19 กุมภาพันธ์ 2549 20:56 น.
น.นิรัติศัย
เรื่องอะไรใครเล่าเขาจะคิด
ไม่ถูกก็ผิดใครเล่าเขาจะสน
เรื่องร้ายๆใครเล่าเขาจะทน
ต้องเปียกฝนคนเหงาเขายืนคอย
18 กุมภาพันธ์ 2549 18:44 น.
น.นิรัติศัย
ม่านทะเลจากฟ้ามาบดบัง
ไร้ฝั่งไร้ดินสิ้นหนทาง
สุดสายสุดกู่สุดแสนกว้าง
ล้วนอ้างว้างกลางทางช่างเดียวดาย
16 กุมภาพันธ์ 2549 20:36 น.
น.นิรัติศัย
ไปไหนไปไหนใครก็ถาม
ไปตามไปตามมาหาฉัน
ไปไหนไปไหนหรือทุกวัน
ไปกันไปกันฉันอยากไป
ไปเถอะไปเถอะอย่ามาข้าง
ไปค้างไปค้างห่างใกล้ใจ
ไปเถอะไปเถอะหยุดหวั่นใหว
ไปใกลไปใกลอย่าใฝ่ฝัน
ไปดีกว่าอย่าดีมีสักอย่าง
ไปหาทางของคนค้นตัวฉัน
ไปดีกว่าไปให้ไกลเสียงั้น
ไปเถอะฉันไปไกลๆๆ ใครไล่แล้ว
3 กุมภาพันธ์ 2549 18:21 น.
น.นิรัติศัย
กลับบ้านเกิดเมืองนอนตอนเช้าตรู่
ใครก้รู้ว่ามาแต่วันก่อน
เมื่อมาถึงโอบกอดอย่างอาวรณ์
ใครหน่อตอนจากไปไม่ร่ำลา
กลับถึงบ้านมีคนรับกลับเข้าอู่
รักเชิดชูปกป้องเพื่อรักษา
รักที่ใหญ่ยิ่งมิ่งขวัญตา
รักที่มากเลอค่ากว่าสิ่งใด
11 มกราคม 2549 19:55 น.
น.นิรัติศัย
พอเสียทีชีวิตนี้มีความรัก
เมื่อรู้จักหักห้ามใจไม่ไหวหวั่น
พอเสียทีปล่อยใจไม่สูญพลัน
เกิดความฝันที่เป็นจริงสิ่งไม่ตาย
เกิดมาครั้งหนึ่งซึ่งยากแท้
ไม่รู้แน่ว่าเมื่อไหร่จะสลาย
ปลดปล่อยใจไม่รักอย่างประปราย
อยู่เดียวดายบนทางห่างฝูงชน
เกิดอีกทีมีกี่ครั้งยังไม่รู้
ยังเฝ้าดูเรื่องรักที่สับสน
เกิดรักแล้วมีทุกข์ยิ่งสุดทน
ขอเป็นคนไร้รักหักห้ามใจ