13 พฤศจิกายน 2547 19:52 น.
น.นิรัติศัย
บรรยากาศริมทะเล...
ผมชอบนะอากาศแบบนี้
ผมชอบกลางคืน
........
ผมเกลียดกลางวัน
คืนแล้วคืนเล่า ผมเฝ้ามองทะเล ผมไม่สนใจหรอกว่า.......
ดวงอาทิตย์จะสีอะไร ผมไม่สนใจหรอกว่า ...
ฝนจะตกจนาดไหน
ผมสัญญา... ผมจะอยู่ใกล้ทะเลตลอดไป......
แล้วเจอกันรเมื่อตะวันพลบค่ำ.......
จาก.... เม็ดทราย
แล้วคุณหละทะเลเป็นยังไง ?
13 พฤศจิกายน 2547 19:48 น.
น.นิรัติศัย
เพื่อนคนหนึ่งบอกฉันว่า.......
ฉันอ่อนแอ
ฉันรู้ตัวฉันดี .... เพียงไม่กี่เดือน.....
เพื่อคนนั้นก็ทิ้งฉันไป
ฉันเกลียดและโกรธเขาเข้าจับใจ
.. ไม่นานฉันก็เข้มแข็ง
13 พฤศจิกายน 2547 19:46 น.
น.นิรัติศัย
ฉันสับสน จนวันหนึ่ง มีคนอ่านใจฉันให้ฟัง
แต่วันนั้น ฉันนิ่งสงบ ภายใต้ความระทมทุกของเพื่อนๆของฉัน
.......
แต่....... มันทำให้ฉันรู้ว่า ..........
13 พฤศจิกายน 2547 19:43 น.
น.นิรัติศัย
สายน้ำใหลจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำ...
ใจฉันก็เหมือนกัน
สูงจนร่วงตกลงมา.......
13 พฤศจิกายน 2547 19:40 น.
น.นิรัติศัย
ทำให้ฉันรู้สึกดี...
แต่...ฉันไม่ได้พบเจอเลยในชีวิต
ฉันไม่รู้ว่าทำไม...
...แดดร้อน อบอ้าว .... ใจสั่นไหวระรัว
ไม่นานฉันก็ได้พบกับความอบอุ่น... ของแดดยามเช้า
......... แต่ฉันไม่ได้อยู่ ณ ที่นั่นอีกแล้ว