13 กุมภาพันธ์ 2548 14:20 น.
นริน
หากว่าเธอค้นพบ
ว่า...คนที่เราคบและฝากฝัน
ตลอดเวลา...ไม่เคยผูกพัน
แต่ละวันเฝ้าคำนึงนึกถึงใคร
เธอคงได้รู้ถึงความเจ็บปวด
ที่รวดร้าวว่ามากมายสักเพียงไหน
ต้องทนอยู่กับคนที่ไม่มีหัวใจ
เธอคงเข้าใจความรู้สึกที่มี
แต่เธอกลับไม่เคยรับรู้
ว่าผู้หญิงที่เฝ้าทนอยู่ตรงนี้..
หัวใจมันจะขาดเต็มที
เพราะเธอนั้นมี...ใครอีกคน...
13 กุมภาพันธ์ 2548 14:14 น.
นริน
เคยมีเธอโทรหาทุกวัน
เคยมีเธอนั้นนั่งอยู่ใกล้ๆ
แต่วันนี้...ไม่มีแล้ว...หัวใจ
เหลือแต่ความโหดร้าย...ย่างกรายมา
..ไม่มีแล้วคำพูดที่ซึ้งหวาน
เหลือแต่เพียง...ตัวฉันที่ห่วงหา
เฝ้ารอคอยให้เธอกลับมา
แต่หันมองเบื้องหน้ายังเดียวดาย
เคยมีเธอในความรู้สึก
เคยมีเธอในห้วงลึกของความหมาย
แต่วันนี้ไม่มีเธออีกต่อไป
เหลือแต่เพียงหัวใจ...ที่ถูกเมิน...
12 กุมภาพันธ์ 2548 15:08 น.
นริน
มองดูใบไม้ไหว
กับหัวใจที่โอนเอน
หรือว่า...ฉันจะเป็น
คนเห็นแก่ตัวหรืออย่างไร
ไม่ใช่...ไม่จริงหรอก
เธอไม่เคยหลอกให้ใครเจ็บช้ำ
ผิดที่ฉัน...ผิดที่ฉัน ต้องรับกรรม
เธอมาทำให้ฉันรัก...แล้วจากไป
ถ้าจะผิด...มันผิดที่...ที่ใจฉัน
เพราะว่ามันไม่รักดีไปรักเขา
เจ็บอีกแล้วคราวนี้....ใช่สิเรา
ไปรักเขา...เลยต้องช้ำ...แบบนี้เอง
11 กุมภาพันธ์ 2548 18:32 น.
นริน
เมื่อใดที่สายลมต้องผิวกาย
...ให้รู้ว่าคือลมหายใจของฉัน
เมื่อใดที่ดาวส่องแสงแข่งกับจันทร์
ให้รู้ว่านั่นคือดวงตาฉันที่อาทร
คิดถึงกัน...บ้างนะคนดี
คิดทุกที...ยามที่เหนื่อยอ่อน
ฉันจะเป็นหมอนอุ่นหนุนยามนอน...
บอกว่ารักทุกคืนก่อนเธอตื่นขึ้นมา
เหนื่อยเหลือเกิน....
กับทางเดินซึ่งไร้จุดหมาย
หมดแรงจะก้าวไป
ท้อกับความว่างเปล่าที่ได้มา
ทำดีเท่าไหร่
ไม่มีใครเห็นคุณค่า
ไร้คนซับน้ำตา
ที่อ่อนล้าในหัวใจ
5 กุมภาพันธ์ 2548 12:44 น.
นริน
เหงาจังเลยวันนี้
อยากโทรนัดเธอคนดีไปทานข้าว
แต่ขี้เกียจเข้าคิว...อันยืดยาว
ที่สาวๆเข้าแถวไปชวนเธอ
ก็เลยนั่งหง่าว...อยู่คนเดียว
กินก๋วยเตี๋ยวชามใหญ่แก้เก้อ
เอาไว้วันไหนเธอว่างมาเจอ
ฮัลโล..มาบอกด้วยนะเออจะขอบคุณ...
ขอเพียงให้ฉันแอบรักเธออยู่
ก็อบอุ่นที่ได้เฝ้าดูแลเธออย่างนี้
อย่ารู้เลยความรู้สึกที่ฉันมี
รู้เพียงรู้สึกดีแค่นี้ก็คงพอ...
อย่าหันหน้ามาทางนี้บ่อยๆ
ใจไม่อยู่กับร่องกับรอยเลยรู้ไหม
เขินจนไม่รู้จะวางมือวางหน้ายังไง
รู้หรือเปล่าเกือบหัวใจวายเพราะสายตาเธอ...