31 มีนาคม 2551 13:34 น.
นรศิริ
ป่านนี้คนบนดอยคงคอยเก้อ
คงละเมอเพ้อพร่ำร่ำเรียกหา
ใช่ทอดทิ้งคนดีนะแก้วตา
จะหอบพาคืนรักซบตักเธอ
ถึงตัวพี่อยู่ไกลใจใกล้ชิด
มิเลือนใจไปสักนิดคิดถึงเสมอ
ทุกห้องใจยังล้นท้นรักเธอ
ยังละเมอเพ้อหาน้ำตาพรม
จะกลับไปสานถักรักเก่าก่อน
จะไม่ซ้อนรักให้ใจขื่นขม
ใจสานใจเชื่อมใจไม่ระทม
แสนสุขสมสองเราเฝ้าเคลียคลอ
ป่านนี้คนบนดอยคงคอยรัก
ที่ประจักษ์แสนซึ้งใจให้สุขสม
ยังคิดถึงซึ้งใจในอารมณ์
จะกลับไปชื่นชมรมณ์มกาล
31 มีนาคม 2551 13:31 น.
นรศิริ
ฟ้ามิอาจกั้น
ถึงต่างชาติต่างแดนก็แสนรัก
ส่งยิ้มทักจากใจใช้ภาษา
เธอส่งยิ้มหวานซึ้งช่างตรึงตา
ฉ่ำอุราพาใจให้โบยบิน
งามระหงทรงสวยมวยผมเกล้า
ชมพูขาวเนื้อนวลชวนถวิล
ดุจนางหงส์เยื้องย่างอย่างนรินทร์
จบผืนฟ้ามาดินไม่แม้นนาง
พี่คนจรหมอนหมิ่นไร้ถิ่นพัก
มีเพียงใจเปี่ยมรักอย่าเมินหมาง
ส่งเสบียงเคียงใจอย่าวายวาง
คนไกลบ้านคงคว้างหากนางเมิน
ขอเชื่อมรักเชื่อมใจไทยพม่า
อุปสรรคนานาคงห่างเหิน
เพียงสองเราถากถางสร้างทางเดิน
จะเผชิญทุกอย่างสู่ทางรัก
ในอดีตไทย พม่าเคยฆ่ารบ
ล้วนประสบปัญหาระอาหนัก
ทิ้งความแค้นแทนทดด้วยความรัก
ให้ประจักษ์ไทยพม่าเลิกฆ่ากัน
ร้อยดวงใจสองดวงพ่วงด้วยรัก
เฝ้าฟูมฟักอุ้มชูสู่อ้อมฝัน
เราจะรักเคียงอยู่คู่นิรันดร์
จะไม่มีวันพรากเราจากกัน
ถึงต่างชาติแต่ใจเราไม่ต่าง
ไม่เคยห่างหัวใจร่วมใฝ่ฝัน
ไทยพม่าจะไม่มีวันฆ่ากัน
จะประสานสัมพันธ์ด้วยสองเรา
30 มีนาคม 2551 23:27 น.
นรศิริ
มอบใจรักให้กันมั่นในจิต
ฝากชีวิตเพียงเธอใช่เพ้อฝัน
ส่งความรักคิดถึงซึ้งใจกัน
จวบสิ้นจันทร์สูรย์พักยังรักเธอ
จงเก็บรักจากใจฉันไว้เถิด
พี่นี้เทิดทูนรักภักดิ์เสมอ
อย่าปล่อยให้ฝันค้างร้างละเมอ
เฝ้าพร่ำเพ้อคอยขวัญจนวันตาย
30 มีนาคม 2551 23:15 น.
นรศิริ
ดวงใจแยกแตกยับดับแดดิ้น
ดุจเดือนสิ้นสุรีย์ส่องสีแสง
อ่อนระโหยโรยร้าราแรง
สิ้นแล้วแสงแห่งชีวิตมิดมืดมน
เจ้าจากไปไม่ทวนไม่หวนกลับ
ดั่งทุกสรรพอับแสงทุกแห่งหน
สุดเจ็บปวดรวดร้าวเศร้ากมล
ทุกข์ท่วมท้นทดท้อทรมา
หน้าส่วนตัว
961
