26 กันยายน 2545 22:35 น.
นนารี
เพิ่งรู้ว่ารัก
เพิ่งรู้ว่ารัก เป็นเช่นไรก็ตอนที่เธอเดินเข้ามา
เพิ่งรู้ว่ารัก มีหลายรสทั้งสุขและทุกข์
เพิ่งรู้ว่ารัก แล้วไม่สุขเสมอไป
เพิ่งรู้ว่ารัก แล้วเป็นทุกข์เพราะความห่วงหา
เพิ่งรู้ว่ารัก แล้วต้องหวงเมื่อมีใครเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเธอ
เพิ่งรู้ว่ารัก แล้วต้องคิดถึง เมื่อยามที่เธอห่าง
เพิ่งรู้ว่ารัก แล้วต้องดูแลกันและกัน
เพิ่งรู้ว่ารัก แล้วเจ็บเมื่อเธอบอกว่าไม่รักกัน
เพิ่งรู้ว่ารัก มีคุณค่าเมื่อเธอเดินจากไป
เพิ่งรู้ว่ารัก ไม่มีทางเป็นตามใจถ้ารักเธอฝ่ายเดียว
เพิ่งรู้ว่ารัก เธอมากเลย...
21 กันยายน 2545 15:41 น.
นนารี
คำตอบรัก
ถึงไม่เกลียด แต่เธอก็ไม่เคยรัก ได้แค่รู้จักและเธอก็มองข้ามไป เสียงเพลงที่แว่วมายิ่งทำให้ รสยิ่งตกอยู่ในห้วงความคิด น้ำตาเริ่มคลอ เมื่อนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาตั้งแต่ต้น ยังจำวันนั้นได้ดี วันที่เขายิ้มให้ ฉันจำได้ว่า ฉันรู้สึกว่าใจพองโต แต่เมื่อมิตรที่เขาหยิบยื่นให้ กลับกลายเป็นแค่คำว่า น้องสาว หัวใจดวงน้อยๆที่เคยพองโตก็แฟบลงทันที เฝ้าคิดเวียนไปมาตั้งกี่คราว ก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงทำให้เขารักไม่ได้ แต่ตอนนี้ฉันได้รับคำตอบแล้ว ไม่ใช่ฉันไม่ดีพอ แต่เพราะว่าเขามีเจ้าของหัวใจแล้วต่างหาก คงยากที่คนอย่างฉันจะเข้าไปแทนที่คนคนนั้นได้ ถึงเขาไม่รักฉันก็ไม่เป็นไรขอฉันเก็บเขาไว้ในความทรงจำก็แล้วกัน คงถึงเวลาแล้วที่ฉันต้องหันมามองคนที่รักฉันบ้างแล้ว ฉันก็อยากรู้เหมือนกันนะว่า ความสุขของการแอบรักกับความสุขของการมีคนรักเรา สิ่งไหนจะมากกว่ากัน ชีวิตฉันคงจะเริ่มเดินต่อได้แล้ว หลังจากที่จมอยู่กับวันวาน
รส รส มีคนมาหารออยู่ข้างล่าง ลินเพื่อนซี้ฉันเรียก
ใครหรอ พี่ภพ ใช่ไหม ดูสิฉันยังอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเขา
ไม่ใช่พี่ภพหรอก แต่เป็นคนอื่น ที่ฉันคิดว่าเขารักเธอมากกว่าใคร
ภาพที่ฉันเห็นอยู่เบื้องหน้า คือ ชายหนุ่ม หน้าตาดี ใบหน้ายิ้มแย้มเสมอ มีแววจริงใจฉายออกมาทางสายตา ดูสิ อะไรๆเกี่ยวกับวินก็ถูกใจฉันทั้งนั้น ทั้งการเป็นนักกีฬา นักดนตรี แถมเรียนเก่งอีก แต่ทำไมฉันถึงไม่เคยมีความรู้สึกกับวินเกินคำว่า เพื่อน
วิน คงไม่ได้มากวนรสนะ เสียงเป็นกังวล
ไม่หรอก วินมีอะไรหรอ
พอดีวินไปเที่ยวมา เลยซื้อขนมมาฝาก
ขอบใจนะวิน วินดีกับรสจริงๆ
ไม่เป็นไรหรอก ก็เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ
ท่ามกลางหลายสิ่งหลายอย่าง ที่วินแสดงต่อฉันอย่างจริงใจ ก็ทำให้ฉันประทับใจวินมาก แต่จะมากเกินคำว่าเพื่อนได้ไหมฉันเองก็ยังไม่รู้ บางครั้งสิ่งต่างๆที่วินทำเพื่อฉัน ก็ทำให้ฉันลืมใครอีกคนไปสนิท
นี่ก็ผ่านไปเกือบปีแล้วสินะ ความรู้สึกที่ฉันมีต่อวิน เริ่มเปลี่ยนไปเมื่อไรก็ไม่รู้ พอรู้ตัวฉันก็รู้สึกว่ามีเงาของวินเข้ามาเดินเพ่นพ่านในหัวใจฉันซะแล้ว ยิ่งวินรู้ว่าฉันตัดใจจากพี่ภพ วินยิ่งแสดงความรู้สึกที่วินมีต่อฉันมากขึ้น แต่ก็ไม่เคยเกินเลยจนทำให้ฉันต้องลำบากใจ ใครๆต่างก็อยากให้ฉันยอมให้วินมาดูแลหัวใจ แต่เรื่องกับไม่ง่ายอย่างนั้น
วันหนึ่งคนที่ฉันพยายามตัดออกไปจากหัวใจก็กลับเดินเข้ามาในชีวิตฉันอีกครั้ง พี่ภพกลับเข้ามาในชีวิตฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน ฉันไม่ได้ละเมอไปคนเดียวแต่ เขายังยอมรับว่าเมื่อก่อนเขาก็หวั่นไหว และแคร์ความรู้สึกของฉัน แต่ก็มีอะไรบางอย่างที่มากั้นความรู้สึกของเขาไว้ไม่ให้เอนมาหาฉัน ลองคิดดูสิว่าถ้าคนที่ครั้งหนึ่งคุณเคยมีความรู้สึกที่ดีๆกับเขา มาพูดกับคุณอย่างนี้ คุณจะรู้สึกอย่างไร แต่ฉันขอยอมรับว่าฉันหวั่นไหว ความรู้สึกที่ฉันเคยคิดว่ามันหมดแล้ว กลับเพิ่มขึ้นอีกอย่างน่าใจหาย ฉันเริ่มทำในสิ่งที่ไม่ทันเหลียวคิดถึงคนบางคนที่จะรู้สึกเจ็บกับการกระทำของฉัน ฉันให้ความสนิทสนมพี่ภพมากกว่าที่วินเคยได้รับ จนหลายคนคิดว่าเราเป็นแฟนกัน ฉันเองก็คิดอย่างนั้นแต่ฉันไม่เคยเฉลียวใจเลยว่า พี่ภพไม่เคยพูดสักครั้ง แล้วฉันก็ได้รู้ว่า ความรู้สึกของคนที่ถูกทิ้งเป็นอย่างไร จะว่าไปก็ไม่ใช่ถูกทิ้งแต่จะเรียกอะไรนั้นฉันก็พูดไม่ถูก เมื่อฉันเริ่มรู้ว่า พี่ภพมีผู้หญิงที่ไม่ด้อยไปกว่าฉันเลย เข้ามาในชีวิต และพี่ภพก็ได้มอบหัวใจของพี่ภพให้เธอคนนั้นดูแลไม่ใช่ฉัน สิ่งที่ฉันได้รับก็เพียงแค่ คำพูดที่ว่า
ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งความรู้สึกดีๆที่รสมีให้พี่ พี่จะไม่ลืม แต่ถึงแม้ว่าเราจะไม่ใช่ อีกส่วนหนึ่งของกันและกัน แต่พี่ก็หวังว่าความรู้สึกดีๆที่เราเคยมีต่อกัน จะคงอยู่เสมอ พี่ต้องขอโทษรส พี่รู้ว่ารสเสียใจ แต่รสก็อย่าลืมหละว่า รสยังมีคนที่เป็นส่วนหนึ่งของรสอยู่เสมอ
คำพูดของพี่ภพ ทำให้ฉันได้คิดว่าฉันได้ทำร้าย ความรู้สึกของคนคนหนึ่งที่ดีต่อฉันเสมอ ฉันนี่แย่จริงๆเลยนะทั้งอ่อนไหวแล้วยังโลเลอีกด้วย ฉันคงต้องรีบไปทำความเข้าใจกับคนคนนั้นซะแล้ว ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป
วิน วิน นี่รสนะ อยู่หรือเปล่าเปิดประตูหน่อยสิ
รส มีปัญหาอะไรหรือเปล่ามาถึงเนี่ย เสียงวินแสดงความห่วงใยไม่เปลี่ยนแปลง
มี มากด้วย วิน รสมีอะไรมาบอกวิน
งั้น เข้ามาก่อนนะ
ดูท่าทางวิน เฉยๆยังไงก็ไม่รู้ แต่แววตาและน้ำเสียงยังอาทรไม่เปลี่ยนแปลง
วิน รสอยากบอกวินว่ารสขอโทษ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่เป็นไรหรอกรส เรื่องที่เกิดขึ้นรสไม่ผิด วินผิดเองที่เอาตัวเองเข้าไปวุ่นวายชีวิตของรส รับรองต่อไปนี้วินจะไม่วุ่นวายให้รสลำบากใจอีกแล้ว เสียงวินยังอ่อนโยนเสมอ
วิน ฟังรสก่อนนะมันไม่ใช่อย่างที่วินคิด วินไม่ได้ทำให้รสลำบากใจ ไม่ได้สร้างปัญหาให้รส แล้ววินก็ห้ามไปไหนด้วยนะ เพราะว่าวิน คือ คนที่รสรัก วินได้ยินไหม ว่าวินคือคนที่รสรัก ไม่ใช่รสคิดไปเองนะ แต่มันเป็นความรู้สึกจากใจของรสจริงๆ รสยอมรับว่าครั้งหนึ่งรสเคยไม่แน่ใจกับความรู้สึกตัวเอง ที่มีต่อวินและก็พี่ภพ แต่ตอนนี้รสแน่ใจแล้วว่าวิน คือ อีกส่วนหนึ่งของชีวิตรส รสขอโทษสำหรับความโลเลของรสที่ต้องทำให้วินเสียใจ แต่รสจะไม่ขอสัญญากับวินนะว่ารส จะรักวินตลอดไป แต่การกระทำของรสจะแสดงให้วินเห็นเอง
รส แน่ใจแล้วหรอกับสิ่งที่พูดมา ไม่ใช่หลอกให้วินดีใจนะ รสจำไว้นะว่าไม่ว่ารสทำอะไรวินก็ไม่เคยรักรสน้อยลงเลย ถึงแม้ว่ารสจะไม่รักวินก็เหอะ รสไม่ต้องสงสารวินไม่ต้องบอกว่ารักวิน ไม่ต้องทำเพื่อวิน เสียงของวินดูอ่อนล้า
วินไม่เชื่อรสใช่ไหม งั้นก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยรสก็ดีใจที่ได้พูดความรู้สึกที่แท้จริงให้วินได้รับรู้ ถึงแม้วินจะไม่เชื่อ ไม่ต้องการ มันแล้วก็ตาม ฉันหันหลังจะเดินกลับ เพียงชั่วอึดใจ ฉันก็รู้สึกได้ถึงวงแขนอบอุ่นที่กอดฉันไว้จากเบื้องหลัง พร้อมเสียงละล่ำละลัก ข้างหูว่า
วิน เชื่อแล้วว่ารสรักวินจริงๆ รสก็เชื่อใช่ไหมเรื่องที่เขาพูดกันว่าคนเราเกิดมา เพื่อตามหาอีกส่วนหนึ่งของชีวิต แล้ววินก็คิดว่า วินพบแล้วหละ รู้ไหมพักหลังนี้วินไม่ค่อยสบายใจเลย แต่วินก็คิดซะว่า รักของวินคือการให้ ให้รสสมหวัง วินไม่คิดจะเห็นแก่ตัว แต่ในเมื่อรสไม่ได้รักพี่ภพแล้ว วินก็จะไม่ยอมให้รสไปไหนอีกแล้ว รสจะต้องอยู่ในหัวใจวิน แล้ววินจะคอยดูแลหัวใจดวงน้อยๆนี้อย่างดี
หลายคนบอกว่า รักคนที่เขารักเราดีกว่า
แต่ตอนนี้ฉันรู้คำตอบแล้วแหละว่าสิ่งไหนมีความสุขมากกว่ากัน ระหว่างรักคนที่เขารักเรา หรือรักคนที่เรารักเขา คำตอบของฉันก็คือ รวมทั้งสองอย่างไว้ด้วยกัน..
หน้าส่วนตัว
880
