26 กุมภาพันธ์ 2553 22:01 น.
นรศิริ
คุณธรรมคู่คนดี เป็นศักดิ์เป็นศรี เชื้อวงศ์พงศ์เผ่า
เนาในแดนใด น้อมนำสุขให้ ถิ่นห่อนอัฐเฉา
ดังหนึ่งร่มเงา สรรพสัตว์แนบเนา ร่มเย็นยินดี
คุณธรรมน้อมนำให้ เบิกบานสราญใจ อิ่มเอมเปรมปรีดิ์
ไตรรัตน์คุ้มครอง ไตรภพยกย่อง การุณย์มากมี
พักพิงถิ่นที่ มากมายไพรี ผ่านพ้นภัยพาล
24 กุมภาพันธ์ 2553 14:43 น.
นรศิริ
ดอกไม้ดอกนี้ ไม่มีเหี่ยวเฉา
บานทุกค่ำเช้า เชิญเจ้าเด็ดดอม
ใช่สวยเพียงสี หากมีกลิ่นหอม
มิใช่พะยอม ไม่ใช่ราตรี
แม้นปลูกเอาไว้ ชื่นใจทุกที่
ชนชมมากมี ยินดีปรีดา
ทุกผู้ปลูกได้ เพียงใจปรารถน
หอมในภพหล้า หาเท่าเทียมทัด
คือดอกความดี ไม่มีจำกัด
ประโยชน์สารพัด ขจัดผองภัย
เชิญชวนทุกทั่น มาปลูกกันไว้
เพื่อเป็นกำไร ก่อนชีพวางวาย
สร้างสรรค์สิ่งดี ไม่มีจะสาย
เป็นสิ่งสุดท้าย หญิงชายชื่นชม
21 กุมภาพันธ์ 2553 19:29 น.
นรศิริ
อยากให้ใครรัก คุณค่าประจักษ์ อ่อนน้อมถ่อมตน
ยกมือวันทา อนรรฆคุณค่า ปรานีท่วมท้น
ได้ใจผองชน ทั่วทุกแห่งหน ศรัทธาอาทร
อยากให้ใครชอบ ต้องนบต้องนอบ รับฟังสั่งสอน
อวดดีดึงดื้อ ทิฐิยึดถือ จงพึงสังวร
นำให้เดือดร้อน ทุกบททุกตอน จวบจนจบปราณ
ตรองดูเถิดหนา จักช่วยชักพา ชักนำสำราญ
ข้าน้อยนำให้ ผองเพื่อนสุขใจ ผ่านพ้นภัยพาล
ใช่สั่งสอนท่าน เพียงเพื่อต้องการ ทุกผู้ฉ่ำเย็น
19 กุมภาพันธ์ 2553 19:19 น.
นรศิริ
หยาดเหงื่อล้านหยาดหยด ราดรดสู่เรือนร่าง
แดดเปรี้ยงทุกทิศทาง มิเคยหวั่นขยันงาน
ก่อนรุ่งมุ่งทุ่งกว้าง เดินคลำทางอย่างห้าวหาญ
จอบเสียมเตรียมไถหว่าน อีกมือถือเชือกเจ้าทุย
น้ำฟ้าไม่หล่นฟ้า ท้องทุ่งนาเป็นผงผุย
ดินที่ไถร่วนซุย แตกระแหงแข็งเป็นดาน
พ่อนอนก่ายหน้าผาก ใจทุกข์ยากทุกสถาน
ทุยนอนใต้ต้นจาน ดูโรยราราวสิ้นลม
ความหวังของชาวนา เมื่อไรหนาหายขื่นขม
หวังมีเพียงลมลม แม้ข้าวมีเขาขายเอา
ประกันราคาให้ รู้บ้างไหมใครได้เล่า
โกงกินพวกหมู่เฮา ทั้งนายทุน ธนาคาร
17 กุมภาพันธ์ 2553 19:45 น.
นรศิริ
ฝันอันริบหรี่
ดินแดนดงดอยคอยท่า จิตผู้เมตตา
หยาดหยดเยือนแดนดงดอย
วันวารเวียนวนเหงา หงอย แววโหยระห้อย
เนิ่นนานนับมาตาปี
มุ่งหมายมาดแม้นว่ามี หน้าหนาวคราวนี้
เสื้อผ้าหยูกยาอาหาร
จากท่านผู้เอื้อเจือจาน มอบมาเป็นทาน
เพื่อยื้อชีวียืนยาว
หน้าส่วนตัว
3736
