18 พฤศจิกายน 2547 15:50 น.
นรกาล
เมื่อมองย้อนกลับในเวลาที่ล่วงผ่าน
ทุกอย่างดูช่างโง่เขลา ว่างเปล่า
เสียดายวันเวลาที่สูญไปอย่างไร้ประโยชน์
ก็ช่างเป็น.. คนที่ไร้ค่าอะไรเช่นนั้น
ไม่คู่ควรกับสิ่งใดใด
ที่ตัวตน เรา หลงทางติดตามไป.. จริงจริง...
10 สิงหาคม 2545 13:03 น.
นรกาล
@.-;-- เก้าเดือนแม่อุ้มท้อง ไม่คิดเงิน
ดูแล สวดมนต์ให้ลูก ไม่คิดเงิน
ของเล่น เสื้อผ้า อาหาร พาเที่ยว ไม่คิดเงิน
เช็ดน้ำตา ให้คำปรึกษา เป็นเพื่อน ไม่คิดเงิน
ทั้งหมด รวมเป็นราคาเต็มของ ความรัก
แม่ ไม่คิดเงิน
รักลูกมากกว่าใคร.
10 สิงหาคม 2545 12:50 น.
นรกาล
๑. ยามบุญมากาไก่กลายเป็นหงส์
ครั้นบุญหลงหงส์เป็นกาน่าฉงน
พอบุญสูงหมูหมากลายเป็นคน
ครั้นอับจนคนเป็นหมาน่าอัศจรรย์.
****
๒. มานึกถึงความตายสบายนัก
มันหักรัก หักหลง ในสงสาร
บรรเทามืดโมหันต์อันธการ
จิตฟุ้งซ่านพลันพบสงบลง.
*****
14 กรกฎาคม 2545 16:15 น.
นรกาล
@>-;-- เดินเข้ามาในหัวใจฉันเมื่อไหร่
วันหมองไหม้หม่นหมองฝันสลัว
หรือเป็นวันฉันจิตใจแยกจากตัว
เพราะคิดกลัวความร้าวรานที่ผ่านมา
ก็สับสนอยู่ในทางสองโลก
หนึ่งนั้นโศกอยากพ้นจากปัญหา
อีกหนึ่งอยากแข็งแกร่งแกล้งเฉยชา
ทำหาญกล้า กลับกลัวใจพ่ายแพ้เธอ
ถ้าตัดใจจากเธอได้ง่ายง่าย
อาจเสียดายความรู้สึกที่มีเหลือ
พอเริ่มต้น เริ่มวันใหม่ ได้พบเธอ
กลับต้องเจอแต่ว่างเปล่าร้าวเกินทน
บอกได้ไหมคนดีมีทางเลือก
กระเทาะเปลือกหัวใจให้ได้เห็น
ฉันคิดถูก หรือคิด ผิดประเด็น
จะได้กลับมาเป็น..เช่นฉัน.. เหมือนวันเดิม...
@>-;--
หน้าส่วนตัว
999
