23 มิถุนายน 2551 21:37 น.
นรศิริ
โปรดอย่ารั้งฉันเลย
เมื่อร่วงผล็อยหลุดลอยลับไปแล้ว
จึงรำลึกค่าแก้วอันแพร้วใส
เกินจักไขว่คว้าเสาะมาแนบใจ
ทอดอาลัยเสียดายเมื่อสายเกิน
ไม่มีแล้ววันหวานเหมือนวารก่อน
ไม่อาจย้อนเวลาพาห่างเหิน
ทิ้งเศษซากหัวใจไว้ยับเยิน
ละเอียดเอินจะประสานรานฤทัย
จงอย่ามางอนง้อขอร้องฉัน
ด้วยหมดวันเวลามาฝันใฝ่
ไม่เหลือแล้วแม้เศษเสี้ยวรักใดใด
เหลือเพียงใจที่ไร้รักและภักดี
อดีตหวานกับฉันมันแสนห่าง
เพราะฉันล้างมลทินใจไร้หมองศรี
อาจเก็บเอาไว้บ้างในบางที
นับแต่นี้ต่อไปไม่มีเรา
เก็บเอาเถิดคำว่ามาเริ่มใหม่
เพราะว่าใจนี้เอ๋ยเคยถูกเผา
เลิกดื่มแล้วพิษหวานอันมืนเมา
ไม่รับเอามากร่อนร้อนทรวงใน
เมื่อเราเดินคนละทางห่างกันแล้ว
จงผ่องแผ้วกับการมีชีวิตใหม่
สำหรับฉันเลือกทางทองของหัวใจ
สู่เส้นทางใสสดในรสธรรม
23 มิถุนายน 2551 14:33 น.
นรศิริ
ตนเตือนตน
ก่อนจะเตือนผู้ใดใครใครนั้น
จงรู้ทันจิตตนค้นเสาะหา
มีสติตั้งมั่นอยู่รู้ทุกครา
อีกสมาธิเที่ยงเพียงสิ่งเดียว
พึงรักษาจิตมั่นไม่หวั่นไหว
พึงมีใจศรัทธาอย่าลดเลี้ยว
พึงยึดมั่นพุทธศาสน์ไม่ขาดเกลียว
อย่าลดเลี้ยวจะไร้หลักพักพิงใจ
มีเมตตาการุณหนุนนำเนื่อง
คอยประเทืองปัญญาคราหลงใหล
คอยขจัดกิเลสที่มีในในหัวใจ
ชำระล้างออกไปไร้มลทิน
แม้นผู้ใดใครทำได้ในสิ่งนี้
ดวงชีวีประเสริฐล้นคนทั่วถิ่น
เป็นคนที่ประเสริฐเลิศปฐพิน
ทั่วแผ่นดินจะสรรเสริญทั้งเยินยอ
22 มิถุนายน 2551 15:01 น.
นรศิริ
บทดอกสร้อยแห่งความดี
ความเอ๋ยความดี เป็นเครื่องชี้ชูพงศ์วงศ์วานหนา
ผู้กอปรกิจสุจริตดีนา จึงเรียกว่าพงศ์พันธุ์นั้นคนดี
หากทำตัวชั่วช้าสามาลย์ วงศ์วานเขาหมิ่นศักดิ์ศรี
พจมานหวานชื่นรื่นฤดี ชนเปรมปรีคราชิดสนิทเอย
คนเอ๋ยคนดี จรลีแดนใดให้สรรเสริญ
ฝูงชนรักใคร่ไม่มีมองเมิน ผู้คนสรรเสริญเยินยอยินดี
หากแม้นผู้ใดทำตัวชั่วช้า ถูกเขานินทาเบือนหน้าระอาหนี
ชนเขาดูถูกเหยียดหยามย่ำยี ตรองดูถ้วนถี่เถิดพี่น้องเอย
22 มิถุนายน 2551 10:44 น.
นรศิริ
ยังไม่สายเกินไป
พ่อแม่หนูส่งมาเรียนมาเขียนอ่าน
ท่านต้องการอนาคตลูกสดใส
ใยหนูมานั่งซมใต้ร่มไทร
เหตุอันใดหนูจึงไม่เข้าเรียน
อนิจจาน่าสงสารที่บ้านหนู
หากท่านรู้หนูนั้นไม่อ่านเขียน
ท่านก็คงเจ็บปวดแทบอาเจียน
ส่งมาเรียนมานั่งเหงาเฝ้าต้นไทร
หนูจะรู้ไหมหนอแม่พ่อรักหนูมาก
ท่านนั้นอยากให้ลูกมีชีวีใส
ท่านเหน็ดเหนื่อยจวนเจียนจะขาดใจ
ท่านทนได้เพื่อลูกปลูกชีวี
คืนนี้จงกลับไปใช้ความคิด
หาถูกผิดแล้วทำตามวิถี
จงมาเริ่มต้นใหม่นะคนดี
เพื่ออนาคตที่สดใสต่อไปเทอญ
บทดอกสร้อยแห่งความดี
21 มิถุนายน 2551 16:04 น.
นรศิริ
ขอจบลง ณ ตรงนี้
เหนื่อยกับการงอนง้อทดท้อแล้ว
ดุจดังแก้วร้าวแยกยากประสาน
เบื่อกับการทนทุกข์ทรมาน
เหนื่อยกับการซมซานมานานวัน
จงไปเถิดคนดีทางที่ใฝ่
สู่ทางทองวิไลเธอใฝ่ฝัน
ขอให้เราจากกันชั่วนิรันดร์
จะไม่มีเธอฉันนั้นต่อไป
เมื่อเธอเลือกทางทองของชีวิต
ฉันไร้สิทธิ์ที่จะยั้งรั้งเธอไหว
ขอเธออย่าทุกข์ตรมขมฤทัย
ขอดวงใจจงสุขล้นท้นอุรา
สำหรับตัวฉันผู้อยู่ที่นี่
หมดเวลาจะใยดีทั้งห่วงหา
จะไม่ขอเจ็บปวดรวดวิญญาณ์
ด้วยสัจจาจะไม่ง้อขอรักใคร
หน้าส่วนตัว
772
