31 กรกฎาคม 2551 09:35 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
จดหมายเขียนจากฝีถึงหนองรัก
ฝีปะจักรักหนองเลยต้องเขียน
ฝีจากหนองมานานจากลานเกียน
หนองแวะเวียนดูบ้านฝีให้ทีนะ
ฝีตั้งใจทำงานหนักเพาะรักหนอง
ฝีจำต้องจากบ้านนาเพื่อมาน่ะ
มาบางกอกไกลหนองหม่นหมองจ่ะ
ฝีคิดจะเก็บเงินไว้ไปแต่งงาน
ถึงวันนั้นฝีหนองได้คองรัก
คงสุกนักรักเราไม่เบาหวาน
กอดกันกมชมจันทุกวันวาน
ความรักบานผิใบในพะนา
แต่วันนี้ฝีอยากได้รูถ่ายหนอง
ไว้ปะคองกองกอดยอดสะเน่หา
รูที่นั่งรูที่ยืนชื่นสายตา
รูมีค่าของหนองฝีต้องการ
ถ้าฝีได้รูถ่ายของหนองฝี
คงยินดีปาบปื้มแทบลืมบ้าน
จะใส่กอบสวยใสไว้ทั้งบาน
คงสะรานสุกใจเหมือนใกล้ตัว
สุดท้ายนี้ฝีอยากแต่ปากหนัก
เพียงบอกรักหนองมากจากริมรั้ว
แม้ห่างไกลใจฝันมันระรัว
ใจฝีมั่วมัวเมาเพราะเจ้าเอย....
รักหนองมาก
จากฝี
----------------------
ไร้อันดับ
21 กรกฎาคม 2551 16:48 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เนิ่นนานนักหนาที่ลาจาก
ฝังฝากฟากฟ้ามาหาขวัญ
ผันผ่านเพียงพบหรือจบกัน
ทุกข์ทันถั่งโถมโหมจิตใจ
จวนเจียนเจ็บดิ้นคนสิ้นหวัง
รวงรังหลอกหลอนนอนไม่ไหว
หมองหม่นมืดมนคนจากไป
ร่ำไรเรียกรับกับเรื่องราว
ตั้งแต่ต่อติดความคิดถึง
พรั่นพรึงพุ่งผ่านจากม่านขาว
จดจำจากใจใช่ชั่วคราว
รวดร้าวรุ่มร้อนเกินซ่อนเร้น
ยลยินเย้ายวนยังป่วนปั่น
มุ่งมั่นมองมาหาไม่เห็น
ปวดปราดปริแปลกแทรกลำเค็ญ
ยามเย็นเย้ยเย้าเคล้าน้ำตา
ลาลับแลลวงดุจห้วงเหว
ปรับเปลวเปลี่ยนไปใจผวา
ยินยอมอยู่อย่างห่างกานดา
โหยหาห่วงหวงเจ้าดวงใจ
----------------
ไร้อันดับ
3 กรกฎาคม 2551 16:01 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
อย่าเสียงดังใส่พ่อนะขอร้อง
เสียงยังก้องอยู่ในหูไม่รู้หาย
กำมือแน่นเขม้นมาเหมือนท้าทาย
พ่ออับอายเกินกว่าจะกล้ามอง
พ่อคงแก่เกินไปไร้ประโยชน์
เจ้าขึ้งโกรธโทษพ่อก่อสนอง
ว่ากระทำสิ่งใดไม่ไตร่ตรอง
ทำให้ต้องเคืองขุ่นแสนวุ่นวาย
เจ้าคงเห็นพ่อเป็นเช่นคนแก่
ร่างกายแย่น่าเบื่อจนเหลือหลาย
ชอบไต่ถามแต่เรื่องเปลืองน้ำลาย
ดูน่าอายที่พูดพร่ำซ้ำเรื่อยมา
เจ้าจะคิดอย่างไรก็แล้วแต่
ใจแน่วแน่เพราะรักเจ้าหนักหนา
เคยอุ้มชูดูเจ้าเฝ้าเมตตา
แม้วันหน้าพ่อขอย้ำทำเหมือนเดิม
เพียงวันนี้พ่อเลอะเลือนไม่เหมือนก่อน
เรี่ยวแรงอ่อนผ่อนล้าไม่มาเสริม
มือเท้าสั่นหวั่นในใจเพิ่มเติม
ดวงจิตเริ่มอ่อนแอแพ้ร่างกาย
เพียงได้อยู่กับเจ้าสักคราวหนึ่ง
ชีวิตซึ่งอ้างว้างได้ห่างหาย
ตาที่เหม่อเลือนลับเริ่มกลับกลาย
ใจที่ตายได้ละมุนอุ่นขึ้นมา
อย่าเสียงดังใส่พ่อนะขอร้อง
พ่อเพียงต้องการเจ้าเฝ้าเรียกหา
ช่วยพยุงพ่อก่อนตายนะแก้วตา
ช่วยรักษาน้ำใจพ่อขอขอบคุณ
-----------------
ไร้อันดับ
1 กรกฎาคม 2551 20:30 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เศษขยะทำอาหารเป็นจานด่วน
พื้นดินล้วนเป็นที่นอนอันผ่องศรี
ความมืดมนทนทุกข์คลุกราตรี
นำมาคลี่เป็นผ้าห่มสุขสมใจ
เก็บสายตาที่ดูถูกมาปลูกจิต
นำความคิดเวทนาทำตาใส
เอาความทุกข์โศกเร้าเศร้าภายใน
รวมเข้าไว้คล้ายนิทานกาลก่อนนอน
คำดูหมิ่นเหยีดหยามแค่ถามทัก
ไร้คนรักห่วงหาเหมือนมาสอน
ไร้ที่อยู่ที่กินสิ้นอาวรณ์
ไร้อาทรขมขื่นยังชื่นบาน
เก็บความเกลียดความชังคนทั้งโลก
นำมาโขลกทำน้ำแกงอันแสนหวาน
ความเจ็บปวดรวดร้าวทรมาน
มาประสานเป็นข้าวอุ่นละมุนละไม
ความกักขฬะหยาบคายทั้งชายหญิง
เป็นเหมือนสิ่งก่อสร้างลำธารใส
การเอาเปรียบเหยีบย่ำคนร่ำไป
คงเป็นได้ดั่งภูผาที่น่ามอง
กับความเหงาเจอประจำยังย้ำคิด
เริ่มสนิทกับตัวเองเหมือนแสงส่อง
ความไม่ซื่อของคนทนประลอง
เป็นเหมือนของมีค่ากว่าเดือนดาว
ยังคิดว่าทุกอย่างเหมือนดั่งฝัน
ความจริงนั้นมันปวดและรวดร้าว
เพียงแต่ยังทำใจได้ชั่วคราว
แต่ความหนาวเริ่มแผ่ซ่านคืบคลานมา
--------------------
(ไร้อันดับ)
หน้าส่วนตัว
1088
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
