8 กรกฎาคม 2553 15:09 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
จากก้อนเนื้อก้อนนั้นในครรภ์แม่
ที่อ่อนแอเปราะบางในร่างใส
ทุกทุกวันใครเล่าเฝ้าห่วงใย
ด้วยจิตใจจดจ่อรอเวลา
อยากได้เห็นหน้าเจ้าสักคราวหนึ่ง
ใบหน้าซึ่งดวงใจใคร่ปรารถนา
ด้วยหลงรักเจ้าแล้วนะแก้วตา
เพราะคุณค่าพุ่มพวงเหนือดวงแด
แม่ไม่เคยเข้าใจสิ่งใดนัก
เหตุที่ยายฟูมฟักบอกรักแม่
พอมาถึงวันนี้ที่อ่อนแอ
จึงพ่ายแพ้แก่รักที่ถักทอ
ว่ายายเจ้ารักแม่มากแค่ไหน
แม่ทำให้ยายต้องร่ำร้องขอ
แม่เหยียบย่ำน้ำใจยังไม่พอ
ยังเที่ยวก่อทุกข์ร้อนให้อ่อนแรง
เพราะความรักที่แม่ให้แก่เจ้า
คงเทียมเท่ารักยายไม่หน่ายแหนง
แม้ความรักที่ให้เหมือนไม่แพง
แต่แสดงออกสิ้นทั้งวิญญาณ
เมื่อเจ้ามีลูกเจ้าจะเข้าจิต
ถึงชีวิตต้องดับยังขับขาน
แม้จะต้องทุกข์ท้อทรมาน
จะสืบสานรักแท้อย่างแน่ใจ
---------
(ไร้อันดับ)
3 มิถุนายน 2553 11:26 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
หากวันหนึ่งวันใดฉันไปลับ
เธอจะกลับรับขวัญฉันหรือไม่
ฉันจากไปเพียงตัวใช่หัวใจ
เธอรับไว้ได้ไหมใจฉันนี้
หากวันหนึ่งวันใดฉันไปห่าง
อย่าอ้างว้างทำเมินหรือเดินหนี
ยังคิดถึงห่วงใยเธอคนดี
แม้ชีวีไม่ลับคงกลับคืน
หากวันหนึ่งวันใดฉันลาจาก
น้ำตาพรากยากนักหักใจฝืน
ก้าวเคยกล้าขาเคยแกร่งหมดแรงยืน
เผลอสะอื้นหนาวเหน็บใจเจ็บเกิน
เธออยู่ได้ใช่ไหมไม่มีฉัน
ความผูกพันวันวานแม้นานเนิ่น
แต่เราสองมีทางที่ต้องเดิน
หวังเผชิญเบื้องหน้าอย่าย่นย่อ
รักษาตัวหัวใจนะคนดี
ฉันคนนี้กลับมา ถ้าเธอรอ
ขอเพียงหัวใจเธออย่าเพิ่งท้อ
มาสานต่อก่อฝันวันฟ้าใหม่....
....................
(ทะเลไร้คลื่น)
หากวันหนึ่งวันใดเธอไปลับ
ฉันจะนับถอยหลังและหวังว่า
จะรอคอยวันเก่าเราคืนมา
ด้วยน้ำตาเต็มตื้นขอยืนยัน
หากวันหนึ่งวันใดเธอไกลห่าง
ความอ้างว้างคงอยู่เคียงคู่ฉัน
ใต้แสงเงาราตรีไม่มีกัน
เคยรำพันปันเศร้ายามเหงาใจ
หากวันหนึ่งวันใดเธอไกลจาก
ฉันต่างหากยังรอเพื่อขอให้
ได้เห็นเธอเหมือนก่อนตอนจากไกล
ด้วยหทัยจดจ่อเพื่อรอกัน
เมื่อเธอถามอยู่ได้ใช่หรือไม่
ตอบด้วยใจซื่อซื่อที่ถือมั่น
ฉันจะอยู่เพื่อเจอเธอสักวัน
ร่วมสร้างฝันวันเก่าที่เฝ้ารอ
รักษาตัวหัวใจคนไกลห่าง
แม้หนทางเหน็บหนาวถึงคราวท้อ
จะส่งใจถามทักร่วมถักทอ
มาสานก่อต่อเติมเพิ่มพลัง......
....................
(ไร้อันดับ)
25 พฤษภาคม 2553 11:18 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เลือดไหลท่วมกายเธอตอนเจอศพ
พงหญ้ากลบร่างเปื่อยดูเฉื่อยช้า
เลือดไหลกองนองพื้นในคืนลา
คราบน้ำตาของเจ้าใครเข้าใจ
----------------
ชายกลางคนแอบซุ่มในพุ่มหญ้า
รอเวลาล่าเหยื่อเมื่อเข้าใกล้
มีดในมือคมวาบอาบแสงไฟ
กระชับมั่นถือไว้ใกล้เข้ามา
ตรงกลางทางซอยเปลี่ยวที่เลี้ยวลึก
ใจระทึกอกสั่นขวัญผวา
ร่างตะคุ่มตามทางจากหางตา
เห็นพงหญ้าเหยียดยาวจนหนาวใจ
มันพุ่งตัวโถมกายด้วยหมายมั่น
แล้วฉุดดันเธอลงในพงไม้
กระชากร่างบางเบาให้เข้าไป
พงหญ้าใหญ่ท่วมมิดจนปิดบัง
ร่างแบบบางครางกรีดและหวีดร้อง
ถูกทุบถองกองพับและจับรั้ง
ใต้คมมีดกรีดออกบอกอย่าดัง
ไม่เชื่อฟังคมมีดกรีดกระจาย
ร่างที่ถูกมีดจ่อพอได้เห็น
พลันเปลี่ยนเป็นซากเก่าเน่าสลาย
เสียงหัวเราะเยาะมาเหมือนท้าทาย
แล้วกลับกลายฟอนเฟะเละทั้งตัว
เสียงกรีดร้องฉับพลันดังลั่นทุ่ง
ร่างมันพุ่งถอยกลับโดนจับหัว
กระชากลงพงป่าที่น่ากลัว
ความมืดมัวเงียบสงบกลบกายา
-----------------
เลือดไหลท่วมกายมันวันที่พบ
ร่างเป็นศพไร้หัวที่ชั่วช้า
ชดใช้กรรมทำไว้ได้เวลา
ไร้น้ำตาสาปส่งลงโลกันตร์
---------------
(ไร้อันดับ)
9 พฤษภาคม 2553 21:01 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
เก็บความฝันวันก่อนในตอนเด็ก
กล่องใบเล็กสวยงามใส่ความฝัน
ประดับลายสายธารแห่งวานวัน
สีอำพันเคลือบผิวไร้ริ้วรอย
กล่องใบนั้นฝันฝากเพราะยากฝัน
แล้วปล่อยวันทนรอจนท้อถอย
กับความฝันกลัวเจ็บจึงเก็บคอย
กล่องใบน้อยเก็บฝันแต่นั้นมา
หากเปิดดูความฝันในวันนี้
ยังอยู่ดีที่เก่าไหมเล่าหนา
อาจหดหายห่างเหินเกินเวลา
หรือราคาค่าฝันเปลี่ยนผันลง
เมื่อความฝันยังมีใจที่ฝัน
จะปล่อยวันฝันสุดสะดุดหลง
หรือเปิดฝันสร้างฝันให้บรรจง
ฝันดำรงจงสร้างเส้นทางเดิน
เพียงเปิดกล่องเก็บฝันในวันนี้
ดึงฝันที่ถูกมัดจนขัดเขิน
ออกจากกล่องเก็บงำเพื่อดำเนิน
แม้ยากเกินไม่ท้อจะขอทำ
จะสร้างฝันวันเก่าที่เราเก็บ
อาจจะเจ็บเหน็บหนาวเมื่อก้าวย่ำ
หรือเหน็ดเหนื่อยลำบากเพราะตรากตรำ
แต่ชุ่มฉ่ำค่ำคืนที่ยืนยาว......
---------
(ไร้อันดับ)
30 เมษายน 2553 16:01 น.
นักสืบ ไร้อันดับ
บนแผ่นดินขวานไทยรวมใจหนึ่ง
ขวานที่ซึ่งคบกริบเมื่อหยิบใช้
เป็นขวานทองเปี่ยมค่าประชาไทย
รวมน้ำใจเป็นหนึ่งที่พึ่งพา
ไม่มีแบ่งแยกกันในวันก่อน
แม้หนาวร้อนร่วมกันเคยฟันฝ่า
หลายกลุ่มคนชนเผ่าล้วนเข้ามา
ปวงประชาสุขแสนดินแดนไทย
เชื้อชาติไทยจีนแขกไม่แตกต่าง
อยู่กันอย่างถ้อยทีที่อาศัย
บรมโพธิสมภารกังวานไกล
สถิตในเหนือเกล้าชาวประชา
ธงไตรรงค์คงพัดสะบัดพลิ้ว
แลละลิ่วปลิวลมดูสมค่า
สีน้ำเงินขาวแดงแห่งศรัทธา
ผูกใจข้าแผ่นดินทุกถิ่นคน
มาบัดนี้ขวานเรามีเงาแตก
จะแบ่งแยกทำไมไร้เหตุผล
เปลี่ยนประชาผาสุขเป็นทุกข์ทน
แล้วปวงชนอยู่ได้อย่างไรกัน
บนแผ่นดินขวานไทยรวมใจหนึ่ง
คิดแบ่งครึ่งขวานไทยใครอย่าฝัน
ดินเศษเสี้ยวสักแหล่งคิดแบ่งปัน
ไม่มีวันยอมให้ผู้ใดเลย....
----------------
(ไร้อันดับ)
หน้าส่วนตัว
1450
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟนักสืบ ไร้อันดับ
