11 พฤศจิกายน 2551 01:36 น.
นทธี ศศิวิมล
ริมถนนพลุกพล่าน ใต้สะพานบังเงา
เขาจะมาแต่รุ่งเช้า มาเป่าเพลงประโลมคน...
++ไม่มีมนต์เหมือนปี่พระอภัย
จะเป่าเอาดวงใจคงขัดสน
ยูนิฟอร์มไม่ถูกตาประชาชน
คำว่าจนยังเกินค่าวณิพก
++มาพร้อมปณิธานอันยิ่งใหญ่
จะล้างหูล้างใจคนสกปรก
ไล่ตั้งแต่คนชราถึงทารก
เขาจะพกเพลงฝันไปบรรเทา
++ประจงเป่าบทเพลงประโลมโลกย์
ให้มนุษย์สร่างโศรกสิ้นเศร้า
พรมนิ้วพลิ้วแผ่วตามลำเลา
เป็นลำนำเริงเร่าปัดเป่าทุกข์
++ความหวังเมลืองมลังอหังการ์
อาบฉายดวงหน้าเปื้อนสุข
จะเป่าจนสิ้นแรงเป็นแสงแห่งยุค
จากในคุกมืดมนอนธการ
++บอดมืดก็แค่ดวงนัยนา
แต่ดวงใจยังศรัทธาสะอาดสะอ้าน
ผู้ใดฟังว่าเพียงเพลงคนพิการ
ใจเขาก็คงกร้านพิการฉะนั้น
++พรมพลิ้วบรรเลงเพลงพิสุทธิ์
งามประดุจแก้วบันไดไต่ฟากฝัน
หวานกว่าหวานใสกว่าแสงแห่งอำพัน
ชะโลมใจใครทั้งนั้นที่ได้ยิน
ข้างถนนคนเดิน หากบังเอิญพบพาน
เถิดหนาอย่าเพียงผ่าน ลองฟังเพลงประโลมใจ....