว้างคืนที่ไม่มีใคร
นานเพียงใดโถมทับก่อนหลับตา
กระสับส่ายคล้ายจิตยังคิดถึง
กาลครั้งหนึ่งแสนไกลใจอ่อนล้า
กับรอยแผลฝากผนึกลึกนานมา
กับคุณค่าที่กลบจนลบเลือน
ยังหวาดหวั่นพรั่นพรึงคะนึงคิด
ในชีวิตบางคราวดูราวเหมือน
โลกทั้งโลกบอกให้ใจย้ำเตือน
ไม่มีเพื่อนไม่มีใครห่วงใยเรา
เถอะ.. พรุ่งนี้คนดีถ้ามีหวัง
ขอสักครั้งเพียงนิดก่อนจิตเขลา
ให้เธอหยั่งชั่งรักว่าหนักเบา
หรือเทียบเท่าเศษนิดจงพิศดู
เธอจะตอบอย่างไรหัวใจถาม
จะวู่วามต่อว่าถ้าเธอรู้
จะอ่อนโยนผ่อนให้หัวใจฟู
หรือลบหลู่เย็นชาเหมือนฆ่ากัน....
-----------
(ไร้อันดับ)
20 กรกฎาคม 2552 18:54 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เจ้าเหยี่ยวใหญ่กรีดร้องก้องไพรพฤกษ์
อึกกระทึกส่งเสียงสำเนียงกล้า
ขยายปีกออกกระพือลมอื้อมา
ร่อนถลาลงกลางหว่างพงไพร
กล่าววาจาต่อหน้าโมราหญิง
หากเจ้านิ่งให้สมสู่จงรู้ไว้
ข้าจะให้ชิ้นเนื้อเป็นเยื่อใย
เพื่อเจ้าได้ไว้กินจงยินดี
ฝ่ายโมราก้มหน้าใจกล้ารับ
ไม่ขยับหลบหลีกหรือปลีกหนี
เพื่อก้อนเนื้อชิ้นเดียวยอมเที่ยวพลี
ร่างกายนี้มีคุณค่าราคาใด
ร่างพญาเหยี่ยวร้ายจึงกลายกลับ
กายประทับให้เห็นดูเด่นใส
อัมรินทร์ทรงฤทธิ์สถิตใน
พระท้าวไทดำรัสตรัสวาจา
ตอนที่เราเห็นเจ้าเอาพระขรรค์
เป็นกำนัลโจรร้ายที่หมายฆ่า
องค์พระจันทโครพที่พบพา
ยังเชื่อว่าเจ้าประมาทขาดตรึกตรอง
แต่ตอนนี้เราเชื่อไม่เหลือแล้ว
ใจเจ้าแน่วแนวชั่วแสนมัวหมอง
ยอมสมสู่คนสัตว์ไม่คัดกรอง
กรรมสนองฆ่าผัวมั่วกายี
แล้วเป่ามนต์คำสาปตามบาปส่ง
ร่างเจ้าจงเปลี่ยนไปในบัดนี้
จากหญิงสาวสวยเด่นเป็นชะนี
ทั้งชีวีร้องเรียกผัวจนตัวตาย
มาบัดนี้อัมรินทร์คงสิ้นแล้ว
ไม่เหลือแววคำสาปหรือบาปหาย
คนกบฎทรยศคดมากมาย
ค่าเรือนกายไม่ต่างอย่างโมรา
ยังสร้างภาพรักลูกพันผูกผัว
ใจระรัวมัวจิตคิดผวา
สู่อ้อมอกชายอื่นชื่นกายา
เจ้าไร้ค่าเสียจริงยิ่งชะนี
-------------
(ไร้อันดับ)
11 กรกฎาคม 2552 08:30 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เมื่อฉันนอนอยู่ในโลงไม้นี้
เธออาจมีอาลัยในตัวฉัน
อาจร้องไห้ฟูมฟายเสียดายวัน
อาจถลันเกาะโลงโพล่งพูดจา
บอกให้ฉันไปทางอย่างที่ชอบ
ร่ำร้องปลอบดวงจิตคิดใฝ่หา
บอกให้ฉันกลับฟื้นคืนชีพมา
เพื่อรู้ค่าความอาลัยจากใจเธอ
เธอจะไม่ทิ้งห่างไปอย่างก่อน
เธอจะป้อนคำห่วงใยไม่พร่ำเพ้อ
เธอจะไม่เหยียดหยามยามที่เจอ
เธอจะบอกอย่างไม่เก้อว่าเธอรอ
เธอจะอยู่ข้างเคียงใช่เพียงฝัน
เธอจะปันฝันไกลแม้ใจท้อ
เธอจะปักรักมั่นทุกวันพอ
เธอจะขอรักฉันทุกวันคืน
เธอร่ำร้องอย่างไรคงไม่อาจ
ร่างที่ขาดวิญญาณกับการฟื้น
ร่างที่ชืดเย็นชามาลุกยืน
ร่างที่หลับไม่ตื่นฟื้นขึ้นมา
ก่อนที่ฉันนอนตายจนกายชืด
ก่อนความมืดโปรยลงที่ตรงหน้า
ก่อนตะวันลับไปจนไกลตา
ก่อนชีวาเลือนดับลับจากกัน
เธอจะทำดีให้ไม่ได้หรือ
โปรดยื่นมือมาไว้ตรงใจฉัน
โปรดถนอมดวงใจไว้ผูกพัน
เพียงเท่านั้นที่ขอแม้รอเธอ...
-------------
(ไร้อันดับ)
3 กรกฎาคม 2552 18:46 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เจ้าวัวชนเขาใหญ่หัวใจสู้
เจ้ารับรู้บ้างไหมใจเจ้าของ
เจ้าทำให้ร่ำรวยด้วยเงินทอง
เขาสนองด้วยพิษปลิดชีวา
เหตุการณ์เกิดก่อนวันประจันแข่ง
ชิงตำแหน่งนักสู้ของผู้กล้า
การพนันมากมายคล้ายตามมา
กับราคาที่ต่อรองลำพองใจ
เจ้าเคยหนุ่มเรี่ยวแรงแกร่งระทึก
เคยเปิดศึกต่อสู้ศัตรูให้
เคยย่องัดซัดเขาเข้าภายใน
เคยรุกไล่โรมรันพุ่งพันพัว
เจ้าแปลงบ้านซื้อที่มีให้เขา
หัวใจเจ้ายอมให้นายเหนือหัว
ดวงตาเจ้ามุ่งมั่นไม่หวั่นกลัว
ยอมแม้ตัวเลือดอาบทาบแผ่นดิน
เจ้าวัวแก่เจ้าไม่รู้ว่าถูกหลอก
นายเจ้ากรอกยาถ่ายขายเจ้าสิ้น
เขาจำนองไร่นาหวังหากิน
ทุ่มแม้ถิ่นที่อาศัยใช้พนัน
เสียงกลองดังกังวานลานต่อสู้
เจ้าเพียงรู้กายหนักเกินจักผัน
เท้าทั้งสี่อ่อนล้าช้าลงพลัน
สุดถลันหลบเขาเจ้าศัตรู
เลือดเจ้าอาบร่างกายแทบตายสิ้น
เจ้ายังดิ้นมองหมายให้นายรู้
เพื่อนายข้ายอมตายให้นายดู
ย่อแล้วชูเขาแกร่งแทงหัวใจ
เจ้าชนะหัวใจนายเจ้าแล้ว
เจ้าวัวแก้วเพื่อนยากจากไปไหน
เจ้าเอาเงินบ้านช่องห้องหทัย
นำจากไปจากนาย ขายเจ้ากิน
-----------
(ไร้อันดับ)
หน้าส่วนตัว
2155
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
