1 กันยายน 2545 20:09 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*...เจ้าลูกชายเอ๋ย...ระวังมารยาทตัวเองหน่อย
คอยมองหน้ามองหลังไว้เสมอ
เจ้าต้องทำตัวเป็นลูกชายที่ดี
แล้วเป็นอะไรไปอีกล่ะนั่น
มั่นคงเข้าไว้...หยัดยืนสองเท้าให้มั่น
ยืนตัวตรง...นั่งให้สง่า
อย่าเดินสะดุด...แกว่งไปแกว่งมา
เจ้าต้องทำทุกอย่างให้ออกมาดีเยี่ยม
เมื่ออยู่ที่โรงเรียน
เรียนให้เกรดดีที่สุด
ไม่มีคำว่าพลาด
ลูกผู้ชายไม่มีวันท้อง่ายๆ
.....................................................*
ต้องเป็นคนสำคัญให้ได้ในวันหนึ่ง
หรือเป็นดาราชื่อก้องฟ้า
เป็นอะไรก็ได้ที่มิใช่เป็นตัวเจ้าแท้จริงที่เคยเป็นมา
ค้นหาสาวสวยที่จะมาอยู่เคียงข้าง
แล้วเฝ้าติดตาม..ปกป้อง..ปรนเปรอทุกสิ่งที่เธอต้องการ
เป็นประมุขใหญ่ของบ้าน
แต่แท้จริงเป็นทาสที่ทำงานสาหัส
จนวันเวลาที่ได้สงบนิ่งในหลุมศพเดินทางมาถึงเร็วกว่าที่เจ้าคาดไว้
แต่รู้ไว้เถิดหนา..ชายหนุ่มเอย..เธอเองก็ควรค่าจะเป็นที่รัก
เธอควรค่าจะได้ทุกสิ่งที่เป็นจริงมิใช่เพียงภาพมายา
ถึงเวลาจะเยียวยารักษาตัวเองแล้ว
ได้เวลาที่เธอจะรู้สึกอะไรแท้จริงด้วยหัวใจตัวเองเสียที...*
31 สิงหาคม 2545 16:46 น.
*นก*กระ*ดาษ*
*****บนเส้นทางของความฝัน
อาจมีวันที่เธออ่อนล้า
เหน็ดเหนื่อยท้อแท้กับกาลเวลา
เพื่อค้นหาบางสิ่งในใจ
...ในความสับสน...
แม้เธอหมองหม่นเพียงไหน
หนึ่งในนั้นคือกำลังใจ
และความห่วงใยมีให้เธอเสมอมา
เหนื่อยนักหลับตาลงพักผ่อน
จะเอนนอนเป็นเพื่อนยามหลับฝัน
จะร้อยรักเก็บดาวมาผูกพัน
จะห่มฝันให้เธอยามผ่อนคลาย
ในยามเธอหลับใหล
เธอคงพบสิ่งที่ใจเธอใฝ่ฝัน
สิ่งที่เธอคอยหาทุกคืนวัน...
เธอพบมันในฝันทุกค่ำคืน
แม้เส้นทางของความฝัน
และคืนวันจะเนินนานแค่ไหน
คงสักคืนที่จันทร์กระจ่างใจ...
มีเธอเคียงข้างไปท่ามกลางทิวา...*****