2 กุมภาพันธ์ 2550 15:42 น.
นริน
คืนวันล่วงผ่านเลยไป
ยังอีกไกลกว่าจะถึงซึ่งจุดหมาย
ร้าวรอนอ่อนล้ามากมาย
บางเวลาก็คล้ายจะพ่ายพัง
ใจดวงนี้ยังเด็ดเดี่ยว
คงขับเคี่ยวต่อไปไม่สิ้นหวัง
ฟ้าหม่นเพราะมีเมฆบัง
ใช่จีรังมืดมัวชั่วกาลนาน
คืนวันล่วงผ่านเลยไป
สิ่งที่ฝันวันที่ใฝ่ไว้แสนหวาน
เรียวรุ้งดอกไม้สายธาร
ยิ้มเบิกบานเมื่อพบเห็น ณ เส้นชัย
23 มกราคม 2550 14:32 น.
นริน
หากสิ้นหวังหรือท้อแท้มาเพียงใด
หากหัวใจของเรานั้นอ่อนล้า
หากน้ำตาเอ่อล้นบนใบหน้า
หากไร้ค่าในสายตาของผู้คน
หากตัวเธอมีทุกข์และหมองหม่น
หากเจ็บจนหัวใจแทบสลาย
หากหลับตาแล้วบาดแผลยังไม่หาย
ฉันจะคลายความเจ็บให้เธอเอง
8 สิงหาคม 2549 10:10 น.
นริน
หยดน้ำใสใส
รินไหลนองหน้า
สงสารเจ้าของน้ำตา
เหว่ว้าสุดทน
----------------------------
ในห้องว่างเปล่า
มีเพียงเงาของเราสอง
ไม่มีแล้วสิ่งที่หมายปอง
เราสองจำจากลา
-----------------------------
ใจคอยเหว่ว้า
ไคว่คว้าความรู้สึก
เพราะในใจลึกๆ
มันรู้สึกที่ใจ
4 สิงหาคม 2549 10:51 น.
นริน
คิดถึงนะคิดถึง
ฉันจึงจะไปหา
สาวน้อยร้อยมายา
พาไปหาถึงใจ
21 ธันวาคม 2548 11:07 น.
นริน
ท้องฟ้ากว้างกว่าใจหรือใจกว้าง
คนเหินห่างหรือหนทางนั้นห่างหาย
รักเคยมั่นหรือวันนี้มากลับกลาย
ฝากคำถามจากแดนไกลมาถึงกัน
จริงหรือไม่ที่ใจเธอนั้นแปรเปลี่ยน
ไปตามวันที่หมุนเวียนผ่านผัน
หากวันนี้ไม่มีใจจะให้กัน
อย่าหลอกฉันให้รอต่อไปเลย
อยากให้เธอมาหาฉันในวันเหงา
ยามที่ใจอ้างว้างอย่างวันนี้
เพราะไม่มีใครเหมือนเธอเลยคนดี
ไม่มีเลยคนไหนที่แทนเธอ
บางคราวที่เธอทำห่างเหิน
ฉันน้อยใจเหลือเกิน...เธอรู้ไหม
เหมือนเป็นคนที่ไม่มีความหมายอะไร
ทั้งที่ทุกวันที่ผ่านไป...ฉันทุ่มเทใจให้กับเธอ.
หน้าส่วนตัว
1208
