18 ธันวาคม 2545 15:31 น.
นวล
โปรดอย่าพูดถึงเขาต่อหน้าฉัน
ฉันกลัวว่าจะกลั้นน้ำตาไม่ไหว
คนที่อยู่ตรงหน้าเธอนี่ใคร
คนที่อยู่ใกล้ชิดเธอเสมอมา
แต่ไม่เคยรู้ว่าในใจเธอคิดอะไร
แต่วันนี้ฉันเพิ่งได้รู้
เธอไม่เคยมีฉันอยู่คนเดียวในใจ
เธอมักจะพูดจะคุยเรื่องของเขาบ่อย ๆ
อย่าพูดถึงเขาอีกเลยได้ไหม
ได้โปรดอย่าทำร้ายจิตใจฉันอย่างนี้
อย่าให้ฉันได้เกลียดเธอขึ้นทุกที่
ทุกวันนี้ ฉันทนอยู่เพราะรักเธอ
18 ธันวาคม 2545 15:04 น.
นวล
กาลเวลาเปลี่ยนไปได้เสมอ
แต่ตัวเธอเล่าเปลี่ยนไป
ตามเวลาด้วยหรือเปล่า
ฉันกลัวเหลือเกินว่ารักเรา
จะเริ่มจืดจางห่างหายไป
เธอเริ่มมีคนใหม่
เธอไม่พูด แต่การกระทำเธอบอก
ถ้าเธอพูด ฉันคงไม่เจ็บเท่าใดนัก
แต่เธอให้คนใหม่ของเธอโทร. มาหาฉัน
เขาเป็นคนกล้านะ ที่กล้าขอเธอกับฉัน
ฉันกลัวมากที่สุด ผู้หญิงยุคนี้
ไม่มีความเป็นกุลสตรีให้เหลืออยู่
ถึงชาติตระกูลดี การศึกษาสูง
ไม่ช่วยให้หล่อนมีคุณธรรมในใจ
ลูกผัวใครหล่อนไม่สน
ขอให้ได้แย่งเอามาเป็นของตัว
ถ้าแย่งมาได้ถือว่าเก่งเป็นเลิศ
เอาเถอะถ้าหล่อนชอบฉันยกให้
18 ธันวาคม 2545 14:49 น.
นวล
อยากถามจังคนดี
เคยมองผ่านมาทางนี้บ้างไหม
เคยเห็นรึเปล่าคนที่แอบมองดูเธอ
คนที่ส่งยิ้มให้เธอทุก ๆ ครั้งที่เจอ
คนที่เฝ้าคอยว่าเธอจะมีไมตรีตอบสนอง
คนที่อยู่ใกล้ตัวเธอแต่เธอไม่เคยมอง
คนที่เฝ้ากลัวว่าความลับจะไหลรั่ว
คนที่อยู่ในเงาสลัวของความลำบากใจ
ไม่ใช่ไม่อยากเจอไม่อยากบอกรัก
แค่อกหักคงไม่เจ็บสักเท่าไหร่
ก็เธอมีเจ้าของอยู่ใกล้ ๆ
ฉันก็เลยได้แต่แค่แอบมอง
มองดูเธอด้วยด้วยความรัก
หวังว่าซักวันเธอเองจะมองดูฉันบ้าง
ฉันก็เลยนั่งรอเธออยู่ตรงนี้
ตรงที่ ๆ ฉันกับเธอเคยมีความรู้สึกดี ๆ
แม้ว่าเธอเองจะมองไม่เห็น
หรือว่าเธอกลัวคนข้าง ๆ ตัว
ไม่ต้องกลัวหรอกนะคนดี
ฉันไม่ขออะไรมากมาย
ขอให้เธอคิดถึงฉันบ้าง
โทร. มาพูดคุยกันบ้างเป็นครั้งครา
แค่นี้ฉันก็พอใจ กับสิ่งที่เธอให้มา
หน้าส่วนตัว
642
