13 มิถุนายน 2552 14:10 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
อุ่นอันใดในหล้าที่ว่าอุ่น
ไม่ละมุมทดแทนเท่าแขนแม่
ที่ตวัดโอบร่างอย่างดูแล
ยามลูกแพ้ด้วยฤทธิ์พิษสังคม
มือแม่นั้นโอบมาจากบ่าซ้าย
แนบเรือนกายกลางหลังฝังความขม
ตบเบาเบาหมายให้ไล่ความตรม
ดุจสายลมอบอุ่นละมุนละไม
น้ำตาลูกรินลงอยู่ตรงหน้า
แม้เหนื่อยล้าเจ็บท้อเพียงขอให้
รอยกอดนั้นลึกล้ำมาค้ำใจ
ตลอดไปชั่วกาลนานนิรันดร์
ลูกวันนี้อยู่อย่างห่างคนกอด
คำพร่ำพลอดห่วงใยไกลเกินฝัน
แขนที่โอบแนบสนิทติดชีวัน
ก็มีอันจากไปในเวลา
ลูกจะรอวันหนึ่งถึงวันนั้น
วันที่ฝันอบอุ่นยังกรุ่นฟ้า
วันที่ต้องทดท้อต่อชะตา
วันเหว่ว้ามาเตือนเยือนชีวี
ลูกจะหยิบมือแม่วางกลางศีรษะ
อย่าปล่อยนะวางไว้ตรงใจนี่
ด้วยความรักศรัทธาและปรานี
ให้ลูกนี้ยืนหยัดในบัดดล...
------------
(ไร้อันดับ)
21 พฤษภาคม 2552 19:51 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
จากธุลีสู่ธุลีผู้ดีไพร่
เหลือสิ่งใดให้เห็นเป็นแก่นสาร
ทิ้งลาภยศทรัพย์สินสิ้นลมปราณ
ซากสังขารคืนให้ผู้ใดกัน
จากดินน้ำลมไฟให้ชีวิต
เนื้อหนังติดกระดูกถูกไปฝัน
น้ำที่ไหลในร่างต่างผูกพัน
ลมเปลี่ยนผันเข้าออกบอกอะไร
ความอบอุ่นเยือกเย็นเป็นผัสสะ
ไฟพันธะถูกปักเกินผลักใส
หลงนิยมชมชอบตอบอันใด
เลือนหายไปในครรลองของเวลา
เมื่อดินน้ำลมไฟใกล้มอดดับ
กายก็กลับเสื่อมทรามเริ่มลามล้า
เนื้อที่แน่นหนังที่ตึงซึ่งผ่านมา
กลับโรยราแห้งเหี่ยวเหนี่ยวทวี
ทิ้งสิ่งใดไว้เล่าเหล่ามนุษย์
ยังหลงฉุดดึงไว้ทำไมนี่
เก็บอัตตาต่อเติมเพิ่มราคี
ทุกสิ่งมีทุกสิ่งพรากยากประวิง
เกิดจากเถ้าสู่เถ้าที่เล่าขาน
กับตำนานเกิดตายแห่งชายหญิง
เหลือสิ่งใดให้เห็นเป็นเรื่องจริง
ได้แต่ทิ้งถ่านเถ้าไม่เข้าใจ
-------------------
(ไร้อันดับ)
14 พฤษภาคม 2552 22:16 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เสียงกรีดร้องแว่วมาทุกคราค่ำ
เดือนคล้อยต่ำใกล้อับเกือบดับแสง
เงาไม้ครึ้มทอดร่างต่างแสดง
เหมือนแอบแฝงสิ่งใดอยู่ในที
บ้านพุพังหลังหนึ่งซึ่งตั้งอยู่
ต้นก้ามปูที่เห็นเป็นสักขี
ตรงทางเข้าเฝ้าบ้านมานานปี
ณ ตรงนี้ที่โจษขานตำนานกัน
สองผัวเมียอาศัยอยู่ในบ้าน
เคยรักหวานพานขมตรมมหันต์
ชายทอดทิ้งหญิงเจ้าคราวมีครรภ์
เหมือนใครบั่นดวงจิตปลิดชีวา
ทุกทุกเย็นถ้าผ่านตรงบ้านนี้
ตรงทางที่ต้นก้ามปูดูอ่อนล้า
จะเห็นสาวอุ้มท้องเมียงมองมา
ชะเง้อหาสามีที่เธอรอ
จนคืนหนึ่งจันทร์ลับเหมือนดับฟ้า
เหล่านกกาเงียบเสียงสำเนียงพ้อ
ร่างหญิงสาวแกว่งไกวที่ใต้คอ
ผูกเชือกต่อติดกิ่งทิ้งตัวลง
เสียงร้องกรีดเยือกเย็นเช่นทุกค่ำ
เดือนคล้อยต่ำใกล้อับดับความหลง
เงาไม้ครึ้มทอดร่างต่างยืนยง
แอบแฝงดงแกว่งไกวรอใครมา...
--------------
(ไร้อันดับ)
1 พฤษภาคม 2552 16:17 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
มังกรเขียวที่ถือคู่มือข้า
เจ้าเช็กเทาว์ยอดม้าที่ข้าขี่
เคยสาบานที่สวนท้อเพื่อขอพลี
ปฐพีสามพี่น้องคล้องใจกัน
ฆ่าฮัวหยงในคราสุราอุ่น
ห้าด่านวุ่นหกขุนพลคนอาสัญ
ประหารฆ่าสองขุนทัพดับชีวัน
เข้าโรมรันวันอยู่คู่แซ่โจ
ฆ่าบังเต๊กจับอิกิ้มกระหยิ่มย่อง
ทดน้ำนองท่วมเจ็ดทัพดับโมโห
ครองเกงจิ๋วเมืองสำคัญอันใหญ่โต
เป็นเหมือนโล่กันรุกบุกเสฉวน
จูกัดเหลียงบอกข้าเรื่องข้าศึก
สองทัพลึกบุกมาให้ข้าหวน
ยอมเป็นมิตรไม่ค้านต้านซุนกวน
ใช้หอกทวนต้านโจโฉให้โกรธา
ข้าหลงลืมวาจาสัญญาไว้
ซุนกวนใช้ให้บ่าวมากล่าวว่า
อยากจะได้ลูกข้าเป็นหน้าตา
เข้าวิวาห์บุตรซุนกวนคู่ควรกัน
ข้าตวาดบอกว่าลูกข้าเสือ
ตัวมันเชื้อลูกหมายังกล้าฝัน
ตัวของข้าผู้ยิ่งใหญ่ใครเทียมทัน
ตัวของมันหรือเทียบมาเปรียบปาน
เจ้าลิบองมันบุกมาตอนข้าเผลอ
ด้วยลกซุนมันปรนเปรอด้วยคำหวาน
ปลดอาวุธทางใจใช้ยุทธการ
แล้วคลืบคลานรุกเงียบเหยียบเมืองมา
ข้ายกพลเก่งกล้ามาทำศึก
หวังพนึกอ้วนเชียเสียให้ข้า
ข่าวเกงจิ๋วถูกยึดไว้ใคร่ยาตรา
ยกทัพกล้าตีคืนขมขื่นใจ
ข้าโดนตามไล่ตัดสกัดทัพ
ไพร่พลกลับลดลงเกินคงไหว
ยุทธศาสตร์จู่โจมดังโหมไฟ
ปลดกำลังทางใจของไพร่พล
เหลือทหารสามร้อยข้าถอยหนี
เมืองเป็กเสียถูกตีไร้ที่ร่น
ข้าโถมบุกออกมาเข้าตาจน
ข้าต้องกลถูกล้อมยอมบรรลัย
เพราะความหยิ่งทะนงที่ส่งข้า
เพราะความคิดเก่งกล้ากว่าคนไหน
เพราะประมาทเชื่อตนเลยจนใจ
เพราะข้าไม่เชื่อฟังความหวังดี....
--------------
(ไร้อันดับ)
27 เมษายน 2552 13:41 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ตราบที่เรายังได้หายใจอยู่
เราทั้งคู่จะอยู่กันถึงวันไหน
อาจวันนี้พรุ่งนี้ปีถัดไป
จะมีใครกำหนดกฏชะตา
ถ้าเป็นฉันพรุ่งนี้ที่ตายจาก
ฉันคงอยากอยู่ใกล้อยากไปหา
กุมมือเธออิงแอบแนบอุรา
จนเวลาสุดท้ายก่อนหายไป
จะถามเธอก่อนสิ้นใจได้ไหมว่า
วันข้างหน้าไม่มีฉันแม้วันไหน
เธอจะอยู่อย่างเข้มแข็งด้วยแรงใจ
ไม่น้อยกว่าใครใครที่ได้มี
เธอจะสู้เผชิญไปในโลกกว้าง
มอบรักต่างห่วงใยในทุกที่
เก็บความรักมอบให้ด้วยไมตรี
ทำภาระหน้าที่จนดีพอ
ฉันจะรอเธออยู่จงรู้นะ
รอที่จะพบกันสักวันขอ
กระซิบบอกความรักที่ถักทอ
ไม่เคยท้อรอให้ใจคนดี
ถ้าเธอถามว่าภูมิใจในเธอไหม
คงตอบได้ว่าใช่ในทุกที่
ตลอดกาลนานแล้วแก้วมณี
ทั้งชีวีประทับประดับใจ
แต่วันนี้เราได้หายใจอยู่
เราทั้งคู่จะบอกกันสักวันไหม
ก่อนจะถึงพรุ่งนี้ไม่มีใคร
แม้ร่ำไห้เพียงใดคงไม่มี...
---------------
(ไร้อันดับ)
หน้าส่วนตัว
7906
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
