27 มีนาคม 2547 16:02 น.
นักกลอนขี้เหงา
ทิวทางกรุงเทพฯล้วน งามดี
อยากทราบคนใจดี ใช่มั้ย
จักเหมือนชื่นเมืองนี้ หรือเปล่า
หรือชื่อเป็นเทพไท้ แต่กลั้วโลกีย์
16 มีนาคม 2547 18:24 น.
นักกลอนขี้เหงา
เราก็รู้ ว่าตัวเอง ไม่มีค่า
ที่จะมา หน่วงใจ ของใครเขา
แค่อยากบอก ว่ารัก เพียงเบาเบา
แค่อยากรู้ ว่าเขา นั้นปลอดภัย
มันเป็นความ น้อยใจ อยู่ลึกลึก
มันรู้สึก ว่าเรานั้น ไร้ความหมาย
เรานี้ให้ เขาได้ ทั้งใจกาย
แต่เสียดาย ค่าของเรา ไม่มากพอ
20 กุมภาพันธ์ 2547 13:51 น.
นักกลอนขี้เหงา
สักวา ความรัก ในใจพี่
ใจน้อยน้อย ดวงนี้ ที่คิดถึง
ทุกทิวา ราตรี เฝ้าคนึง
เพราะรักจึง บอกไป ใช่แสร้งทำ
ลมหายใจ เข้าออก คือตัวเจ้า
ทุกค่ำเช้า ใจพี่เต้น ไม่เป็นส่ำ
พี่รักเจ้า เจ้าจงรู้ และจดจำ
เจ้าอย่าทำ ให้พี่ ต้องตรอมตรม
ถ้าได้อยู่ กับเจ้า อย่างใกล้ชิด
แนบสนิท เนื้อน้อง คงสุขสม
เปรียบดังนก ได้ร่อน ในสายลม
ความระทม คงหาย ไปจากใจ
รักรักรัก พร่ำว่ารัก ปักดวงจิต
รักรักรัก ไม่อยากคิด จากไปไหน
รักรักรัก เพราะเจ้าอยู่ ในดวงใจ
ขอเจ้าอย่า ห่างไกล จากใจเอย
12 กุมภาพันธ์ 2547 21:08 น.
นักกลอนขี้เหงา
รัก ตัวเจ้านั่นแล้ว หมดใจ
ไป อย่าได้ร้างไกล พี่เศร้า
จน บ่จากไปไหน ให้ห่าง
ตาย บ่หยุดรักเจ้า ชั่วฟ้าดินสลาย
รัก เจ้าที่จิตใจ มิอยากให้ไปจากจร
ไป ไกลใจสะท้อน ภายในจิตคิดวุ่นวาย
จน กว่าเจ้าจะกลับ พี่จะรับมาแนบกาย
ตาย แล้วก็บ่วาย หยุดรักเจ้าเท่าชีวี
ความ ทุกข์นั้นขื่นขม พี่ตรอมตรมทุกข์ทวี
รัก ซิประเสริฐศรี หัวใจพี่นนั้นปรีดา
บ่ ลืมเจ้าคนดี ทั้งชีวีให้แก้วตา
หาย ใจเข้าออกมา เป็นแก้วตาที่รักเอย
5 กุมภาพันธ์ 2547 18:26 น.
นักกลอนขี้เหงา
รักรักรัก พร่ำว่ารัก ปักดวงจิต
รักรักรัก ไม่อยากคิด จากไปไหน
รักรักรัก ไม่อยากให้ เธอจากไกล
รักรักรัก เพราะใจ เราใกล้กัน
เธอเธอเธอ พี่อยากเจอ เฝ้อเพ้อหา
เธอเธอเธอ อย่าจากลา ไปจากฉัน
เธอเธอเธอ อยากเจอเธอ ทุกคืนวัน
เธอเธอเธอ คือคนนั้น ที่ฉันคอย
หน้าส่วนตัว
1247
