10 กรกฎาคม 2551 23:56 น.
น.นิรัติศัย
สายลมพัด
ต้นไม้ไหวเอน
แสงจันทร์นวลจับจิต
คิดถึงคนไกล
เส้นทางที่เดิน
หลายก้าวกว่าความฝัน
ร้อยเป็นเพลงนั้น
ไร้ซึ้งจุดหมาย
วนเวียนสิ่งต่างๆ
เยียบความเหงาเกาะความห่าง
ช่วงเวลาพ้นผ่าน
ฤดูกาลเปลี่ยนไป
ไร้เส้นทางที่จะก้าว
มันปวดร้ายสั่นไหว
เจ็บถึงทรวงใน(นัย)
เราเป็นใครเล่นเออ<
ไร้เส้นทาง
ไร้ความคิด
ไม่ยิดติด
กับความฝัน
ลมๆแล้งๆ
เปลวเทียนริบหรี่
นทีหวานช้ำ
ฝันนั้นไม่อยากจำ
เธอทำฉันเดียวดาย/font>
5 กรกฎาคม 2551 22:50 น.
น.นิรัติศัย
ถึงคนไกล
เหตุใดหนอที่เกิดความรู้สึกแบบนี้
ความห่างไกล ความห่วงใย ความเหงา
ทำไม... ทำให้เกิดความไม่มั่นใจ ในตัวเอง
เรื่องไม่ดีเกิดขึ้นมากมาย
เรื่องดีๆมีให้จดจำอย่างล้ำค่า
ล้นออกมาจากใจดวงนี้
แต่... ทำไมกลับทำให้ไม่มั่นใจ
ตอนนี้คำว่ารักมันก้าวข้ามไปมากจนไม่สามารถเอ่ย
เอ่ยคำที่ล้ำค่ามากกว่านั้น คำว่า......
หวงหรือ ห่วงใย ปรารถนาดี กลัว หรือ ไม่กล้ายอมรับความจริง
เพราะเหตุใดทำให้เกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นมา
ผมอยากเป็นเหมือนคนทั่วไป
ที่เขามีชีวิตโดยลำพังและสู้...แม้ไม่มีผู้ใดข้างกาย
แต่ทำไมผมทำไม่ได้
ความอ่อนแอ ความอ่อนแรง หรือความ......
ทำไมแค่การถ่ายทอดความรู้สึกของตนเองให้ผู้อื่น
รับรู้...
และเขาเข้าใจ...
มันยากแสนเข็ญ
ผมควรจะหยุดคิด
และเดินต่อไปด้วยแรงที่มีอยู่
โดยมีความกังวลและอุปสรรค์เกิดขึ้นระหว่างทาง
หรือ
ผมจะหยุดพักและก้าวเดินอย่างโดดเดียว
อย่างคนท้อแท้ และรอวันจะเข้มแข็งขึ้นมา
ด้วยใจที่เหงา เศร้า ไร้จุดหมายหรือจมอยู่กับอดีตที่จับต้องไม่ได้
หากเปรียบเสมือนท้องทะเล
ยามนี่...
คงเป็นเวลาน้ำนิ่งสนิท เย็นเยือก และไร้แสงจันทร์
ไร้เสียงกระซิบของลม ไร้เสียงคลื่นสัดกระทบหิน...
ความกลัวเข้ากัดกินห้วงลึกที่ไร้ซึ่งความมั่นใจ ทั้งในตนเองและ....
ทางหนึ่งปวดร้าว ทางหนึ่งผิดหวัง ทางหนึ่งโดดเดี่ยว
ถึงเวลาที่ต้องเลือกแล้วหรือ
ระหว่าง เลือกที่จะหยุด เลือกที่จะจบ เลือกที่จะยอมเสียใจและปล่อยให้มันเป็นไปตามห้วงเวลา
หรือพร้อมที่จะรับกับความผิดหวัง ไม่มั่นใจ ไม่เหมือนเดิม จนกว่าความรู้สึกนั้นมันจะหมด และสิ่งดีๆ มันเติมเต็มส่วนที่ขาดหาย
Lovers
0 คน เลิฟน.นิรัติศัย
Calendar
หน้าส่วนตัว
1755
