13 พฤศจิกายน 2547 20:18 น.
น.นิรัติศัย
เราเลิกกันดีไหม... เป็นยคำถามที่ผมถามหล่อนเป็นบ่อยครั้ง
แต่วันนี้ หล่อนกลับบอกผมว่า "เราเลิกกันเถอะ" ทำไมถึงปล่อยเวลาให้นานขนาดนี้ ตอนนั้นทำไมไม่บอกแบบนี้
ทุกวันนี้ ผมเสียใจสุดที่จะทนอีกต่อไป ผมสัญญาวง่าจะไม่จริงจรังกับสิ่งต่างๆ ไม่เว้นแม้เรื่องของความรัก ........
เพียงเพราะผู้หญิงคนเดียว ทำหใผมเป็นแบบนี้เหรอ
ทั้งๆที่ตลอดเวลา ผมบอกเลิกหล่อนบ่อยๆ เพราะนั้นมันคือสิ่งที่
ผมสร้างความเชื่อมั่นในตัวผมเองไงหละ ตลอดเวลาที่ห่างกัน
ผมไม่สบายใจเลย ที่หล่อนไม่รับโทรศัพท์ อีกทั้งไม่ยอมโทรหา ถึงแม้บางครั้งและตลอดเวลาหล่อนดทรหาผมทุกๆ วันอยู่แล้ว
4 ทุ่ม 40 นาที เวลานี้หละ ที่ผมจะหยุดจากการเขียนหนังสือ
หรือแม้แต่ดูทีวี ไม่เว้นเพลงทมี่ฟังอยู่ ผมต้องปิดทุกอย่าง ให้กลับเข้าสู่
ความเงียบสงัดอีกครั้ง เพื่อรอฟังเสียงโทรศัพท์
กริ่งๆ ผมกระโดดเข้าใส่ เจ้าดทรศัพท์มือถืออย่างไม่สนใจเลยว่า
บริเวณนั้นจะมีอะไรขวางอยู่ รู้ไหมว่า? ก่อนที่โทรศัพท์จะดังขึ้น
หัวใจที่แสนบอบบางภายใต้ความหยาบกระด้างที่สังคมมอบให้
เต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ แน่นหน้าอก คล้ายนอนใกล้เตาผิงที่ไฟลุกโชดช่วง
เพื่อขับไล่ความหนาวเย็นในหน้าหนาว
13 พฤศจิกายน 2547 20:00 น.
น.นิรัติศัย
ก็อะไรเสียอีกหละ รักพ่อ รักแม่ รักพี่ รักน้อง
และรักคนที่เข้ามาในชีวิตประจำวัน..
ถ้าคิดเช่นนั้นใครๆ เขาก็เป็นกันจริงมั้ย?
แล้วความผิดหวังหละ การจมอยู่กับอดีตอันโหดร้าย
สร้างความเจ็บปวด และรอยแผลอย่างไม่มีวันจางหาย..
จนวันหนึ่ง แผลนั้นก็ตกสะเก็ด และหลุดหายไปเองนั่นหรือ..
ถ้าเป็นแบบนั้นได้ทุกคนก็คงดีสินะ แต่ไม่หละ
ผมชอบความเจ็บปวด มันท้าทาย
มันทำให้ผมยิ่งค้นหา
และค้นหาต่อไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด.................
13 พฤศจิกายน 2547 19:52 น.
น.นิรัติศัย
บรรยากาศริมทะเล...
ผมชอบนะอากาศแบบนี้
ผมชอบกลางคืน
........
ผมเกลียดกลางวัน
คืนแล้วคืนเล่า ผมเฝ้ามองทะเล ผมไม่สนใจหรอกว่า.......
ดวงอาทิตย์จะสีอะไร ผมไม่สนใจหรอกว่า ...
ฝนจะตกจนาดไหน
ผมสัญญา... ผมจะอยู่ใกล้ทะเลตลอดไป......
แล้วเจอกันรเมื่อตะวันพลบค่ำ.......
จาก.... เม็ดทราย
แล้วคุณหละทะเลเป็นยังไง ?
13 พฤศจิกายน 2547 19:48 น.
น.นิรัติศัย
เพื่อนคนหนึ่งบอกฉันว่า.......
ฉันอ่อนแอ
ฉันรู้ตัวฉันดี .... เพียงไม่กี่เดือน.....
เพื่อคนนั้นก็ทิ้งฉันไป
ฉันเกลียดและโกรธเขาเข้าจับใจ
.. ไม่นานฉันก็เข้มแข็ง
13 พฤศจิกายน 2547 19:46 น.
น.นิรัติศัย
ฉันสับสน จนวันหนึ่ง มีคนอ่านใจฉันให้ฟัง
แต่วันนั้น ฉันนิ่งสงบ ภายใต้ความระทมทุกของเพื่อนๆของฉัน
.......
แต่....... มันทำให้ฉันรู้ว่า ..........
หน้าส่วนตัว
1302
Lovers
0 คน เลิฟน.นิรัติศัย
Calendar
