15 มกราคม 2553 09:20 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เสียงตะเบ็งดังมาจากหน้าห้อง
ฝุ่นละอองชอล์กขาวที่กราวร่วง
กระดานดำแผ่นกว้างเป็นด่างดวง
ภาพหนึ่งช่วงชีวิตยังติดตา
ครูยังคงส่งเสียงสำเนียงแจ้ว
หลายปีแล้วที่ผ่านมานานช้า
ยังยืนหยัดหน้าชั้นทุกวันมา
ปลูกศรัทธาสร้างศิษย์ชีวิตดี
ครูสอนเลขให้รู้เพื่อดูคิด
คำนวณผิดเดินมาข้างหน้านี้
เขียนกระดานทำดูให้ครูที
สูตรคูณมีท่องไว้ไม่ให้เดา
ครูสอนอ่าน ก. กา เริ่มหน้าแรก
ยังสอดแทรกนิทานในกาลเก่า
มีเจ้าชายเจ้าหญิงที่พริ้งเพรา
กับเรื่องเล่าตำนานโบราณมา
ครูยังสอนศีลธรรมน้อมนำจิต
สอนชีวิตสะอาดประกาศค่า
สอนให้ศิษย์ยึดมั่นกตัญญุตา
ดุจศาสตราคุ้มตัวไม่กลัวภัย
สอนให้เรียนรู้คิดความผิดพลาด
สอนให้วาดความฝันไม่หวั่นไหว
สอนให้เก็บอารมณ์รู้ข่มใจ
ความห่วงใยจากจิตไม่คิดลวง
เสียงตะเบ็งอ่อนล้าจากหน้าห้อง
ฝุ่นละอองชอล์กขาวยังกราวร่วง
กระดานดำแผ่นกว้างเพิ่มด่างดวง
ศิษย์ทั้งปวงกราบครูเพื่อบูชา
--------------
(ไร้อันดับ)
4 ธันวาคม 2552 19:16 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
อยากขอบคุณดาวน้อยสักร้อยครั้ง
ที่ประทังดวงจิตชีวิตพ่อ
จากชายที่เงียบเหงาและเฝ้ารอ
เจ้าเติมต่อชีวินจนยินดี
แรกได้พบหน้าเจ้าพ่อเฝ้าคิด
ว่าชีวิตสำคัญในวันนี้
เป็นพ่อคนเพราะฟ้าท่านปรานี
ทั้งชีวีพ่อพร้อมจะยอมตาม
เสียงเจ้าร้องสะอื้นในคืนแรก
น้ำเสียงแทรกความเศร้าเหมือนเจ้าถาม
เหตุสงสัยจากพ่อเป็นข้อความ
ว่าโลกทรามหรือดีในที่ใด
พ่ออยากตอบปลอบกลับสำหรับเจ้า
แต่พ่อเขลาในจิตเกินคิดได้
โลกงดงามหรือทรามสุดถามใจ
พ่อเพียงให้คำมั่นและสัญญา
หากความทุกข์รุกรานมาผลาญเผา
พ่อจะเอาร่างพ่อเข้าขอท้า
ใช้บดบังความทุกข์ที่รุกมา
แม้ชีวาพ่อสิ้นทั้งอินทรีย์
เจ้าดาวน้อยรู้ไหมว่าใจพ่อ
ที่เคยท้อชีวิตและคิดหนี
เมื่อมีเจ้าเข้ามาทุกนาที
พ่อรู้ดีที่เหลือทำเพื่อใคร
--------------
(ไร้อันดับ)
2 ธันวาคม 2552 21:35 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
วิปโยคโศกสดับเมื่อรับรู้
โลกที่อยู่ใกล้จะอวสาน
พื้นพิภพจบสิ้นแผ่นดินดาน
น้ำพุ่งพล่านพัดกลืนทั้งผืนดิน
ภูเขาไฟปะทุทะลุขึ้น
ลาวากลืนทุกอย่างจนร้างสิ้น
ควันและฝุ่นพุ่งฟ้าสร้างราคิน
ธรณินยุบหายทลายลง
เกิดดาวเคราะห์ดวงใหญ่พุ่งใส่โลก
กระแสคลื่นกระโชกจนโลกหลง
สนามพลังพุ่งพรั่นไม่มั่นคง
ชีพดำรงคงเปลี่ยนหมุนเวียนตาม
ดวงอาทิตย์ช่วงจังหวะจะระเบิด
จุดดับเกิดขึ้นในเปลวไฟหลาม
เป็นพายุสุริยะปะทะลาม
โลกสีครามคล้ำแดงด้วยแสงไฟ
ปฏิทินมายาที่ตราบอก
ถ้อยคำตอกย้ำลงความสงสัย
ปีสองศูนย์หนึ่งสองเกิดผองภัย
จะสิ้นสุดวันในปฏิทิน
อีกสามปีที่ในหัวใจคิด
กับชีวิตมีกันในวันสิ้น
อาจไม่มีที่ยืนในผืนดิน
เลือดอาจรินจากกายที่พ่ายพัง
เมื่อถึงวันสิ้นโลกเธอโปรดรู้
เราจะอยู่คู่กันและปันหวัง
สร้างกระแสแห่งจิตนิมิตยัง
เป็นพลังฝังสถิตปิดโลกา
----------------
(ไร้อันดับ)
29 พฤศจิกายน 2552 12:20 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
ไดโนเสาร์ตัวสุดท้ายที่ปลายโลก
เจ้าคงโศกเหงาเศร้าเที่ยวเฝ้าหา
ไดโนเสาร์อีกตัวทั่วโลกา
คราบน้ำตาเปียกชื้นสะอื้นมอง
ร่างที่ใหญ่เทอะทะใครจะรู้
เป็นเพียงผู้โหยหาคุณค่าของ
ความอบอุ่นที่ใดใจอยากลอง
เฝ้าประคองเรือนกายไม่พ่ายพัง
เจ้าเดินทางแบกกายที่หน่ายหนัก
ตามหารักห่วงใยถูกใครขัง
ตามหามิตรคู่ใจไว้ประทัง
ยามเจ้าหลั่งน้ำตาเพื่อยาใจ
เจ้าเงยหน้าเรียกคู่จนกู่ก้อง
แสงจันทร์ต้องร่างโรยที่โหยไห้
เสียงสะท้านกังวานผ่านพฤกษ์ไพร
จะมีใครรับรู้ตอบกู่มา
เจ้ายังคงเดินทางอย่างโดดเดี่ยว
ยังเลาะเลี้ยวตามมุมและพุ่มผา
ผ่านหนองบึงเขาไกลไพรพนา
แม้จะล้าแต่ใจบอกให้เดิน
ไดโนเสาร์ตัวสุดท้ายก่อนตายจาก
เจ้าคงอยากพบใครในโขดเขิน
หว่างลำเนาไพรพฤกษ์แม้ลึกเกิน
หากบังเอิญคือผู้ ที่รู้ใจ
-----------------
(ไร้อันดับ)
21 พฤศจิกายน 2552 11:13 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
แสงเทียนไหววูบวาบทาบผนัง
สายลมรั้งควันธูปจนวูบไหว
ความสงบผูกมัดสัมผัสใน
หล่อหลอมใจให้จิตคิดผูกพัน
มองพระพุทธปฏิมาที่หน้าแท่น
นิมิตแม้นองค์พุทธวิสุทธิ์สันต์
ชำเลืองเนตรคล้อยต่ำเหมือนสำคัญ
สงบงันนิ่งเงียบดุจเปรียบเปรย
ที่ที่ห่างจากที่นี่มีโลกหนึ่ง
เป็นโลกซึ่งมีธรรมนำเฉลย
กับจิตว่างวางอยู่เป็นคู่เคย
แต่ใจเอ๋ยยึดติดนิมิตกรรม
ลูกวันนี้เหมือนนกกาบินมาตก
ร่มโพธิ์ปกป้องจิตเลิกคิดย้ำ
ความทุกข์ทนท่วมใจที่ใครทำ
กับน้ำคำความคิดที่ติดตรึง
ความสงบสว่างกลางผัสสะ
ชั่วขณะดวงจิตไม่คิดถึง
กับอารมณ์มากหมายคลายรัดรึง
เหลือเพียงหนึ่งในจิตคิดปัจจุบัน
ลมหายใจเข้าออกเพียงบอกรู้
จะหยุดอยู่หรือสัมผัสไม่ขัดกั้น
ความรู้สึกเฝ้าดูเพื่อรู้ทัน
ณ ที่นั่นดวงจิตสถิตวาง
ก่อนจะกราบองค์พระ ณ บัดนี้
กราบเพราะมีความคิดด้วยจิตว่าง
กราบด้วยใจใฝ่ธรรมเพื่อนำทาง
กราบเบญจางค์ประดิษฐ์ด้วยจิตใจ
-----------------
(ไร้อันดับ)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
หน้าส่วนตัว
4402
