17 มกราคม 2550 13:59 น.
นครา ประไพพงศ์
.........๒๓ ใช้เลขนี้หนึ่งปีครบ
มาบรรจบตามเวลาพาเปลี่ยนผัน
๒๔ เสนอหน้าเข้ามาพลัน
ตัวเรานั้นต้องยอมรับอย่างอับจน
......... ๒๓ หนึ่งปีที่ผ่านมา
นับเวลาแล้วเสียดายอยู่หลายหน
อดีตหลายอย่างยังวุ่นวน
ความเป็นคนของเรายังเท่านั้น
.......... หนึ่งปีที่ ๒๓
ที่เราคอยวิ่งตามความใฝ่ฝัน
วิ่งทั้งปีตามไปยังไม่ทัน
จึ่งหวาดหวั่นหนึ่งปีที่เสียไป
........... ๒๔ แล้วนี่หว่า !!
วันข้างหน้าเรามีอยู่ที่ไหน
มองเห็นฝัน.....อยู่แสนไกล
แล้วเมื่อไหร่จะถึงฝันนั้นสักที
........... ตัวเลขที่เขาว่าเป็นอายุ
เราลุ......๒๔
เลขสวยเลขงามเลขดี
ชีวิตคงจะมีความเปลี่ยนแปลง
...........................
...........................
...........................
........... ตัวเลข...เท่าไหร่ก็เท่านั้น
นับวันไปข้างหน้าอย่าหน่ายแหนง
ตราบใดที่ยังมีแรง
กายแกร่งใจสู้...สู้ต่อไป
........ ๒๓ ๒๔ ๒๕ -----
นับไปข้างหน้าอย่าหวั่นไหว
อายุก็เท่านั้นหวั่นไย
กายใจ....ต้องงอกงามตามเวลา
17 มกราคม 2550 13:41 น.
นครา ประไพพงศ์
..........หนุ่มหน้าเข้มผิวคล้ำดำแต่เกิด
ไม่หล่อเลิศแต่ก็หล่อพอได้เสียว
ไม่มีคู่ให้คั่วตัวคนเดียว
ถึงเปล่าเปลี่ยวแต่ก็ยังพอใจ
..........ส่วนสูงสั้นไม่ต้องต่อสูงพอแล้ว
ยืนเข้าแถว ก็ยืนหน้า เท่ห์กว่าไหม
พวกสูงกว่าก็ยืนหลังช่างปะไร
เห็นเราได้ยืนข้างหน้าอิจฉาเรา
..........แต่ละส่วนในกายล้วนร้ายลึก
ยิ่งดื่นดึกยิ่งลักลับไม่อับเฉา
เถอะเพียงชื่อก็เข้าท่า ว่า...พี่เมา
แต่ว่าเหล้า ไม่ต้องกิน เมาดิ้นแล้ว
..........ภูมิใจในตัวตนคนปักษ์ใต้
และภูมิใจจะชาชินเรื่องกินแห้ว
ไม่ร้องขอให้เมตตาหน้าเหมือนแมว
เดินตามแนวชีวิตที่คิดเอง
..........เกิดเป็นคน จะเป็นใคร จงได้รู้
เราต้องสู้อย่ายอมให้ใครข่มเหง
แต่อย่าคิดรังแกใครใจนักเลง
ไม่อวดเบ่งอวดโอ้โชว์ตัวดี
..........ภูมิใจตนพอใจในชีวิต
ไม่ต้องคิดจะเหมือนใครให้เสื่อมศรี
ดำรงตนของเราอย่างเรามี
ชีวิตนี้เป็นของเรา...เราสร้างเอง