26 ตุลาคม 2549 08:40 น.
นักจิตนาการ
เมฆสีครามแผ่ไปในฟ้ากว้าง
ใจเวิ้งว้างเพ่งมองชวนสับสน
ในความคิดลอยล่องในวังวน
ราวถูกมนต์ยึดตรึงทั้งร่างกาย
ก่อนฝนโปรยโรยร่วงตกจากฟ้า
ท้องนภาวุ่นวายดูใจหาย
เสียงฟ้าร้องชวนเหงาใจเดียวดาย
ภายในกายคร่ำครวญธิดาวรรณ
พอสายฝนหยดพรมสู่พื้นภพ
เสียงฝนตกครวญคิดเธอในฝัน
ละอองฝนต้องผิวหนาวใจพลัน
ความเหงานั้นโถมหากลางดวงใจ
หยาดเม็ดฝนไหลรินให้เหงาจิต
ใจใกล้ชิดกายห่างจิตอ่อนไหว
มองน้ำฝนประพรมจากฟ้าไกล
หยดน้ำใสกลั่นหยดตกในทรวง
ฝนจ๋าฝนตกลงเย็นชื่นฉ่ำ
แต่ใจนั้นอยู่ในวังรักและหวง
ภวังรักแสนเหงาอยู่ในทรวง
น้ำตาร่วงสุดเหงาแสนจับใจ
วันฝนพรำตอกย้ำในความคิด
หนึ่งมิตรชิด..ใจใกล้ขอฝากให้
มองเปลวเทียนผ่านม่านสายฝนไกล
แสนอาลัยหนึ่งเดียวดวงชีวัน
4 ตุลาคม 2549 15:29 น.
นักจิตนาการ
+++++สักวาฟ้าผ่าเป็นเส้นสาย
แสงเป็นใยเป็นสายทั่วแผ่นฟ้า
เส้นแสงแตกเป็นสายผ่าลงมา
ปลุกนภาตื่นจากภวังวน
ฟ้าจ๋าฟ้าอย่าผ่าเป็นเส้นสาย
นางทางไกลหงอยเหงาและสับสน
ขอให้รู้พี่ห่วงอยู่ทั้งคน
พี่ขอปรน..นิบัตอย่างดีเอย
หน้าส่วนตัว
1382
