16 มิถุนายน 2551 02:51 น.
นอรรชิ
สับสนวุ่นวาย
เมื่อได้เห็นผู้ใหญ่ในสังคม
มองไปทางใด
เห็นแต่ทะเลาะเบาะแว้ง
ไม่เคยว่างเว้นหยุดพัก
รู้ว่า...อำนาจยิ่งใหญ่
แย่งกันไปมา
เหมือนแมลงวันตอมขี้
กลิ่นมันโชยในความอยาก
ผ่านอะไรมาหลายหลาก
ยังคงนอนกอดละโมบโลภมาก
สังคมตกระกำลำบาก
พวกท่านไม่คิด
หรือในสันดานโดนครอบงำของซาตาน
เด็กน้อยลืมตาดูโลก
ยังระอาด้วยการไม่พูด
หัวเราะร้องไห้กลบเกลื่อน
นักการเมืองหน้าตาระรื่น
เฮงซวย
ซังกะบ้วย
หัวกระบวย
ช่วยไปตายให้ห่างจากโลกนี้
เผื่อว่าเด็กรุ่นใหม่
จะสร้างอนุเสาวรีย์ไว้บนดาวพลูโต
โอ้โห
เป็นเกลียดอย่างยิ่ง
ดีไหมท่าน?
ผู้หยิ่งจองหอง
15 มิถุนายน 2551 13:56 น.
นอรรชิ
โดดเดี่ยวว่างเปล่าหมองหม่น
ตกหล่นอยู่ในห้วงหุบเหว
ความดีคู่กับความเลว
เปลวไฟคุกกรุ่นดุ่นตัณหา
โอบกอดโลกใหญ่ในอ้อมอก
กกไว้รอวันผ่านไปมา
ประคบประหง่มเผื่อว่า
ลาลับหายจากไม่หวนคืน
ตะวันดวงจันทร์บรรยากาศ
บริจาคความหวังผ่านลูกปืน
ทุกชีวิตเดินไปยากจะฝืน
เวลากลืนกินตัวของมันเอง
แสงสว่างกระจ่างชัดในที่มืด
จืดซีดจางบางเบาโหวงเหวง
สายลมพัดผ่านน่ายำเกรง
บรรเลงความเหงาเข้าแทนที่
สังคมยาวนานพานพบ
จุดจบรบราคร่าชีวี
ปฏิทีนซ่อนเร้นเม้มปี
วลีโด่งดังมิเคยนำพา
สายฟ้าผ่าลงตรงไหน
ไฉนเลยจะคาดการณ์ล่วงหน้า
ดูไปล้ายดั่งกบในกะลา
อนิจาสดุดีน้อมรับความจริง
ความตายมลายหายไปสิ้น
ลิ้นรับรสขื่นข่มบ่นติติง
นักการเมืองบางคนเปรียบเหมือนปลิง
หน้าลิงหน้าไหว้หลังหลอก
แม่น้ำภูเขาทะเล
เกเรบ้างล้างบางเปิดออก
คลื่นใหญ่วิ่งวนหลายระรอก
ปลอกเปลือกภายนอกมองเห็นแก่น
ต้นไม้ นกน้อย หิ่งห้อย
รอคอยฝันวันใหม่ยิ้มแป้น
ปลาใหญ่ ปลาเล็ก นกนางแอ่น
โลดแล่นอิสระเสรีภาพ
อำนาจเกียรติยศล้วนโป้ปด
คดโกงครอบงำหมู่นักบาป
เหลวแหลกแทรกชอนไชเสื่อมลาภ
ตราบนานเท่านานแสนนาน
14 มิถุนายน 2551 01:38 น.
นอรรชิ
ใครจะเดินผ่านไปมาอย่างไร
เขาไม่สนใจใคร
เสียงนินทายังคงก้องในหู
แม้ผู้คนทั้งหลายจากไปแล้ว
ฉายาของเขาคือยาจก
ร่อนเร่พเนจรไ้ร้จุดหมาย
ยามเหนื่อยล้าล้มตัวลงนอน
ใต้ต้นไม้, ป้ายรถเมล์, ฟุตบาต
เป็นที่นอนชั้นดีเลิศ
ร่างกายเกิดมาเพื่อนอนหลับ
หยุดพักเรื่องราวสับสน
แม้บางครั้งเป็นคราวซวย
เมื่อมีใครบางคนมาไล่
ยาจกจากไปโดยดี
ไม่มีคำบ่น
นอกเสียจากใบ้หน้าเปื้อนยิ้ม
10 มิถุนายน 2551 16:03 น.
นอรรชิ
โอ้ละหนอการเมืองไทยใฝ่อำนาจ
ปราศจากส่วนร่วมของประชาชน
นึกจะแก้เปลี่ยนแปลงตามใจตน
ไม่เคยสนความจริงที่ปรากฎ
รัฐธรรมนูญก็แค่รัฐธรรมนูญ
สูญเสียเงินหลายพันล้านยังจำจด
ได้เห็นได้ยินได้ฟังแสนรันทด
โป้ปดหลอกลวงแอบอ้างหน้าด้าน
ตัวหนังสือจะดีหรือร้ายประการใด
อยู่ที่ใจสอดรับจับประสาน
ที่ผ่านมาตัวอย่างเห็นประจาน
ผ่านลมฝนกี่ลมหนาวมิสำนึก
ต่อให้พระพุทธเจ้าเป็นผู้เขียน
เลียนแบบคัมภีร์ที่ระลึก
เนื้อหาสูงส่งยกย่องความรู้สึก
สะดุดกึกเมื่อผู้ใช้คือซาตาน
แน่ละปัญหาใหญ่มีไว้ให้คิด
จิตวิญญาณเน่าเฟะจนป่วยการ
ผู้ใหญ่กลับกลายเป็นผู้ระราน
จะขับขานเพลงชาติให้ใครฟัง
สามัคคีสอนให้จำท่องขึ้นใจ
ใครหลายคนฝันใฝ่ล้วนวาดหวัง
เด็กน้อยลืมตาดูโลกอีกครั้ง
เสียง ปัง ปัง ก็มาพรากแยกจากกันไกล
10 มิถุนายน 2551 15:46 น.
นอรรชิ
ลมพัดกระหน่ำ
มันน่าจะสดชื่นในใจ
แต่เปล่าเลย
ปัญหามากมายมาพร้อมกัน
มีเหตุและผลต่างกัน
อดีตที่ปวดร้าว
คงฝังอยู่ที่ไหนสักแห่งภายใน
รอเวลาประทุ
แล้วมันก็เกิดขึ้นในวันฝนตก
ต้นไม้ส่ายหัวกับความคิดงี่เง่า
สายฝนนี่แหละชะล้างทำความสะอาด
อาจจะมากไปหน่อย
น้ำจึงท่วมขัง
ความมืดเข้ามาสมทบ
ไฟดับเป็นสัญญาณแห่งความเคารพ
ความยิ่งใหญ่แห่งธรรมชาติ
เป็นความจริงที่คงอยู่ตลอดกาล
หน้าส่วนตัว
1167
