31 ธันวาคม 2552 19:41 น.
นรศิริ
ก้าวแรกที่ก้าวย่าง คือเส้นทางการต่อสู้
เวรกรรมคือศัตรู ที่ก่อไว้ ณ ก่อนกาล
เวราคราก่อนไซร้ ต้องชดใช้ไร้สงสาร
ทดท้อทรมาน บ่วงเวรนั้นมันรัดเอา
ลางคนสร้างสิ่งดี แต่ชีวีต้องอับเฉา
กาลกรรมเข้ารุมเร้า จึ่งทุกข์ทนทุกวันวาร
ใครเล่าจักหลีกพ้น หากยังวนวัฏสังสาร
หลีกได้เพียงนิพพาน ที่ไร้ทุกข์และสุขครอง
29 ธันวาคม 2552 19:37 น.
นรศิริ
คำของพ่อ
ยังจำได้ครั้งก่อนพ่อสอนไว้
จงเป็นไทแก่ตัวอย่าลุ่มหลง
ให้มีศักดิ์รักศรีทระนง
และเจ้าจงอย่าให้ใครย่ำยี
เกิดเป็นคนค้นดูให้รู้แน่
อย่ายอมแพ้จงสู้ทุกวิถี
พ่อมั่นใจลูกรักเป็นคนดี
ขออย่ามีใจคดขบถใคร
หากล้มลงรีบลุกอย่าอ้อยอิ่ง
การนอนนิ่งใช่เป็นทางออกได้
จงกล้าสู้ศัตรูร้ายนั่นคือใจ
เข้มแข็งไว้ชัยชนะจะต้องมา
เจ้าลูกรักผู้เก่งแกร่งกล้าหาญ
ความร้าวรานอาจมีบ้างช่างเถิดหนา
จงยิ้มสู้อุปสรรคที่มีมา
ให้ใครเขาศรัทธาค่าความดี
27 ธันวาคม 2552 19:35 น.
นรศิริ
เขาคนนั้นฉันยังรัก
รับรู้นะว่ารักภักดีมั่น
รู้ว่าใจเธอนั้นยังห่วงหา
สัมผัสได้ไม่เคยเลือนจากอุรา
ปรารถนาเคียงชิดสนิทนวล
ภาพอดีตกรีดแดเป็นแผลช้ำ
ยังจดจำอาลัยเคยไห้หวน
ยังวาบหวิวหวั่นไหวใจรัญจวน
ยังทบทวนสิ่งทีมีให้กัน
กับรักที่มีให้ใจยังซึ้ง
คำคิดถึงจากใจเธอให้ฉัน
สุขจริงหนอหยอกล้อฉอเลาะกัน
ทุกข์แบ่งปันคราใครได้ครอบครอง
มาบัดนี้สิ้นแลเหลือแววขื่น
ฉันสะอื้นอาลัยสุดไหม้หมอง
มิอาจลืมได้เลยรักเคยปอง
รักเราต้องเจ็บลงตรงเธอตาย
25 ธันวาคม 2552 06:16 น.
นรศิริ
มอบแด่.ทุกท่าน
สิ่งเลวร้ายทั้งหลายจงพ้นผ่าน
ความร้าวรานที่ได้รับจงดับสูญ
สุขสดชื่นหรรษามาเพิ่มพูน
เจิดจำรูญโภคทรัพย์นับอนันต์
ความผิดหวังพลั้งพลาดพินาศสิ้น
สมใจจินต์อุราพาสุขสันต์
ผองไพรีโรคาพาจาบัลย์
สรรพสิ่งเหล่านั้นอย่าพบพาน
สิ่งดีดีบังเกิดประเสริฐล้น
ขอพี่น้องทุกคนเกษมศานต์
อีกไตรรัตน์ปกป้องทุกวันวาร
จงมีชัยภัยพาลทุกท่านเทอญ
______________________________
เอาหัวจารกลอนอักษรมอบ
เอาหัวใจใส่กรอบมอบส่งให้
มอบความรักความหวังกำลังใจ
จากหทัยคนนี้ .นรสิริเอย
18 ธันวาคม 2552 19:47 น.
นรศิริ
นี่แหละแม่
ลูกนั้นคือชีวิตมิคิดหน่าย
ลูกคือสายสัมพันธ์อันแน่นเหนียว
คือทุกสิ่งทุกอย่างแท้จริงเจียว
มิเคยเลี้ยวลดใจไปจากเลย
อาจทำโทษลูกบ้างในบางครั้ง
แล้วแอบหลั่งน้ำตาไหลไม่นิ่งเฉย
ทั้งจะต้องเข้มแข็งดังที่เคย
ไม่อาจเอ่ยให้รู้เห็นความเป็นไป
แม่กล้ำกลืนน้ำตาครานั่งเฝ้า
ข้างเตียงเจ้าลูกยาคราหลับไหล
เจ้าเจ็บปวดแม่นั้นเจียนขาดใจ
หากแม้นแทนกันได้ไม่รีรอ
แม่ครับเขาจะมาเจาะมือแล้ว
ลูกแม่ดิ้นกระแด่วในวงแขน
อยากยื่นมือให้หมอนั้นเจาะแทน
อีกยื่นแขนให้แทงเข็มน้ำเกลือ
เบือนหน้าหนีทุกทีที่โดนเจาะ
หน้าตาแม่ร่วงเผาะเจ็บปวดเหลือ
ปลอบประโลมโอบกอดด้วยเสียงเครือ
เขาฆ่าเชื้อให้ตายวายชีวี
แม่ยืนเฝ้าเตียงเจ้าเอาหน้าแนบ
เจ้านอบแบบซีดขาวราวไร้สี
นับเวลาเกินเจ็ดวันในทุกที
ยืนกุมมือคนดีที่ข้างเตียง
แม่งานแต่ละครั้งเจ้านายบ่น
ก็สู้ทนไม่รู้รับในสรรพเสียง
ช่างเขาเถิดช่างเขาขอแค่เพียง
ลูกไม่ต้องนอนเตียงแทงเข็มยา
ไข้ขึ้นสูงวัดไข้ได้เต็มที่
สี่สิบสองพอดีเลยนะหนา
หมอมาขอแม่ให้เซ็นสัญญา
ไม่รอราเพราะกลัวไม่ทันกาล
คงเป็นเพราะผลบุญที่ก่อ
ลูกแม่หนอลืมตาน่าสงสาร
แม่ขอบคุณนอบน้อมพร้อมกราบกราน
สำนึกคุณชั่วกาลนาน.หมอปัญญา
ลูกๆทั้งไม่มีสิ่งใดจะยิ่งใหญ่เท่ารักของแม่หหรอกนะ .....ตรองดูเถิด
หน้าส่วนตัว
1476
