22 กุมภาพันธ์ 2548 16:59 น.
นกกาเหว่า
แ ม้ จ ะ เ อ่ ย คำ
ค ว า ม รั ก ก็ ถู ก บ ด บั ง
เ มื่ อ อี ก ฝ่ า ย ปิ ด ใ จ ไ ม่ ม อ ง
ข อ มี รั ก แ บ บ งี ย บ . . เ งี ย บ
ง ด ง า ม อ ยู่ ข้ า ง ใ น ใ จ
ข อ เ ป็ น ค น ที่ เ ข า ม อ ง ไ ม่ เ ห็ น
ดี ก ว่ า รั บ รู้ ว่ า เ ป็ น ค น ที่ เ ข า ม อ ง ข้ า ม . . . !!!!!
เ ล ย ไ ม่ ก ล้ า . . เ อ่ ย คำ
แ ม้ รั ก ม า น า น แ ค่ ไ ห น
อ ย า ก ร อ - - วั น ที่ เ ข า อ า จ เ ปิ ด ใ จ
วั น นั้ น - - ค ว า ม รั ก ค ง ไ ด้ เ ปิ ด เ ผ ย ตั ว ต น
แ ม้ ไ ม่ ไ ด้ เ อ่ ย คำ
ค ว า ม รั ก ก็ ไ ม่ อ า จ ปิ ด บั ง
เ มื่ อ อี ก ฝ่ า ย เ ปิ ด หั ว ใ จ ม อ ง . . .!!!!!
22 กุมภาพันธ์ 2548 16:33 น.
นกกาเหว่า
แ ม้ จ ะ เ อ่ ย คำ
ค ว า ม รั ก ก็ ถู ก บ ด บั ง
เ มื่ อ อี ก ฝ่ า ย ปิ ด ใ จ ไ ม่ ม อ ง
ข อ มี รั ก แ บ บ งี ย บ . . เ งี ย บ
ง ด ง า ม อ ยู่ ข้ า ง ใ น ใ จ
ข อ เ ป็ น ค น ที่ เ ข า ม อ ง ไ ม่ เ ห็ น
ดี ก ว่ า รั บ รู้ ว่ า เ ป็ น ค น ที่ เ ข า ม อ ง ข้ า ม . . . !!!!!
เ ล ย ไ ม่ ก ล้ า . . เ อ่ ย คำ
แ ม้ รั ก ม า น า น แ ค่ ไ ห น
อ ย า ก ร อ - - วั น ที่ เ ข า อ า จ เ ปิ ด ใ จ
วั น นั้ น - - ค ว า ม รั ก ค ง ไ ด้ เ ปิ ด เ ผ ย ตั ว ต น
แ ม้ ไ ม่ ไ ด้ เ อ่ ย คำ
ค ว า ม รั ก ก็ ไ ม่ อ า จ ปิ ด บั ง
เ มื่ อ อี ก ฝ่ า ย เ ปิ ด หั ว ใ จ ม อ ง . . .!!!!!
22 กุมภาพันธ์ 2548 16:31 น.
นกกาเหว่า
ไ ม่ รู้ จ ะ จั ด ก า ร ยั ง ไ ง ดี
กั บ หั ว ใ จ ที่ สั บ ส น
ว น เ วี ย น . . . ว ก ว น
กั บ ค น ค น ห นึ่ ง ม า เ นิ่ น น า น
ไ ม่ รู้ ว่ า รั ก ห รื อ ไ ม่ รั ก
เ พ ร า ะ เ ว ล า ที่ รู้ จั ก นั้ น แ ส น สั้ น
ห รื อ อ ย า ก จ ะ เ พี ย ง คิ ด ผู ก พั น
แ ต่ ก็ แ ค่ นั้ น - - ต้ อ ง ป ล่ อ ย ใ ห้ ผ่ า น ม า
เ ข า อ า จ เ ป็ น ค น ค น ห นึ่ ง ที่ ดู ย า ก
แ ต่ ใ จ เ ร า สิ อ่ า น ย า ก ยิ่ ง ก ว่ า
อ ย า ก จ ะ รั ก ห รื อ อ ย า ก จ ะ ล้ า
ห รื อ เ ป็ น เ พ ร า ะ ไ ม่ ก ล้ า - - ห รื อ เ พ ร า ะ ไ ม่ ไ ด้ รู้ สึ ก อ ะ ไ ร
คิ ด ถึ ง บ้ า ง - ไ ม่ คิ ด ถึ ง บ้ า ง
จ ะ เ ป็ น อ ย่ า ง นี้ อี ก น า น ไ ห ม ?
ห ยุ ด ซั ก ที ไ ด้ มั้ ย หั ว ใ จ
เ ลิ ก อ่ อ น ไ ห ว . . . ป ล่ อ ย ว า ง เ สี ย ที . . .
21 กุมภาพันธ์ 2548 16:34 น.
นกกาเหว่า
อยากหยุดวันเวลาไว้เพียงเท่านี้
หยุดเรื่องราวที่แสนดีเธอกับฉัน
หยุดพรุ่งนี้ที่ต้องพรากจากกัน
ให้หยุดไว้เพียงแค่นั้นไม่ผ่านไป
แต่โลกนี้ยังคงหมุนอยู่ทุกเมื่อ
กลางวันผ่านเพื่อจะเหลือกลางคืนไว้
สิ่ง ดี ดี ในวันนี้ที่ผ่านไป
จึงทำได้เพียงเก็บไว้ในทรงจำ
ก้าวเถอะนะจงก้าวไปข้างหน้า
เพื่อไปตามความศรัธาอันสร้างสรรค์
ฉันไม่อาจเปลี่ยนแปลงหยุดคืนวัน
แต่ฉันเพียงเชื่อมั่นในตัวเธอ
ในนิยามความผูกพันอันล้ำค่า
ฉันเชื่อมั่น รัก ศรัธา เธอเสมอ
วันข้างหน้า แม้เราไม่อาจพบเจอ
มิตรภาพ ฉันกับเธอ ไ ม่ เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง .....
15 กุมภาพันธ์ 2548 17:33 น.
นกกาเหว่า
วัยเด็ก เคยคิดฝัน
จะตามฝันไปไหน ไหน
แต่หนทาง ยังยาวไกล
เพียรมาได้ แค่ครึ่งทาง
ก็เหนื่อยก็ทุกข์หนัก
พบแต่อุปสรรคขวากขวาง
ตกไปในหลุมพลาง
แห่งมายา สะสาใจ
ตะเกียกตะกาย ไขว่คว้า
คนเคยพึ่งพา ผลักไส
ยามทุกข์รุกเร้าจึงเข้าใจ
พึ่งพาพักพิงได้ ก็ตัวเอง
หน้าส่วนตัว
851
