28 มิถุนายน 2552 18:06 น.

รอยจูบ...

นักสืบ ไร้อันดับ

00516_9.jpg

ภาพแม่อุ้มลูกวางตรงกลางเบาะ
เสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากจากปากน้อย
เท้าทารกเหยียดดันก็พลันลอย
สองเท้าซอยถี่ถี่เหมือนดีใจ

แม่หัวเราะเอื้อมมือถือข้อเท้า
แล้วเลื่อนเอาวงหน้าเข้ามาใกล้
บรรจงจูบเท้าเจ้าผู้เยาว์วัย
จมูกไล้เท้าลูกรักผูกพัน

รอยจูบบนฝ่าเท้าช่างร้าวลึก
ความรู้สึกเกิดแด่แม้ในฝัน
เป็นความรักจากในใจอนันต์
เพราะเจ้านั้นมีค่ากว่าดวงแด

มาบัดนี้สองเท้าเจ้าใหญ่ยิ่ง
เหยียบทุกสิ่งเหยียบได้แม้ใจแม่
ที่ถนอมกล่อมเจ้าเฝ้าดูแล
ยอมแม้แต่ชีวิตแทบปลิดปลง

เท้าของเจ้าพาไปในทางชั่ว
สิ่งเมามัวไร้ค่ามันพาหลง
เจ้าวางเท้าบนพื้นยืนทะนง
ช่างยิ่งยงยิ่งใหญ่กว่าใครเทียม

กับรอยจูบรอยนั้นมันคงลบ
เจ้าบรรจบพบชีวิตคิดว่าเยี่ยม
เจ้าทอดทิ้งหัวใจแม่ไหม้เกรียม
แต่ใจแม่ยังเปี่ยมเตรียม อภัย
          ------------
          (ไร้อันดับ)
				
27 มิถุนายน 2552 12:16 น.

ฉันถูกทิ้ง...

นักสืบ ไร้อันดับ

ฉันถูกทิ้งในเมืองที่เฟื่องฟุ้ง
ทุกคนมุ่งค้นหาเหมือนล่าฝัน
เที่ยวกอบโกยไข่วคว้าสารพัน
วัตถุผันเปลี่ยนจิตอนิจจา

ฉันถูกทิ้งในเมืองที่เคืองขัด
อัตคัดน้ำใจบนใบหน้า
ถึงมียิ้มแต่ใจไม่ศรัทธา
น้ำมิตรพาห่างเหินจนเกินมอง

ฉันถูกทิ้งในเมืองที่เรืองรุ่ง
ทุกคนยุ่งแต่การงานทั้งผอง
เหมือนหุ่นยนต์ที่ทำย้ำครรลอง
เกินประคองดูจิตคิดอย่างไร

ฉันถูกทิ้งในเมืองที่เนื่องด้วย
คนร่ำรวยแบ่งชั้นจนหวั่นไหว
จากสายตาชาเย็นเห็นแต่ไกล
ทอดถอนใจเพราะห่างต่างพวกเธอ

ฉันถูกทิ้งในเมืองที่เปรื่องปราด
คนฉลาดมากมายหมายเสนอ
ใช้ความรู้ค่าล้ำมาบำเรอ
หวังชะเง้อเอาเปรียบเหยียบย่ำคน

ฉันถูกทิ้งในเมืองที่เฟื่องฟ้า
แต่น้ำตามันไหลในทุกหน
มองภาพเลือนเตือนคิดด้วยจิตตน
จะอดทนต่อไปอย่างไรกัน...
           ------------
           (ไร้อันดับ)
				
13 มิถุนายน 2552 14:10 น.

กอดของแม่

นักสืบ ไร้อันดับ

s0011.gif                                                                                             
อุ่นอันใดในหล้าที่ว่าอุ่น
ไม่ละมุมทดแทนเท่าแขนแม่
ที่ตวัดโอบร่างอย่างดูแล
ยามลูกแพ้ด้วยฤทธิ์พิษสังคม

มือแม่นั้นโอบมาจากบ่าซ้าย
แนบเรือนกายกลางหลังฝังความขม
ตบเบาเบาหมายให้ไล่ความตรม
ดุจสายลมอบอุ่นละมุนละไม

น้ำตาลูกรินลงอยู่ตรงหน้า
แม้เหนื่อยล้าเจ็บท้อเพียงขอให้
รอยกอดนั้นลึกล้ำมาค้ำใจ
ตลอดไปชั่วกาลนานนิรันดร์

ลูกวันนี้อยู่อย่างห่างคนกอด
คำพร่ำพลอดห่วงใยไกลเกินฝัน
แขนที่โอบแนบสนิทติดชีวัน
ก็มีอันจากไปในเวลา

ลูกจะรอวันหนึ่งถึงวันนั้น
วันที่ฝันอบอุ่นยังกรุ่นฟ้า
วันที่ต้องทดท้อต่อชะตา
วันเหว่ว้ามาเตือนเยือนชีวี

ลูกจะหยิบมือแม่วางกลางศีรษะ
อย่าปล่อยนะวางไว้ตรงใจนี่
ด้วยความรักศรัทธาและปรานี
ให้ลูกนี้ยืนหยัดในบัดดล...
         ------------
         (ไร้อันดับ)
   				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
Lovings  นักสืบ ไร้อันดับ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
Lovings  นักสืบ ไร้อันดับ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
Lovings  นักสืบ ไร้อันดับ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนักสืบ ไร้อันดับ