10 เมษายน 2551 04:43 น.
นรศิริ
จะรู้บ้างไหมหนอใครรออยู่
จงรับรู้ว่าคนคอยสุดหงอยเหงา
แม้ความหวังจะมีเพียงบางเบา
ยังคงเฝ้ารอเธอเสมอมา
วิหคบินเคียงคู่อยู่ใกล้ใกล้
เยี่ยงปวดใจคนคอยละห้อยหา
เฝ้ารอคอยเธอหวนทวนกลับมา
รู้ไหมว่าคนคอยนั้นฝันละเมอ
หรือเธอมีคนอิงแอบแนบสนิท
จนลืมมิตรคนเก่าเฝ้าพลั้งเผลอ
คนที่มอบใจรักภักดิ์เพียงเธอ
เขาละเมอรอคอยอย่างน้อยใจ
รู้บ้างไหมใครคอยละห้อยหวน
แสนรัญจวนป่วนปั่นหวั่นและไหว
รอด้วยความคิดถึงซึ้งอาลัย
คงขาดใจหากเธอลับไม่กลับมา
9 เมษายน 2551 12:09 น.
นรศิริ
คนบนดอยคอยรออย่างท้อแท้
เฝ้าชะแง้แลเหลียวเปลี่ยวใจหา
น้ำตารินร่วงหล่นท้นอุรา
หยาดหยดมาแดนดินถิ่นดงดอย
คนใต้หอบหัวใจดอยไปสิ้น
น้ำตารินหลั่งรอท้อเหงาหงอย
ทั้งคืนค่ำย่ำรุ่งมุ่งแต่คอย
หัวใจดวงน้อยน้อยเจียนแหลกราน
วอนสูรย์จันทร์ฟากฟ้าพานำข่าว
กระซิบเพียงแผ่วเบาแล้วเล่าขาน
ว่าสาวดอยคอยรอทรมาน
ให้อดีตวันวานหวานมาคืน
คนบนดอยคอยรอพ้อไร้หวัง
หากคนใต้ชิงชังจงอย่าฝืน
เจ็บปวดช้ำสุดระกำกล้ำกลืน
ยังยั้งยืนยืนคอยบนดอยลาน
5 เมษายน 2551 21:16 น.
นรศิริ
ขลุ่ยบรรเลงเพลงขลุ่ยมาแว่วแว่ว
เพียงพลิ้วแผ่วผ่านเสียงสำเนียงหวาน
น้ำไหลรี่กวีซึ้งถึงลำธาร
หลายกระแสแผ่ผสานดั่งธารชัย
สายลมเร้าเริงโลดว่าวโดดเต้น
สายลมเย็นพลิ้วกระหวัดพัดไหวไหว
แว่วแว่วเสียงสำเนียงผ่านหวานในใจ
มิดังเด่นแต่ก็ไกลกล้องกังวาน
4 เมษายน 2551 23:15 น.
นรศิริ
โอเฮาโอกะเฮาโอ้เฮาโอ ป้าดสิโทซะมาสูงอาดหลาด
เหลียวเบิงมาดว่าแม่นนางสาวไทย ยางไปไสมีแต่คนเบิงค่าง
หล่าคำนางอ้ายย่างนำได้บ่อ บ่อเคยพ้อกะซางมาเห็น
ซำเดือนเพ็ญซะละแม่นคิงน้อง ให้อ้ายต้องได้บ่อนอสาว
ผิวขาวขาวกะคือจั่งไข่ปอก อ้าอยากบอกเถิงความในใจ
เฮ็ดจังได๋สิได้เป็นเขยแม่เจ้า ข้อยบ่ออยากเว้าย่านเพิ่นอยากอายโต
ย่านบักโมสิแล่นตำบักอื๋อน้อย เว้าจ้อยจ้อยน้องบ่อเงี่ยงหูฟัง
หรือน้องซังว่าอ้ายเป็นคนซื่อ บ่ออยากตื้อกะย่อนย่านเพิ่นซัง
เพิ่นผู้ดังผูได๋กะอยากซ้อน แก้มอ่อนอ่อนอยากซ่อนบ่อนนอนเด้
อกสิเพย่อนฮักลูกสาวเพิ่น..............
เดี่ยวต่อให้วันหลังนะวันนี้ง่วงเหลือเกิน ............ราตรีสวัสดิ์คะ
4 เมษายน 2551 21:18 น.
นรศิริ
ความคิดถึงมีมากอยากไปพบ
กลัวจะจบสิ้นลงตรงผิดหวัง
เคยคิดห้ามปรามรักหนักกำลัง
ห้ามทุกครั้งแต่ใจนั้นมันอาลัย
หวนคิดถึงความหลังครั้งเก่าเก่า
ยังเหลือเงารางรางอยู่บ้างไหม
หากอดีตกรีดดวงแดเป็นแผลใจ
จะกล่าวคำขออภัยด้วยใจจริง
หน้าส่วนตัว
900
