4 มิถุนายน 2551 20:50 น.
นรศิริ
แน่แท้.นิจจัง
ความตายตามติดแท้ ทุกครา จริงเฮย
จะเหินสู่เวหา ห่อนได้
ฤาจักลงคงคา ใครห่อน หลบหลีก
ใครจักอาจร่ำไห้ หลีกเว้น วอนขอ
เกิดมาตายแน่แท้ ทุกคน
จะมั่งมียากจน ด่าวดิ้น
สรรพสิ่งย่อมเวียนวน วัฏจักร ตายแฮ
บำเพ็ญพรตจึ่งสิ้น สุดล้อ กงเกวียน
ใครหากเกิดก่อต้อง รับกรรม
ดีชั่วเพียงตัวทำ เท่านั้น
ทำดีเกิดดีนำ เสริมส่ง ความดี
ความเลวหากแต่งปั้น ส่งให้ ครองกรรม
ก่อนดับสูญชีพม้วย มรณา
จงหมั่นทำบุญสา รพัดสร้าง
หมั่นสวดมนต์ภาวนา ทุกเมื่อ
ผลดีดั่งนราสมุทรกว้าง ส่งให้ ไปดี
ขอความกรุณาท่านใดก็ไดช่วยแนะนำวิการลงรูปภาพและแหล่งที่มาของรูปภาพให้ด้วยนะคะส่งเมล์เลยค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
3 มิถุนายน 2551 20:27 น.
นรศิริ
เมื่อฉันมีค่าไม่พอ
ทนอยู่ไปทำไมเมื่อไร้ค่า
เมื่อสิ้นวาสนาหมาเมินหมาง
แสนตื้อตันรันทดหมดหนทาง
จึ่งอ้างว้างหว่างชีวีที่ทุกข์ตรม
ในชาตินี้มากล้นท้นโศกเศร้า
คงกรรมเก่าเข้าทับจนสับสน
ที่เคยรักลาร้างห่างกมล
จึงจำอยู่อย่างคนไร้หัวใจ
มีชีวิตหากไร้สิทธิ์ในชีวา
จมในบ่อน้ำตาจนอุรานั้นสั่นไหว
สิ้นแล้วหวังพังทุกสิ่งทิ้งห่างไกล
เหลือเพียงลมหายใจรวยระริน
แม้นไม่เหลืออะไรในวันนี้
ยังพอมีพลังใจไว้ถวิล
จะฟันฝ่าอุปสรรคปักชีวิน
จะลืมสิ้นทุกสิ่งขว้างทิ้งไกล
3 มิถุนายน 2551 05:37 น.
นรศิริ
ปารมี๓๐ทัส
เมื่อกิเลสตัณหาเข้ามาหนุน
หนทางบุญจึงหนีหายไกลห่างเหิน
อย่ามัวหลงเอาตัวใจไปเผชิญ
พลาดถลำจะลงเดินอเวจี
สัตว์โลกเป็นตามกรรมพระธรรมซึ้ง
ประการหนึ่งพึงทำให้ใจผ่องสี
สร้างกุศลผลบุญทานบารมี
อุเบกขาขันตีมาหนุนนำ
อนิจจาโลกวันนี้มีเรื่องวุ่น
ศีลธรรมค้ำจุนไว้ไม่ถลำ
อีกเมตตาการุณคุณธรรม
อธิษฐานสัจธรรมแสนเลิศคุณ
วิริยะปัญญามาเสริมส่ง
เนกขัมมะยืนยงมาช่วยหนุน
ชำระกายชำนะใจกันเถิดคุณ
ทศปารมีหนุนสู่นิพพาน
2 มิถุนายน 2551 10:12 น.
นรศิริ
ตัดใจลาทั้งรู้ว่าใจสุดรัก
ยิ่งหักห้ามเท่าใดใจว้าวุ่น
อยากลืมคุณคนดีที่โหยหา
ยิ่งตัดใจยิ่งซึ้งยิ่งตรึงตรา
ยิ่งฝังแน่นอุราทุกคราไป
ยิ่งดึกดื่นอกใจยิ่งไหวหวั่น
ภาพเธอนั้นตามฉันจนหวั่นไหว
เธอยังอยู่ทุกอณูของห้องใจ
ตัดเท่าไรยิ่งรัดรึงตรึงอุรา
ขอจำห่างร้างไกลในไพรกว้าง
ขอหลีกทาเพื่อคนดีนี้หรรษา
สำหรับฉันคนต่ำต้อยด้อยราคา
ตัดใจลาแม้นว่าสุดอาลัย
ขอให้เธอสุขสันต์ทุกวันชื่น
ทุกวันคืนนิราศทุกข์จงสุกใส
ขอให้เธอรักคนนั้นมั่นฤทัย
อย่าทำให้ใครช้ำใจเหมือนก่อนมา
ส่วนตัวฉันขอตามทางหว่างชีวิต
ด้วยไร้สิทธิ์คิดฝันหวั่นผวา
จะตั้งศาลคนเศร้าเจ้าน้ำตา
ให้คนที่ร้าวอุราได้พักพิง
ยิ่งหักห้ามดวงจิตยิ่งคิดถึง
ยิ่งคำนึงห่วงหาอุราหญิง
ฉันลืมเธอไม่ได้ใฝ่ประวิง
ด้วยใจจริงมั่นเสมอเธอคนเดียว
1 มิถุนายน 2551 13:43 น.
นรศิริ
สองเรา โคลงตรีพิธพรรณ
คิดถึงเธอท่วมท้น อาดูร เดียวดาย
แสนเพิ่มพูนโศ กลาย ไป่สิ้น
อกเรียมจักเสื่อมสูญ หมองหม่น
อกพี่แสนทุกข์ท้น หม่นไหม้ ใจตรม
คิดถึงเคยเกี่ยวก้อย เคียงขวัญ
ยามห่างกันใจเหงา ป่วยไข้
นวลรักษ์รักสุขสันต์ รอพี่ ครองคืน
เรียมห่มรักฝากไว้ ไป่สิ้น ฤาไฉน
คิดถึงเอยกลิ่นแก้ม นวลปรางค์
หอมบ่จางคราไกล ใฝ่คว้า
หอมทุกอณูนาง ฝังแน่น จริงเอย
หอมกว่าใดในหล้า แผ่นพื้น ปัถวี
หน้าส่วนตัว
827
