31 มีนาคม 2551 16:11 น.
นรศิริ
กี่ปีที่ผันผ่าน ยังทนทานเป็นทาสเขา
ยังเป็นผู้อ่อนเยาว์ ให้เหยียบย่ำตามบัญชา
ความมืดจะไม่หยุด หากไม่จุดตะเกียงหนา
เมฆบังดวงจันทรา จักยลแสงอย่างไรกัน
จงก้าวเจ้าจงย่าง นี่คือทางจักผละผัน
ทางนี้ที่ประจัญ ประจญสร้างทุกทางทอง
หลากทางหลายทางเลือก หนึ่งทางเกลือกทางกลั้วหมอง
สองนั้นทางครรลอง ทางกดขี่เก่าก่อนมา
ทางสามคือทางสู้ ให้โลกรู้ศักดินา
สตรีคุณจัญรูญมา จำรัสเพริดกำเนิดคน
ธนาการก็ใกล้หลุด จงเร่งฉุดอย่าทานทน
เหล็กกล้าจะเกิดผล เมื่อตีไว้เพื่อใช้งาน
31 มีนาคม 2551 13:47 น.
นรศิริ
คิดถึงเธอคนไกลอยากไปหา
ก็หวั่นว่าไปถึงจะผิดหวัง
กลัวเหลือเกินว่าเธอจะชิงชัง
จึงละล้าละลังและกังวล
แต่ถ้าเราไม่ไปใจคงยับ
ชีพคงดับแดดิ้นดินสิ้นฝน
อาทิตย์คงมืดมัวทั่วมณฑล
เดือนคงพ้นวงเวียนจักรวาล
ใจเจ้าเอยทำไมอ่อนแอนัก
มอบให้รักไปหมดน่าสงสาร
ใยไม่แบ่งครึ่งไปพอประมาณ
หากเขาไม่ต้องการเจ้าคงตรม
คิดถึงเธอคนไกลเกินใจห้าม
จะไปเยือนคนงามให้สุขสม
เก็บเกี่ยวรักกอปรคิดถึงซึ้งมาชม
อกพี่คงร้าวระบมหากนางเมิน
31 มีนาคม 2551 13:41 น.
นรศิริ
ภาพความหลังยังซึ้งตรึงใจนัก
ยังสลักปักทรวงยังห่วงหา
เคยเคล้าคลอเคียงคู่มิคลาดคลา
แต่ต้องมาลาล้างห่างกันไกล
อนิจจาเวลานี้ไม่มีเจ้า
เหงาสุดเหงาเหว่ว้าน้ำตาไหล
ทั้งโรคซ้ำกรรมกดสลดใจ
ดุจนกไร้เรือนรักให้พักพิง
31 มีนาคม 2551 13:37 น.
นรศิริ
คิดถึงกันวันละน้อยค่อยค่อยคิด
ทีละนิดทีละน้อยค่อยค่อยฝัน
เก็บหัวใจไว้คอยทุกคืนวัน
เราเปิดใจคอยกันทุกวันไป
เฝ้าเติมใจเติมหวังมิยั้งหยุด
ค่อยเร่งรุดก้าวย่างอย่างสดใส
ร่วมถากถางสร้างทางสู่เส้นชัย
ร้อยรวมใจสองเราเข้าด้วยกัน
ฤาจะพาพรากใจไปจากฝัน
31 มีนาคม 2551 13:34 น.
นรศิริ
ป่านนี้คนบนดอยคงคอยเก้อ
คงละเมอเพ้อพร่ำร่ำเรียกหา
ใช่ทอดทิ้งคนดีนะแก้วตา
จะหอบพาคืนรักซบตักเธอ
ถึงตัวพี่อยู่ไกลใจใกล้ชิด
มิเลือนใจไปสักนิดคิดถึงเสมอ
ทุกห้องใจยังล้นท้นรักเธอ
ยังละเมอเพ้อหาน้ำตาพรม
จะกลับไปสานถักรักเก่าก่อน
จะไม่ซ้อนรักให้ใจขื่นขม
ใจสานใจเชื่อมใจไม่ระทม
แสนสุขสมสองเราเฝ้าเคลียคลอ
ป่านนี้คนบนดอยคงคอยรัก
ที่ประจักษ์แสนซึ้งใจให้สุขสม
ยังคิดถึงซึ้งใจในอารมณ์
จะกลับไปชื่นชมรมณ์มกาล
หน้าส่วนตัว
837
