29 กันยายน 2552 15:56 น.
นรศิริ
ชลธีที่รัก
ชลธีเจ้าไหลไปที่ใดหนอ
ไม่รีรอหยุดพักสักครานั่น
เอื่อยเอื่อยไหลชื่นฉ่ำนำชีวัน
เลี้ยงเผ่าพันธุ์สัตว์น้ำล้ำค่าเอย
ผู้ใดเล่าทำอย่างเจ้าได้บ้างหนอ
ทำหน้าที่ตามต่ออย่างเปิดเผย
ไร้เงื่อนงำซ่อนเร้นเซ่นสังเวย
ไร้ค่าจ้างชดเชยทุกวันวาร
ประดุจผู้ทำดีมิเกรงกริ่ง
กล้าทำการทุกสิ่งอย่างห้าวหาญ
แม้ไพรีมากมายมารุกราน
ก็ยืนหยัดประจัญบานอย่างทระนง
ไร้ลาภยศสรรเสริญประเมินค่า
แต่ทว่ายุติธรรมหนุนนำส่ง
ความถูกต้องเที่ยงธรรมที่ธำรง
จิตจำนงผองชนสุขไร้ทุกข์ทน
28 กันยายน 2552 15:59 น.
นรศิริ
วันนี้คนแก่ขออนุญาตลงกลอนรักหน่อยนะคะ ถึงไม่หวานหวือหวาก็กรุณาอ่านให้ด้วยนะคะ
อยากจะบอกเธอนักว่ารักมาก
อยากจะฝากหัวใจไว้ใต้หมอน
อยากกระซิบเบาเบาคำเว้าวอน
ฝากบทกลอนจากใจมอบให้เธอ
จากหัวใจดวงหนึ่งซึ่งเปี่ยมรัก
มอบความภักดีใจให้เสมอ
จะเนิ่นนานเพียงใดยังใฝ่เจอ
ยังเฝ้าฝันละเมอเพ้อทุกครา
เธอยังเนาแนบในหัวใจฉัน
ยังทอถักสัมพันธ์ปรารถนา
แม้นยามเศร้าเหงาท้อทรมา
ห้วงคำนึงสิเนหาพาเหงาคลาย
ระยะทางใช่กำหนดบทเหินห่าง
มิกั้นขวางทางใจใฝ่ปองหมาย
มิอาจแยกเราได้แม้ความตาย
ขอเป็นข้าเคียงกายทุกภพไป
อยากจะบอกเธอนักกลัวรักช้ำ
อยากจะถามสักคำคิดถึงไหม
อยากให้รู้ว่ารักมากเพียงใด
อยากเชือดเนื้อเถือใจออกให้ดู
26 กันยายน 2552 04:32 น.
นรศิริ
เนื่องในวันเกิดของลูกชาย (นายฉัตรสุมาลย์ ภูแต้มนิล ...จุ๋นจุ่น)
ชีวีนี้มีเพื่อชนผอง
เรียกร้องป้องถิ่นแผ่นดินแม่
ร่วมสู้เคียงผู้ถูกรังแก
แก้ไขเขินขัดขจัดภัย
อาวุธในมือคือปากกา
เลือดทั้งวิญญาณ์จุดต่อไต้
พลังมวลชนมิพ่ายผู้ใด
ช่วงชิงชัยอย่าท้อรอรา
พี่น้องทุกคนผู้ทนทุกข์
จงปลอบปลุกขวัญหวั่นผวา
ทุกผู้หวังพึ่งพิงเจ้านำพา
จง กล้า แกร่ง แน่น ดังแผ่นดิน
แม่ขอฝากความหวังทั้งหมดนี้
ให้คนดีสืบสานอย่าสิ้น
เจ้าหน่อเนื้อเชื้อสาย นรินทร์
มิ่งขวัญ ปฐวิน นิรันดร์กาล
21 กันยายน ซึ่งเป็นวันคล้ายเกิดของลูกชาย
เป็นสิ่งเดียวที่มอบให้ เป็นทั้งพรและของขวัญ
25 กันยายน 2552 05:55 น.
นรศิริ
ก้ามปูต้นนั้น
ก้ามปูเอยดูเด่นเป็นศรีศักดิ์
เป็นร่มเงาพิงพักเหล่าสัตว์สา
กังวานแว่วแจ้วแจ้วสกุณา
อีกหอยกุ้งปูปลาได้ร่มเงา
ดั่งสถานวิมานทิพย์ท่ามทุ่งข้าว
กระยางสาวเหม่อซึมขรึมหงอยเหงา
เธอไร้คู่ออเซาะพะนอเน้า
กระจิบเฝ้าไถ่ถามถึงความนัย
นกเค้านั่งสัปหงกตกคาคบ
แซงแซวซบอิงแอบแทบไถล
สรรพเสียงแซ่ซ้องก้องไปไกล
โอนเอนไหวใบก้ามปูลู่ลมวน
สระน้ำใสบัวงามทุกยามสวย
อุดมด้วยมัจฉาน่าฉงน
ปลาหมอเต้นกระดี่ว่ายแหวกเวียนวน
เจ้าดุกอุยสับสนจนเป็นลม
ท่ามกลางความสับสนอลหม่าน
หอยโข่งคลอนต้วมเตี้ยมเยี่ยมหอยขม
ปลาไหลเลื้อยคืบคลานใต้เปลือกตม
กุ้งซิวซมซานหนีพี่ปลานิล
เจ้าทุยลอยล่องไปในสระน้ำ
เอี้ยงเกาะบนหัวดำอย่างถวิล
จับจิกเจ้าเห็บเหาเอามากิน
เลี้ยงชีวินเจ้าเอี้ยงผู้เลี้ยงควาย
แสนสุขสมนั่งชมธรรมชาติ
ให้อนาถย้อนรำลึกนึกความหมาย
หมู่สัตว์สาหากินเพียงกันตาย
มิได้หาซื้อขายเหมือนอย่างคน
กับคำกล่าวว่ามนุษย์สุดประเสริฐ
เป็นคำที่ล้ำเลิศเหนือเหตุผล
ต่ำกว่าสัตว์แก่งแย่งแล้งกมล
นี่หรือคนผู้ประเสริฐเจิดจำรูญ
หน้าส่วนตัว
1845
