9 ธันวาคม 2551 06:19 น.
นรศิริ
เด็กหญิงโหยด
เด็กหญิงโหยดใครมองว่าเธอบ้า
อนิจจาน่าสงสารจริงเจียวหนอ
อยู่กับยายแม่พ่อไม่พะนอ
ยายเที่ยวขอทานเลี้ยงเสี่ยงชีวัน
ไร้เสื้อผ้าอาหารรานชีวิต
ญาติมิตรดูแลแม่จอมขวัญ
โหยดจึงอยู่กับยายดูแลกัน
สองชีวันพันธ์ผูกทุกโมงยาม
ลูกของยายต้องมาตายวายชีวาตย์
แสนอนาถผูกศอตอนตีสาม
ก็เพราะเสพยาบ้าที่ช้าทราม
ต้นมะขามจึงถูกใช้เป็นเรือนตาย
ยายยิ่งเหมือนคนบ้าชะตาขาด
ความเจ็บปวดยิ่งบาดใจสลาย
น้ำตารินไหลหลั่งพร่างพราย
ด้วยว่าสายใจนั้นมาหลุดลอย
ยายจึงมุ่งสู่ทางสว่างแพร้ว
รัตนดวงแก้วที่สุดสอย
ทิ้งโหยดอยู่เอกาตั้งตาคอย
ตะวันคล้อยจึงรู้ว่ายายบวชชี
ทั้งครูเพื่อนรังเกียจโหยดกันหมด
แสนกำสรดดวงใจไหม้หมองศรี
สกปรกโสโครกขโมยดี
ของใครหายอยู่ที่อีโหยดมัน
โหยดจึงไม่มีใครที่ใฝ่ยุ่ง
ทุกคนมุ่งรังเกียจและเดียดฉันท์
ในทุกวันเราจึงต้องแบ่งปัน
ทั้งอาหารกลางวันขนมมี
โหยดไม่อยากเกิดมาเช่นเป็นอยู่
ขอใครโปรดเอ็นดูคลายหมองศรี
จงแบ่งปันความเมตตาและปรานี
ให้โหยดมีพลังสู้ชีวิต
เด็กหญิงโหยดเป็นเด็กที่น่าสงสาร พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ยายซึ่งไม่ค่อยปกตินักเลี้ยงดูพร้อมทั้งมีพี่ชายซึ่งไม่ปกติ ยากจนมากแต่งตัวสกปรก แต่โหยดก็เต็มใจช่วยงานครูหากแต่ครูบางคนไม่ค่อยยอมรับเธอ และเป็นที่รังเกียจในหมู่เพื่อน แต่ด้วยความจนและความไม่สมดุลย์ในชีวิตเธอจึงเป็นเช่นนั้น
สำหรับข้าพเจ้านั้นสงสารเธอดูแลช่วยเหลือเสมอ เขาไม่อยากให้ตัวเองเป็นเช่นนั้นหรอกค่ะ โปรดเห็นใจและให้อภัยโหยดด้วย
8 ธันวาคม 2551 05:09 น.
นรศิริ
ศัตรูใจอย่าไร้หวัง
ตะวันยังส่องแสงแรงฤทธิ์กล้า
อีกจันทรายังอยู่คู่เวหน
ดาริกายังเคียงคู่นราดล
มีหรือคนจะสิ้นหวังพลังใจ
คนที่เคยผิดหวังพลั้งพลาดนั้น
ยังมีวันชูธงทิวปลิวไสว
เพียงอดทนมุ่งมั่นมิหวั่นใด
ต้องมีชัยสมหวังดังใจจินต์
ไม่มีใครไม่เคยล้มไม่เคยพ่าย
ยังไม่สายเกินใจจะถวิล
สู้เท่านั้นจะมีชัยในชีวิน
อย่าสูญสิ้นศรัทธาในตัวเรา
ลุกขึ้นมาเช็ดน้ำตาเถิดคนหาญ
ลืมวันวารหมองหม่นจนอับเฉา
ทิ้งความเจ็บความช้ำอย่าเหลือเงา
อาบอุ่นเอาตะวันจันทร์สรรพลัง
คนที่สู้เท่านั้นจะชนะ
คนที่ละพยายามจะหมดหวัง
อุปสรรคนานามาประดัง
ใจหาญยังยืนสู้ชูชิงชัย
อริที่น่าขามใช่ใครเขา
คือใจเราเท่านั้นยากสู้ไหว
น้อยคนนักที่จักชนะใจ
มีแต่แพ้ร่ำไปใจตัวเอง
6 ธันวาคม 2551 04:39 น.
นรศิริ
รำลึก..มดวนิดา
ดั่งตะวันล่วงแล้ว ลาไกล
ส่องสว่างกลางใจ ทั่วหล้า
มดมามอดดับไป เพียงร่าง
ความดีคงคู่ฟ้า จวบสิ้นตาวัน
วิญญูอยู่คู่ฟ้า สรวงสวรรค์
เหินห่างโลกันตร์ หม่นไหม้
เสวยสุขเกษมสันต์ ห่อนสิ้น สูญนา
ธำรงทิพเทพไท้ คู่ฟ้าปวสาน
เหน็ดเหนื่อยมามากแล้วมดจ๋า
พักผ่อนกายาอย่ามีห่วง
จะสานอุดมการณ์ทั้งปวง
เพื่อพ้นบ่วงทุกข์ภัยชาวนา
เลือดมวลชนยังขุ่นข้นเต็มที่
เลือดคนดียังกรุ่นอยู่หนา
สัมพันธ์มั่นคงเสมอมา
ดวงวิญญาณ์คือหนึ่งเดียวกัน
จะสืบฝันสานฝันอันวิจิตร
จะอุทิศชีวิตมิเหหัน
จะปกป้องผองภัยด้วยชีวัน
จะคุ้มครองป้องกันแผ่นดินไทย
สิ้นมดอุดมการณ์มดไม่สิ้น
ลูกแม่ธรณินมิหลับใหล
ยังยืนหยัดที่จะสู้ต่อไป
แผ่นดินไทยจะต้องสีขาวงาม
5 ธันวาคม 2551 06:58 น.
นรศิริ
ผลกรรม
ยุติธรรมอยู่ถี้(ที่) พวกพ้อง มากแฮ
ความชั่วมีเนืองนอง เปี่ยมล้น
ใบบัวจึ่งปิดป้อง คลุมเคลือ
ใดฤาจักหลุดพ้น ชั่วช้า สามานย์
ชลหลากหลั่งท่วมท้น พรางตอ
นทีผิชะลอ โผล่พ้น
คชที่มอดม้วยนอ ปทุมปิด ได้ฤา
เลวที่มีมากล้น ปิดได้ ฉันใด
บารมีล่วงแล้ว ลาไกล
กรรมย่อมตามทันไป ไป่ช้า
หลีกลี้ซ่อนหนใด จักพ้น บ่วงเวร
ฟากฟ้าฤาแหล่งหล้า หลบได้ฉันใด
บริสุทธิ์ผุดแผ้ว งดงาม
กรรมเก่าต้องติดตาม ชดใช้
จวบจนเมื่อกรรมทราม สูญเสื่อม ไปเฮย
ก่อเกิดดีเดิมได้ สุขล้นกมลมาน
ใครจักอาจซ่อนเร้น เวรกรรม
คงแต่กุศลนำ เนื่องเน้น
เสริมสร้างส่งดีทำ หนุนเนื่อง ไว้นา
จักไป่ใครหลีกเร้น หลบลี้หนีกรรม
ต้องกราบขออภัยทุกท่านที่เข้ามาอ่านด้วยค่ะ ที่โคลงขาดหายไปเหลือเฉพาะบทสุดท้าย เพราะลูกนำมาลงให้ เขาก็ไม่ได้ดูผลเหมือนกัน ดิฉันไม่ค่อยสบายเลยเข้าห้องพระนานหน่อย ขอโทษจริงๆค่ะ
2 ธันวาคม 2551 05:44 น.
นรศิริ
รำลึกถึงมด 6 ธันวาอาลัย
แด่เธอผู้สถิตในหัวใจเรา
จันทร์กระจ่างพร่างฟ้านภาผ่อง
ฉาบแสงทองอ่อนอุ่นละมุนฉาย
ส่องสว่างกลางใจชนมิวาย
ชีพมลายยังโชติช่วงอุดมการณ์
เป็นเพียงดินทว่าคุณค่าล้ำ
เธอต่อต้านอธรรมอย่างกล้าหาญ
นำมวลชนต่อสู้ผู้รุกราน
ชาวโรงงานฮาร่าถูกย่ำยี
ร่วมประจญประจานบานทรราช
เพื่อปลดแอกประชาชาติจำรัสศรี
ประชาธิปไตยของไทยจะต้องมี
ทุนนิยมข่มขี่จนชาชิน
ยอมสละความสุขที่มีอยู่
มาต่อสู้ทุรยุคล้างให้สิ้น
เพื่อทดแทนคุณค่าธรณิน
ให้แผ่นดินของไทยพ้นภัยพาล
ด้วยมือที่สะอาดบริสุทธิ์
ไร้อาวุธต่อสู้ทหารหาญ
จนพวกพ้องน้องพี่ต้องแหลกลาญ
ถูกสังหารเยี่ยงสัตว์ดิรัจชน
เลือดไทยท่วมแผ่นดินดั่งสิ้นค่า
นักศึกษาจึงมีชัยในทุกหน
ประชาธิปไตยได้มาเพื่อทุกคน
ทรราชหลุดพ้นแผ่นดินไทย
มิใช่ว่ายุติธรรมจะบังเกิด
นายทุนยังเลอเลิศยังสดใส
กรรมาชนยังถูกย่ำอยู่ร่ำไป
แผ่นดินลุกเป็นไฟชั่วตาปี
เมื่อระบอบเสื่อมทรามยังปรากฏ
คนชื่อมดมิอาจทนดูน้องพี่
กรรมกรชาวนาถูกย่ำยี
จากผู้ที่ถือกฎหมายในกำมือ
หน้าส่วนตัว
877
