4 พฤษภาคม 2551 05:23 น.
นรศิริ
นี่แหละคือมนุษย์
ยามจนข้นแค้น แสนสา หัสเอย
จาครบ่เคยมี ห่อนฮู้
หิวโหยจึ่งโหยหา ใครช่วย เจือจุน
ใครเล่าอาจล่วงรู้ ป่วยไข้ ใจตรม
ยามจนญาติพี่น้อง ดูดาย ดุจเดน
ยามร่ำรวยมากมาย เพื่อนพ้อง
หดหัวเคยห่างหาย คืนสู่ เฮานอ
คนป่นคนทั่วค้น หยั่งได้ ฉันใด
คดใดฤาเท่าน้ำ ใจคน แฮเฮย
เครือว่าพันหลักวน ฮ่อนสู้
เหวลึกกว่าเวหน ฤาเท่า เทียมเอย
ใครบ่อาจหยั่งรู้ แน่แท้ ความจริง
งมเข็มสมุทรว่าแท้ พบพาน ยากนอ
หากแต่ดวงแดมาลย์ ซ่อนห้อย
ใครหลงเชื่อซมซาน ทบท่าว แดดาย
จงอย่าหลงเชื่อถ้อย เอ่ยอ้าง วจี
3 พฤษภาคม 2551 21:26 น.
นรศิริ
รักฉันนานนาน
จงรักฉันนานนานนั้นได้ไหม
รักด้วยใจใช่เพียงเล่ห์เสน่หา
รักด้วยความซาบซึ้งตรึงอุรา
หล่อชีวาหลอมชีวันฟั่นด้วยใจ
เก็บดาวเดือนเกลื่อนฟ้านภาผ่อง
ห่อแสงทองสุรีย์ฉันอันสดใส
ร้อยรัดเดือนดารามาคล้องใจ
รดรักด้วยสมุทรชัยทุกวันวาร
ถ้าถามฉันรักมั่นเธอเพียงไหน
เสี้ยวรักไซร้เหนือภพไตรหลายสถาน
จะวันนี้วันนั้นหรือวันวาน
ยังประสานร้อยรักภักดีเธอ
จงรักฉันนานนานนั้นได้ไหม
แสนซึ้งใจได้รักเธอเสมอ
รักทุกอย่างที่สรรค์สร้างเป็นตัวเธอ
รักเสมอรักมั่นนิรันดร
3 พฤษภาคม 2551 15:04 น.
นรศิริ
ขอสุขสันต์วันเกิดเจิดจรัส
ปรุงประภัสทิพย์ประทินปรุงกลิ่นสรวง
เก็บเอาดาวเด่นฟ้ากว่าล้านดวง
เก็บเงินยวงกลางทุ่ยามรุ่งอรุณ
ร้อยมาลีร้อยดอกฟ้ามาถวาย
เอาปรางปรายจากฟ้ามาผ่าวหนุน
ขอเทพไท้สรวงเรื่อจงเจือจุน
ขอให้,,,,,คุณครูพิมพ์ จงอิ่มใจ
3 พฤษภาคม 2551 05:08 น.
นรศิริ
ทอสีทองทาทาบฉาบขอบฟ้า
เป็นสัญญาณ์อีกวันผ่านผันผาย
ทั้งเริ่มต้นต่อเติมแลต้องตาย
สรรพสิ่งทั้งหลายอนิจจัง
กงกรรมกงเกวียนเวียนไปมิวายเว้น
ล้วนหลากเป็นวัฏจักรสลักหลัง
มิมีใครเคยได้ได้มีความจีรัง
แต่ทุกขังอนิจจังอนัตตา
ทุกชีวิตลิขิตรับกับกรรมเก่า
สุขโศกเศร้าเคล้าปนวนเวียนหา
ใครกันเล่าเขารอดพ้นกลมายา
อนิจจาทุกชีวาต้องรับกรรม
เคยสร้างกรรมฉันใดไว้ต้องรับ
มิอาจพับพันผูกไว้ให้แน่นหนำ
ด้วยกรรมนั้นก่อสานการกระทำ
ต้องรับกรรมร่ำไปในทุกคน
จงหมั่นสร้างทางบุญมาหนุนเนื่อง
เพื่อประเทืองทางทองส่องอีกหน
ที่เคยขื่นขมเจ็บเจียนจำจน
อาจจะผันผ่านพ้นวนเวียนไกล
ทอสีทองทาทาบลาลับฟ้า
ปลุกชีวาปลอบชีวันอย่าหวั่นไหว
จงเข้มแข็งแกร่งกล้าและเกรียงไกร
รอตะวันอันอำไพในพรุ่งนี้
2 พฤษภาคม 2551 12:41 น.
นรศิริ
ขอแค่คิดถึง
เพียงแค่คำคิดถึงซึ้งพอแล้ว
เพียงมีแววอาทรอ้อนห่วงหา
มีเพียงยิ้มซึ้งซึ้งตรึงอุรา
ยังพาใจเคลิ้มคล้องล่องลอยไป
โอ้นี่หรือคือนิยามความรักแท้
มิเปลี่ยนแปรแปลงปันให้หวั่นไหว
คำคิดถึงคำนี้แสนซึ้งใจ
ฟ้ากว้างไกลยังเอื้อมคว้าเอามาครอง
สุขเอยแสนสุขล้นคนมีรัก
อุปสรรคใดใดให้หม่นหมอง
จะฝ่าฟันถากถางทางเทียวทอง
จะปกป้องผองภัยที่ในเนา
เพียงแค่คำคิดถึงซึ้งใจนัก
ห่อด้วยรักห่มด้วยใจให้หายเหงา
ทั่วทุกทิศทิพย์ทองเพียงสองเรา
ถักทอเอารักผูกพันจนวันวาย
ในเนาหมายถึง ภายใน มี ซ่อนอยู่
หน้าส่วนตัว
1147
