15 กันยายน 2550 17:43 น.
นครา ประไพพงศ์
...........เหมือนบางอย่างหายไป
บางอย่างที่หัวใจฝันใฝ่ถึง
ในห้วงกาลแห่งความเหงาเฝ้ารำพึง
อยู่ในห้วงคำนึงอย่างเดียวดาย
...........หรือเพราะความห่างไกล
จึงรู้สึกเหมือนอะไรจะขาดหาย
เหมือนความผูกพันธ์นั้นมากมาย
แต่กลับไร้ความหมาย...ใดใด
...........ณ ค่ำคืนเหน็บหนาวที่ดาวหม่น
เหม่อมองฟ้าเบื้องบนอย่างหวั่นไหว
เหว่ว้า....อ้างว้าง....จับหัวใจ
เมื่อกระต่ายหายไป....จากเงาจันทร์
.......... หรือกระต่าย....จะลืมหน้าที่
หรือเบื่อหน่ายแหนงหนีหลบหน้าฉัน
หรือไม่มีใจสักนิด....คิดถึงกัน
หรือว่าอยู่บนนั้นทุกข์อันใด
.........เป็นห่วงน่ะกระต่ายเจ้า
หายหน้าไปจะเงียบเหงา.....บ้างไหม
โปรดรับรู้คนทางนี้ที่ห่วงใย
ฝากบอกไป.....ถึงกระต่ายใต้เงาจันทร์
8 กันยายน 2550 16:57 น.
นครา ประไพพงศ์
.......ได้ครับเจ้านาย
สบายสบายทุกงานผ่านฉลุย
เหนื่อยยากหนักหนาก็กล้าลุย
เจ้านายคุยฟุ้งไปได้เลยครับ
.......เสร็จทันแน่นอน
งานเร่งร้อนผมเตรียมตัวไว้พร้อมสับ
งานด่วนทันใจให้รีบรับ
จะคุยทับคุยโวโม้ยาวไป
.......ขอหน่อยเจ้านายครับ
เงินเดือนน่ะช่วยปรับหน่อยได้ไหม
งานน่ะทำเต็มที่เร็วทันใจ
แต่เงินเดือนไม่ปรับให้ไม่ดีนะ
.......เร่งงานเร่งอะไรได้ทั้งนั้น
จะเร่งปั่นงานให้ไปตามกะ
แต่ถ้าเร่งมากไปรู้ไว้ซะ
เดี๋ยวผมจะเสกให้เจ้านายครับ....