รัตติกาล ดวงวิญญาณหลุดลอย เดือนดาวเฝ้าคอย โดนสอยด้วยโชคชะตา เดือนดับสิ้นสุด ราตรีพิรุศหยุดเจิดจ้า ไร้แสงดวงจันทรา เสมือนว่าฟ้าถอย หนึ่งชีวิต ใครลิขิตเรียงร้อย เดินตามซ้ำรอย เล็กน้อยเถอะโชคชะตา เกิดมาเพื่อเติบโต หยุดโม้โอ้อวดด่า หยุดเหยียดซึ่งดวงชะตา ล้วนเกิดมามีเวรกรรม