15 มกราคม 2548 12:28 น.
นริน
ประสบการณ์...สอนฉันให้รู้...รัก
...สอนให้ฉันรู้จักมีความหวัง
...สอนให้ฉันต่อสู้ด้วยหัวใจแห่งพลัง
...สอนให้ฉันไม่ให้เหนี่ยวรั้งหัวใจที่ไม่รักดี
ประสบการณ์...สอนฉันให้รู้...เจ็บ
...สอนให้ทนความหนาวเหน็บโดยไม่หน่ายหนี
...สอนให้ฉันรู้จักเข้าใจในสิ่งที่พึงมี
...สอนให้ฉันรู้จักพอดีในสิ่งที่ให้กับทุกคน
ประสบการณ์...สอนฉันให้รู้...จำ
...สอนให้เก็บความแบบช้ำเป็นครูอีกหน
...สอนให้ฉันรู้ว่าคือการอดทน
...สอนให้ฉันรู้จักคนหนึ่งคนทั้งหัวใจ
ขอบคุณ...ประสบการณ์...
ที่มีมาเนิ่นนานจนฟ้าสีเทากลายเป็นสีฟ้าใส
พรุ่งนี้จะไม่มีคนอ่อน...ประสบการณ์อีกต่อไป
ขอบคุณ-คุณและใคร-ใคร
ที่ทำให้ฉันรู้จักความหมายของประสบการณ์
15 มกราคม 2548 12:08 น.
นริน
เงียบหายไปก็ดี
เป็นอย่างนี้ก็สบายใจ
ไม่ต้องมัวมาคิดเรื่องของใคร
ไม่อยากใส่ใจเรื่องของเธอ
ที่พูดมาประชดรู้ไหม
ความจริงในใจไม่ใช่เป็นแบบนี้
อยากให้เธอกลับมาเหมือนเดิมซะที
อย่าทิ้งฉันคนนี้เดียวดาย
เธอจะทำได้ไหม
เพียงแค่แบ่งใจมาแค่ครึ่ง
ไม่ต้องถึ่งหนึ่ง
ขอแค่ครึ่งใจก็พอ
14 มกราคม 2548 13:56 น.
นริน
อยากจะรั้งเธอเอาไว้
แต่คงไม่...ไม่มีทาง
เมื่อเธออยากไปก็ไม่ขัดขวาง
เชิญไปตามทางไปซะไป
สะใจพอหรือยัง
จะทรมานอีกครั้งก็ทนได้
จะไม่มารักมาห่วงใย
ก็ทนได้ตามสบายเธอ
ตอนนี้หัวใจมันชินชา
ไม่มีค่าหมดความหมาย
เธอเห็นฉันเป็นของตาย
หมดความหมายไร้ราคา
14 มกราคม 2548 13:46 น.
นริน
อยากมีคนคอยดูแลหัวใจ
เผื่อจะลืมเธอได้วันนี้
อยากจะมีคนที่แสนดี
คอยอยู่เคียงข้างฉันคนนี้นานๆ
อยากมีใครซักคนเข้าใจ
คนที่ไม่อ่อนไหวแต่อ่อนหวาน
คนที่จะรักฉันแสนนาน
คนที่อ่อนหวานและมั่นคง
ก็แค่หวังลมๆแล้งๆ
เพราะหัวใจเคยแข็งแกร่งกลับอ่อนล้า
ไม่เคยร้องไห้แต่ก็เสียน้ำตา
เลยหวังว่าอยากเจอคนจริงใจ
14 มกราคม 2548 13:35 น.
นริน
ก็อาจเป็นแค่กลอนเปล่า
ที่มีเรื่องราวของความรัก
แต่มีน้อนคนที่รู้จัก
จะรู้ซึ้งว่ารักเป็นอย่างไร
รักเป็นเหมือนกำลังใจ
ถ้าขาดไปคงหมองเศร้า
ถ้าขาดไปก็คงเหงา
เพราะไม่มีเราเหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
1334
