10 มีนาคม 2545 17:16 น.
นกตะวัน
มองนภาฟ้าครึ้มฝน
เมฆมืดมนหม่นหมองทั่ว
แสงตะวันพลันหมองมัว
มืดสลัวมัวทั่วฟ้า
หยาดฝนหล่นรินหลั่ง
จนพรูพรั่งทั่วทั้งป่า
เหล่านกวิหคนานา
บินเริงร่าพาเบิกบาน
เหตุใดใยจึงเศร้า
จนซึมเซาเหงาอยู่นาน
ดีใจให้สำราญ
สุขสราญอย่างวานนี้
ท้องฟ้าคือท้องฟ้า
ใช่นภามีราคี
สุขใจได้คนดี
อย่ารอรีมีเศร้าเลย
10 มีนาคม 2545 16:48 น.
นกตะวัน
หากเป็นได้ดั่งใจที่ใฝ่ฝัน
ขอให้ฉันเป็นนกเที่ยวผกผิน
บินท่องไปในนภาได้อาจิณ
แวะเยือนถิ่นดินแดนแคว้นใกล้ไกล
จะบินไปชมนภาท้องฟ้าแจ้ง
ยามเมื่อแสงฟ้าสางสว่างไสว
แล้วแหวกผ่านม่านฝนหล่นทันใด
จะฝ่าไปแล้วแต่ใจใคร่โบยบิน
แต่นี่ฉันฝันใฝ่ได้แค่ชื่อ
ให้คนลือคือนกเที่ยวผกผิน
บินท่องไปในเน็ทได้อาจิณ
แวะเยือนถิ่นเว็บใครได้เนิ่นนาน
ตัวฉันนั้นนกตะวันร้อยพันแสง
มีเรี่ยวแรงแต่งอะไรให้ใครอ่าน
เขียนเรื่องไว้ใดใดได้อีกนาน
เพื่อสืบสานความรู้สู่ปวงชน
10 มีนาคม 2545 16:48 น.
นกตะวัน
ตะวันส่องสาดแสงเริ่มแรงกล้า
เหล่าพฤกษาชูใบทั่วไพรสัณฑ์
สกุณาร้องรับแสงตะวัน
ทยอยกันหากินบินไปไกล
นกกินปลีเริงร่าหากินบ้าง
ต่างตัวต่างหากินบินไกลใกล้
จากดอกนี้ไปดอกโน้นอิ่มเอมใจ
ซอกซอนไปหาน้ำหวานทุกย่านแดน
สีสันสวยอกแดงแข่งกับเหลือง
หัวฟ้าเรืองเหลือบอร่ามงามสุดแสน
ยามต้องแสงแห่งตะวันจากเมืองแมน
สวยสุดแสนเกินคำพร่ำพรรณนา
ดุจดั่งอัญมณีมีปีกบิน
เที่ยวโผผินบินไปในภูผา
ประดับแต่งวาวแววแนวพนา
ทั่วทั้งป่าสวยสดงดงามพลัน
เพราะเหตุนี้เรียกกันว่า Sunbird
นามประเสริฐขนสวยด้วยสวรรค์
ส่งแสงแดดแผดเผาจากตะวัน
นิจนิรันดร์ชื่อเรียกกันมิมีลืม
หน้าส่วนตัว
3220
