กว่าจะถึงฝั่งฝัน….

น.นิรัติศัย

แต่ทุกคนขณะนี้ ล้วนจ้ำพายอย่างเอาเป็นเอาตาย บ้างลมๆ แล้งๆ บ้างเพ้อเจ้อ บ้างฆ่าเวลาในแต่ละวัน
ล้วนสร้างแรงใจให้ต่อสู้ต่อไปภายใต้โลกอันเน่าเฟะของการเอารักเอาเปรียบในขณะนี้
	นั่นหรือ ฝันที่คุณอยากเจอ นั่นหรือผลของความฝันที่ไร้ขอบเขต และนี่หรือ สิ่งที่ทุกคนฝัน
	โลก ใบนี้สร้างความบอกช้ำให้กับมนุษย์ผู้ยึดติดกับความฝันอันเพ้อเจ้อ วันแล้ววันเล่าเฝ้าฝันอย่างใจจดใจจ่อ ไม่เคยแม้ขยับกายหรือคายคำพูดออกมา นั้นสิ มันติดอยู่ที่ริมฝีปาก จากอดีตที่ผ่านพ้นมาล้วนเป็นฝันที่คิดขึ้นมาแต่แล้วผู้รอคอยเพื่อกอบโกย ก็แย่งชิงไปหมด ฝันต่างๆ ล้วนเป็นจริงแต่ฉไหนเลยสิ่งที่เขาฝัน ไม่เคยสำเร็จ ฝันให้คนอื่น ฝันเพื่อปลดปล่อย ฝันที่ไร้ขอบเขต
	ยามเช้าแสงแดดจ้า ลอดผ่านม้านลายเรียบริมหน้าต่าง ผมตื่นขึ้นมาพร้อมสบัดหัว 2-3 ครั้ง อาการเมาค้าง เริ่มซางซาไปบ้างแล้ว ทุกวันนี้ผมกินเหล้าเหมือนหมาตกน้ำตัวหนึ่งที่เปียกปอนด้วยเหงือและกลิ่นเหล้าอันคละคลุ้งไปทั่วห้องนอน อันรกรุงรังไปด้วยกองขยะและหนังสือนาๆ ชนิด
	ผมไม่มีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่ง รับงานผ่านเครือข่ายอินเตอร์เน็ต และก็ทำและทำ เมื่อเสร็จก็ส่งให้ลูกค้าดู เพียงเท่านี้ผมก็มีเงินไว้กินเหล้าอย่างสบาย
	หลังจากเรียนจบ ผมทำงานแบบนี้มาตลอด บางครั้งก็เบื่อหนาย และเซ็งไปตามฤดูกาล บ้างก้ปล่อยให้มันผ่านไปตามกาลเวลาอย่างช้าๆ 
	แล้ววันหนึ่ง งานผมกลับไปเตะตาเจ้าของบริษัทแห่งหนึ่งเข้า ทางบริษัทเลยติดต่อมายังตัวผม เพื่อร่วมงาน
	ผมคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะหยุดจากการทำงานแบบเดิมๆ เสียที เพราะเป็นอยู่แบบนี้ ล้วนทำให้ผมเป็นขี้เมาเข้าไปทุกวัน

	 1 เดือนกับการทำงานภายใต้ เพดานกระจก ที่สะท้อนทุกอริยบทขางการทำงานในแต่ละวัน สร้างเงาที่คอยหลอกหล่อนความคิด จนเข้าถึงแก่นอย่างหนักหน่วง เปรียบเหมือนสว่านเจาะที่ปล่อยลงมาจากท้องฟ้าพร้อมความบิดเบี้ยวที่ตะบี้ตะบันลึกลงไปอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะทำอะไร หรือแม้แต่คิดอะไรอยู่ ความคิดนั้นไม่เคยรอดพ้นจากผุ้กอบโกย ทุกอย่างที่ผมคิด ล้วนเป็นสิ่งที่ทุกคนนำกลับไปใช้ บ้างเสนอเป็นโครงการ หรือชิ้นงานจนเป็นที่ยอมรับของลูกค้าและผู้พบเห็น

	.. ทำไมคนพวกนั้น กลับรู้วามคิดของผม ทำไมคนพวกนั้น ขโมยความคิดของผมไป บางเรื่องผมคิดเป็นเดือนคนพวกนั้นกลับขโมยไปเพียงไม่ถึงวินาที ความคิดผมหลุดลอยได้หรือ หรือความฝันเข้าไปอยู่ในโลกของความเป็นจริง  ไม่. มันไม่จริงหรอก

	ผมคิดเช่นนั้น วันแล้ววันเล่า การทำงานเป็นไปอย่างช้าๆ เงาที่คอยตามหลอกหลอน ค่อยปรากฏกายอย่างเชื่องช้า ไม่ว่าผมจะทำอะไร คิดอะไร เงานั้นจะทำทุกอย่าง อย่างที่ผมคิด นี่เหรอคือ

สิ่งที่ทุกคนขโมยจากผมไป.