5 มกราคม 2551 10:39 น.
นักกลอนอ่อนหัด
รักเพียงเจ้าเนื้อนวลชวนถนอม
อยากคอยเฝ้าดมดอมไม่ห่างหาย
แม้นตัวเราสองคนจะห่างไกล
ขอให้ใจเราอยู่เป็นคู่กัน
เฝ้าคิดถึงพร่ำเพ้อหากานดาพี่
แม้ทิวาราตรียังใฝ่ฝัน
ขอเพียงเจ้าเอาใจเจ้าเข้าแบ่งปัน
มาในใจของพี่นั้นก็เพียงพอ
รักพี่ครั้งละนิดครั้งละหน่อย
แต่ให้รักพี่บ่อยบ่อยอยากจะขอ
ถ้าส่งใจมาให้พี่มากเพียงพอ
เจ้าจงรอใจของพี่ที่ส่งไป
ส่งใจไปกอดเธอให้อบอุ่น
ส่งใจให้เธอหนุนยามหลับใหล
ส่งใจคอยปกป้องคุ้มครองภัย
ส่งใจไปให้ใจเธอผู้เดียว
24 กันยายน 2550 22:15 น.
นักกลอนอ่อนหัด
ระรวยรื่นชื่นกลิ่นไอดินกรุ่น
พระพายเอื้อเกื้อหนุนเย็นชื่นฉ่ำ
ใยนภากรรแสงเศร้าในอกช้ำ
หยาดเป็นฝนหยดกระหน่ำบนผืนทราย
พี่คอยหน้าท่าน้องทุกเช้าค่ำ
ใยเจ้ามาลืมคำที่มั่นหมาย
พี่เจ็บปวดชอกช้ำเจียนตาย
แม้แต่ท้องนภาลัยยังรับรู้
พี่เฝ้าแต่เรียกหากานดาเอ๋ย
กะไรเลยเจ้าถึงทำให้อดสู
เฝ้าชะเง้อเฝ้าชะแง้เฝ้าคอยดู
ดูดู๋ดูเจ้าทำได้นะแก้วตา
คงระรื่นชื่นกามไม่ห้ามจิต
สุจริตมีผัวเดียวไม่ใฝ่หา
สองสามสี่ถึงจะถูกใจของแก้วตา
เอ๊ะ! หรือว่าห้าหกเจ็ดเล่าน้องเอย
25 กรกฎาคม 2549 13:30 น.
นักกลอนอ่อนหัด
รัก เพียงเจ้าแน่แล้ว หมดใจ
ไป อย่าร้างลาไกล พี่เศร้า
จน กว่าชีพมล้างไป ไม่ห่าง
ตาย บ่หยุดรักเจ้า ชั่วฟ้าดินสลาย
20 กันยายน 2548 00:25 น.
นักกลอนอ่อนหัด
อยากกอดเจ้า ด้วยอ้อมแขน อันอบอุ่น
จูบที่แก้ม นุ่มละมุน ดังใจหมาย
อยากจะอยู่ คู่เจ้า ไปจนตาย
พี่รักเจ้า มากกว่าทราย รักทะเล
ผืนทรายโอบกอดทะเลด้วยความรักสักเพียงใด พี่อยากให้เจ้ารู้ว่าพี่รักเจ้ามากกว่านั้น
3 มิถุนายน 2548 16:46 น.
นักกลอนอ่อนหัด
ขอทำงาน ให้เสร็จก่อน นะทูนหัว
เรื่องส่วนตัว อยากให้คอย อีกสักหน่อย
เจ้าอย่าทำ งอนเง้า เฝ้าใจน้อย
เจ้าจงคอย วันพี่กลับ ไปรับขวัญ
จะถนอม นวลน้อง ดั่งชีวิต
พูดด้วยความ สุจริต ไม่บิดผัน
พี่คิดถึง นวลนุช ทุกวี่วัน
แม่แจ่มจันทร์ พี่รักเจ้า เท่าชีวี
ขอให้เจ้า เข้าใจ พี่สักหน่อย
ขอให้เจ้า เฝ้าคอย อย่าถอยหนี
ขอให้เจ้า ถนอมแก้ม ให้พี่นี้
ขอให้เจ้า อย่าหนี ไปอื่นไกล
จะไปเที่ยว กับน้อง ตามสัญญา
จะไปหา ถ้าหากเจ้า ไม่ผลักใส
จะแนบนวล เนื้อน้อง ไม่ห่างไกล
จะมอบใจ ดวงนี้ให้ เธอครอง
หน้าส่วนตัว
1490
