29 เมษายน 2549 18:08 น.
น.นิรัติศัย
รักกันในวันนั้น
เธอฉันแค่หวั่นไหว
รักกันแต่ใจไกล
เธอไปไม่หวนคืน
รักเธอเพ้อยิ่งนัก
สุดจะรักหากทนฝืน
เพราะรักล้มทั้งยืน
ฉันสุดฝืนและทานทน
รักเธอแต่เธอไม่รัก
สุดจะหักรักมันล้น
สุดใจสุดตัวตน
สุดไกลคนล้นเมฆา
สุดๆไปเลยเรื่องความรัก
แม้อกหักรักเขาว่า
สุดใจสุดสายตา
เกิดอีกคราต้องจำทน
26 เมษายน 2549 19:01 น.
น.นิรัติศัย
ฉันบ้าอะไรอยู่ตอนนี้
ทำสิ่งดีไม่เป็นหรือไร
ฉันขาดเธอและหัวใจ
อยู่อย่างไรเล่าคนดี
ฉันแค่คนที่บ้าบอ
แต่ไม่ขอสร้างสันสี
เรื่องราวที่เปรมปรี
คนอย่างนี้ไม่ค่าควร
ฉันรู้ว่ามันบ้า
แต่อย่าว่าหากจะสวน
คำพูดที่มันควร
บอกเลยด่วนฉันเข้าใจ
โยงใยและไหลกราก
ล้วนลำบากยากยิ่งใหญ่
ทำบ้าเพื่ออะไร
คนไหนก็ไม่มอง
18 เมษายน 2549 19:10 น.
น.นิรัติศัย
หากจะพัก หักจิตห้าม ตามประสา
หากจะหยุด ทุกเวเลา หน้าสถาน
หากจะไป เชิญไป ตามต้องการ
สุดร้าวราน บนทางเดิน เกินห้ามใจ
ใครคนหนึ่ง เหนื่อยนัก พักสักนิด
ใครคนหนึ่ง ยึดติด ไม่หวั่นไหว
ใครคนหนึ่งอยากพัก อยากเข้าใจ
ใครคนหนึ่ง ทุกข์ใน ใจบันดาล
6 เมษายน 2549 18:31 น.
น.นิรัติศัย
คืนเหงา คนเรา เข้าหลับนอน
คืนหอน เสียงเห่า เราเคลิ้มฝัน
คือเหงา คนเรา หยุดรักกัน
คือเหงา สุดมหัตน์ ครั่งจะตาม
ใครกันนะ คิดเรื่องเหงา เคล้าดวงจิต
ใครกันนะที่คิดผิดเรื่องที่ฝัน
ใครกันนะที่คิดไว้ก่อนวายวรรณ์
ใครกันนะที่ฉันฝันวันเหงาๆ
เขียนกลอนเปล่าเราอดคิดติดนิดหนึ่ง
เขียนกลอนวึ้งเพราะอกหักรักสยอง
เขียนกลอนรักเพราะต้องตามครรลอง
............
5 เมษายน 2549 18:19 น.
น.นิรัติศัย
ณ ที่นี่มีใครเขาเข้ามาหา
บอกต่อว่าให้เข้ามาหายความฝัน
บอกด้วยใจคิดด้วยจิตให้ตามทัน
ล้าความฝันที่ร่วมสร้างกลางพืนดิน